امیرالمؤمنین(ع) توکل را «مبراشدن از نیرو و توانایی [خود] و چشمبهراه مقدراتبودن» تلقی میکنند. براساس روایات، توکلکردن موجب «قوت قلب» و «آسانشدن دشواریها و فراهمشدن اسباب»، «زدودن رنجها»، «شادشدن» و «کفایتشدن» میشود.
در طول زندگی، مشکلات و سختیهای کوچک و بزرگی را از سر میگذرانیم یا اهدافی را دنبال میکنیم که دستیابی به آن احتیاج به برنامهریزی و پیگیری مداوم ما دارد.
آگاهی ما از این عملکرد مغز موجب میشود که سر بزنگاه، مچ آن را بگیریم و نگذاریم ما را بیتاب کند و به ورطه ببرد. مانعشدن از منفیبافی بیشتر مغز، موجب میشود تا کمی آرامش بیابیم و حتی در نقطه مقابل آن عمل کنیم.
چراغ که سبز میشود، صدای ممتد بوق ماشینهای ردیف عقب را میشنویم. غذا هنوز آماده نشده است، اعتراضمان بالا میگیرد که چرا هنوز غذا آماده نیست؟!
تواضع نردبان شرف است و نشانه کاملبودن انسان و بهرهداشتن از عقل است؛ درواقع، کسی که تواضع به خرج میدهد، عاقلبودن خودش و شرافت انسانیاش را به نمایش میگذارد.