
اصفهان با ثبت جهانی برخی از هنرهای اصیل خود، تاکنون گام مهمی را در مسیر جهانیشدن برداشته است …

درک تحولات نظام بینالملل، پیش از هرچیز، نیازمند نگاهی ژئوپلیتیکی است.

چند روز پیش در یکی از جلسات «سندپژوهی از منظری دیگر» که به مناسبت روز اسناد ملی و میراث مکتوب برگزار شد شرکت کردم.

اصفهان، شهری است که در میان تصاویر و کلماتِ جهان — از سفرنامه جواهرسازان و جهانگردان تا آثار نویسندگان و هنرمندان — همواره جان میگیرد و هر روایت، چهرهای نو از این شهرِ آشکار و پنهان را نمایان میسازد.

رمضان، ماه نزول قرآن، ماه رحمت و مغفرت پروردگار، ماهی است که فاصله زمین تا آسمان کمتر شده و زمین در انتظار باران رحمت الهی به تمنا مینشیند.

مطابق مصوبه کمیته زیباسازی کلانشهرهای کشور در سال 1380، زیباسازی به تمام اقدامات آگاهانهای گفته میشود که توسط شهرداریها برای ارتقای کیفیت محیط شهری صورت پذیرفته و شهر را برای زندگی ساکنانش مناسبتر میسازد.

در آغاز قرن بیستویکم، دیدگاه اکثر مربیان بزرگ تعلیموتربیت، بر این باور استوار است که امروزه دیگر، وظایف مدارس تنها به آماده کردن کودکان و نوجوانان برای زندگی آینده در جامعه محدود نیست …

گاهی اوقات یکی از بزرگترین حسرتهای زندگی افراد، رسیدن به شهرت و دیده شدن توسط دیگران است.

چند روز پیش با تابلوی جدید و جالبی مواجه شدم: چهارراه استاد ظریفی اصفهانی. از آنجا که این چهارراه در گذشته نام شخص بر خود نداشت و «دشتستان» خوانده میشد، کمی تعجب کردم.

به نظر میآید سالهای بعد از انقلاب اسلامی را میشود به سه دوره تقسیم کرد …

چند سالی است با نزدیکشدن به پایان سال میلادی و برگزاری جشن کریسمس، بازار مجادله و تحلیلهای گوناگون داغ میشود. مانند هر پدیده، عدهای موافق و گروهی مخالف گرایش به آن هستند.

مسئله هویت نوجوان یکی از مسائل مهم و قابلتأمل در جامعه ماست. هویت مفهومی پیچیده و چندبعدی است که در پاسخ به سؤال «من چه کسی هستم» معنا پیدا میکند و مجموعهای از ویژگیها، باورها، ارزشها و تجربیات فرد را شامل میشود.