
همیشه قبل از وقوع انجام کاری، هیجان بیشتری در خصوص خودِ اتفاق، وجود دارد؛ مثل عید نوروز. همیشه تبوتاب روز و شبهای قبل از عید خیلی بیشتر از خود آن است. اصلا انگار ما عید را برای حالوهوای قبلش دوست داریم. انتخابات ریاستجمهوری هم از آن دسته است. ما در سالهای گذشته، تبوتاب قبل از انتخابات را بیشتر از خود روز انتخابات دوست داشتیم: اینکه شبها به خیابان برویم، طرفداران کاندیداهای مختلف و جشنهایی را که در ستادهایشان گرفتهاند، ببینیم و در شادیهای جمعی شاد شویم. اما امسال خبری از آن شور و هیجان نیست.



«همه بــا هم»؛ او شعار کمپین انتخاباتیاش را با تکیه بر سخنرانیهای بنیانگذار انقلاب آماده کرده بود. روزنامههای اصلاحطلب عکس بزرگ او را با همین شعار روی جلد خود کار کردند تا از اجماع بر «سید حسن خمینی» خبر دهند. «همه با هم» شعاری بود که حتی در بیانیه رسمی بیت سید حسن خمینی به آن اشاره شد و سید یاسر خمینی گفته بود: «بخشی از نخبگان کشور این تصور را داشتند که سید حسن میتواند کشور را با شعار “همه با هم” متحد کند.» احتمال کاندیداتوری خمینی جوان واکنشهای مثبتی را در میان اهالی سیاست، طیفهای مختلف گروههای اصلاحطلب و حتی میانهروها در پی داشت و شاید همین سیگنالهای مثبت انگیزه حضور را برای او بیش از انتخابات گذشته فراهم کرد.