به گزارش اصفهان زیبا؛ برای رسیدن به محله راران‌که یکی از محله‌های قدیمی منطقه 15 است، جاده مشخصی نیافتیم. از خیابان فردوس با راهنمایی فلش چند تابلو که ما را به سمت راران راهنمایی می‌کرد، ادامه مسیر دادیم. در ورودی جاده هیچ تابلوی راهنمایی وجود نداشت. وارد جاده باریکی که آسفالت بسیار نامناسب و عرض کمی داشت، شدیم.
اطراف جاده، بقایای کوره‌ها و مغازه‌های تخریب‌شده و تپه‌های خاکی و ضایعات ساختمانی، چهره بسیار نامناسبی پیش رویمان گذاشت. بعد از ردشدن از کنار زمین‌های بایر و گاهی کشاورزی به محله‌ای رسیدیم که میدان تخریب‌شده‌ای در ابتدای آن وجود داشت. با پرس‌وجو متوجه شدیم که آدرس را درست آمده‌ایم. برای دیدار با معتمدان محله و شنیدن مشکلات از زبان آن‌ها وارد مسجد محله شدیم.
جاده‌ای مناسب برای رفت‌وآمد وجود ندارد
جواد امینی، رئیس هیئت‌امنای مسجد القائم، صحبتش را شروع می‌کند. او بزرگ‌ترین عیب منطقه را قرارگرفتن بین دو شهرداری منطقه 10 و 15 بیان می‌کند: «هیچ منطقه‌ای برای دادن جاده به منطقه وارد عمل نمی‌شود و بزرگ‌ترین مشکل ما نداشتن جاده است. جاده‌ای که از آن آمدید قدمت 45ساله دارد و هیچ اصولی ندارد؛ همین جاده را هم قدیمی‌ها آسفالت کردند؛ انتهای محله نیز جاده‌ای باریک به‌سمت شهرک سلامت است که آن را هم خود مردم آسفالت کردند. ما فاصله کمی تا شهرک سلامت داریم؛ اما فقدان جاده، مشکلات ما را دوچندان کرده است.»
او در ادامه تاکید می‌کند: «البته شهرداری تصمیم به ساخت جاده و تعریض آن در ابتدای محله گرفت؛ اما با مخالفت جهاد به بهانه زمین کشاورزی، مواجه شد. ابتدای این جاده ورودی پر است از کوره‌های گچی رهاشده و زمین‌های بایر که سال‌هاست کشاورزی نمی‌شود؛ اما به‌دلیل جاده نامناسب توسعه محله متوقف‌شده است.»
خانم جوانی، یکی از بانوان فعال محله، در ادامه اضافه می‌کند: «اگر کسی شب در این جاده حرکت کند، بسیار خطرناک بوده و فاقد روشنایی و علائم ترافیکی است؛ سگ‌های ولگرد هم در این جاده زیاد هستند. بارها با 137 تماس گرفتیم؛ اما می‌گویند با راه وشهرسازی تماس بگیرید.»
محله‌ای بدون شبکه فاضلاب شهری
راران بیش از سه‌هزار نفر جمعیت دارد و یک محله یا روستای کوچک نیست؛ اما در کمال ناباوری فاقد سیستم فاضلاب است.
بنا به گفته احمدرضا امینی، یکی از فعالان محله، بارها برای پیگیری این موضوع به فرمانداری و شهرداری مراجعه و دستور استاندار برای پیگیری را هم دریافت کرده است؛ اما متأسفانه هنوز هیچ خبری نیست. به دلیل اختلاف سطح محله باید پمپاژ جداگانه‌ای برای محله نصب شود. بنا به گفته امینی، هفت سال پیش زمین برای نصب پمپاژخانه به مساحت هزار متر خریداری‌شده، اما هنوز هیچ اقدام عملی اتفاق نیفتاده است.
او می‌گوید: «مسئولان مرتب می‌گویند مشکل بودجه داریم و در دستور اقدام است. ما 10 سال است پیگیر هستیم؛ اما مسئولی صدای ما را نمی‌شنود. طرح‌های اتصال فاضلاب به شبکه هم داده شده است؛ اما هربار بهانه‌ای آورده می‌شود. چاه‌ها هنوز به‌صورت سنتی تخلیه می‌شود و جدای از هزینه زیاد تخلیه چاه، بوی نامطبوع مردم را اذیت می‌کند.»
مرتضی زمانی، از دیگر معتمدان محله اظهار می‌کند: «میدان اصلی محله چند سالی می‌شود مخروبه و به معضلی برای محله تبدیل شده است. چند مدرسه در نزدیکی میدان قرار دارد که برای دانش‌آموزان خطرآفرین شده است. 27دی1400 راران در طرح محله‌محوری قرار گرفت. در آن زمان، بودجه‌ای تعیین کردند تا کوچه‌ها، میدان، پیاده‌روها و مادی را سامان‌دهی کنند؛ اما طرح به‌صورت کامل اجرایی نشد. فلکه را تخریب کردند و به‌دلیل اینکه اطراف میدان، به آزادسازی نیاز داشت و به‌موقع انجام نشد، میدان از طرح مرمت خارج شد و همین‌طور بلاتکلیف ماند. هنوز در اطراف محله‌ها و پیاده‌روهای دوروبر میدان هم خرابی‌های زیادی مشاهده می‌شود.»
زمین‌های بایر بلاتکلیف
زمین‌های بایر پر از مخروبه و ضایعات و البته کمبود زمین برای ساخت‌وساز، از مشکلات دیگری است که محسن قاسمی به آن اشاره می‌کند. این فعال فرهنگی محله راران می‌گوید: «داخل محله، زمین‌های بایری وجود دارد که سال‌هاست به دلیل خشک‌سالی رها شده و اجازه ساخت‌وساز داده نمی‌شود. در محله یک‌تکه از زمین‌ها جواز ساخت‌وساز دارند و قسمت‌های دیگر را می‌گویند کشاورزی است. این مشکلات مردم را عاصی کرده است. زمین‌هایی داریم که 27 سال است رها شده‌اند. جوان‌ها نیاز به زمین‌دارند؛ اما اجازه تغییر کاربری نمی‌دهند.»
نداشتن امکانات ورزشی، سالن و فرهنگ‌سرا از دیگر مشکلاتی است که قاسمی به آن‌ها اشاره می‌کند. محله‌ای که جمعیت نسبتا زیادی دارد، فاقد هر مکان فرهنگی است و امکانات مناسبی در محله وجود ندارد.
جواد امینی در ادامه بیان می‌کند: «متأسفانه در زمان انتخابات افراد می‌آیند و فقط قول می‌دهند؛ اما هیچ‌کدام عملی نشده و متأسفانه کارهای اصلاحی انجام نمی‌شود. محله ما بسته است و راه باید باز شود.»
خانم زمانی هم در ادامه، درباره مشکلات اتوبوس‌رانی می‌گوید: «جاده‌ها چون خراب هستند، رفت‌وآمد اتوبوس‌ها با مشکل مواجه است و مردم درست نمی‌توانند از حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند. بارها با 137 تماس گرفته‌ایم؛ اما اتفاقی نیفتاده است. گوش شنوایی برای شنیدن حرف‌ها و مشکلات ما در راران نیست. روستاهایی که در طرح الحاق قرارنگرفتند وضعیت بسیار بهتری نسبت به ما دارند. بااینکه فاصله ما تا خیابان جی و اتوبان چندان نیست، وضعیت محله واقعا نامناسب است.»
امینی در پایان از بی‌توجهی به منار تاریخی و باستانی راران هم گله‌مند است و می‌گوید: «قرار بود نورپردازی منار راران انجام شود؛ اما خبری نیست. پروژه رها شد و اطراف منار راران زیبایی خاصی ندارد.»
