به گزارش اصفهان زیبا؛ بهار که به روزهای آخر خود نزدیک می‌شود، شمارش معکوس دانش‌آموزان برای چندصباحی رهایی از درس و مدرسه هم آغاز می‌شود. آن‌ها معمولا روزهای آخر را در انتظار فرارسیدن تابستان و اوقات فراغت به‌سر می‌برند.
دخترها و پسرها هزارویک فکر و خیال می‌کنند و برای استفاده از این فرصت برنامه‌های متعددی را در نظر می‌گیرند؛ مثلا یکی، عزم سفر می‌کند و دیگری، تصمیم دارد به کلاس زبان برود.
یکی کتاب‌های نخوانده‌اش را لیست می‌کند و تصمیم می‌گیرد در طول تابستان آن‌ها را بخواند و دیگری هم به یادگیری فن و هنر مشغول می‌شود.
در این میان، اما هستند دانش‌آموزانی که دغدغه درس‌ومشق در تابستان هم آن‌ها را رها نمی‌کند و مدارس مجبورشان می‌کنند تا در کلاس‌های جبرانی و آموزشی شرکت کنند.
مهیا یکی از همین نوجوانان است؛ دختری که پایه دهم را به‌تازگی تمام کرده است و پاییز امسال به کلاس یازدهم می‌رود.
او دل پری دارد و می‌گوید به‌خاطر اینکه دو سال دیگر کنکور را در پیش دارد، روزهای تابستان را در مدرسه یا به درس‌خواندن و تست‌زدن می‌گذراند: «خیلی از بچه‌ها در این ایام درگیر کلاس کنکور هستند و به‌خاطر همین هیچ اوقات فراغتی در تابستان خود ندارند. ما مدام باید تست بزنیم و درس بخوانیم و آزمون بدهیم تا بتوانیم خودمان را بالا بکشیم و در کنکور موفق شویم.»
او ادامه می‌دهد: «این در حالی است که من و برخی از دوستانم اصلا تمایلی نداریم که در تابستان درگیر این کلاس‌ها شویم؛ بلکه دوست داریم مثل بقیه نوجوانان اوقات فراغتمان را به گونه دیگری سر کنیم؛ اما مشاوران یا اولیای مدرسه مدام به ما گوشزد می‌کنند که اگر می‌خواهید در کنکور موفق شوید، باید در کلاس‌ها شرکت کنید و تست بزنید؛ وگرنه خبری از قبولی در کنکور نیست و این آزمون را خراب خواهید کرد.»
مهیا ادامه می‌دهد: «معمولا کلاس‌های کنکور باید از پایه دوازدهم شروع شود؛ ولی در مدرسه من و برخی از دوستانم، این کلاس‌ها خیلی زودتر شروع می‌شود؛ برای همین هم هیچ فرصتی به‌منظور استراحت یا تفریح نداریم!»
حسین نیز از این موضوع گلایه دارد. او می‌گوید که مدام همه به او گوشزد می‌کنند امسال کنکور دارد؛ برای همین هم نباید از خانه بیرون برود و تمام‌وقتش را باید به درس‌خواندن بگذراند؛ درحالی‌که «این موضوع فشار روانی زیادی را برای من به‌همراه دارد و باعث می‌شود اصلا از درس زده شوم؛ مدرسه هم مدام کلاس‌های آموزشی می‌گذارد و به اصرار خانواده‌ام، مجبورم در آن‌ها شرکت کنم.»
زهرا هم می‌گوید: «چون در درس ریاضی ضعیف هستم، خانواده‌ام در تابستان برایم معلم خصوصی گرفته‌اند و اجازه شرکت در سایر کلاس‌ها را به من نمی‌دهند.»
فشار به دانش‌آموزان، اما فقط به این موارد ختم نمی‌شود، بلکه هستند نوجوانان دیگری که می‌گویند تابستان که می‌شود، بنا به اصرار خانواده‌هایشان راهی کلاس‌های آموزشی مثل زبان انگلیسی می‌شوند؛ درحالی‌که آن‌ها تمایل دارند تعطیلات خود را فارغ از استرس و اضطراب‌های کلاس آموزشی و تمرین و خواندن به سر کنند؛ کلاس‌هایی که البته فقط در سه‌ماهه تابستان باید در آن حضور پیدا کنند و با شروع مهر و سال تحصیلی جدید باید عطای رفتن به آن را به لقایش ببخشند.
زهرا ۱۳ساله می‌گوید: «در طول سال تحصیلی، باید به درس‌خواندن و نوشتن مشق بپردازم که استرس های زیادی را در پی دارد. تابستان هم که شروع می‌شود، به اصرار پدر و مادرم باید به یک کلاس زبان بروم؛ درحالی‌که من دوست دارم، اوقات فراغتم را به گونه دیگری سپری کنم؛ مثلا با دوستانم به پارک و سینما بروم یا اینکه در کانون‌های فرهنگی ثبت‌نام کنم. متأسفانه خانواده‌ام فکر می‌کنند تنهاراه استفاده بهینه از تعطیلات، رفتن به کلاس آموزشی است!
در این باره، یک جامعه‌شناس در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفته است: «باید والدین از برنامه‌ریزی کلاس‌های زیاد برای فرزندان در تابستان پرهیز کنند و به آن‌ها اجازه دهند که به‌صورت اختیاری برای اوقات فراغت خود برنامه‌ریزی درست و هدف‌دار انجام دهند.»
به گفته این جامعه‌شناس، واقعیت این است که گاهی اوقات اصلا نمی‌توان نظام صحیحی برای گذران اوقات فراغت نوشت.
او تصریح می‌کند: «به‌عنوان‌مثال، برای فردی که در همه شبانه‌روز، در بین زباله‌ها در حال جمع‌کردن پلاستیک است تا بفروشد و زندگی خود را بگذراند، اوقات فراغت معنایی ندارد یا برای بعضی از فروشندگان در سوپرمارکت‌ها، اوقات فراغت بی‌معناست.»
