درمان ریشه‌ای یا مصرف مسکن‌های کاذب‌؟

به گزارش اصفهان زیبا؛ برای تسکین هر دردی، اولین گزینه انتخابی شما چیست؟ استفاده از مسکن‌های شیمیایی یا استفاده از تسکین‌دهنده‌های طبیعی و اقدام برای درمان ریشه‌ای؟

گرچه استفاده از برخی مسکن‌ها درد را خیلی زود برطرف می‌کند؛ اما ممکن است در درازمدت عوارضی داشته باشد که باعث ایجاد دردهای تازه در بدن شود؛ از این رو توجه به نوع درد و استفاده از مسکن‌هایی که درد را به طور کامل برطرف می‌کند، می‌تواند راهگشای این موضوع باشد.

در این زمینه جواد کاردانپور، مشاور تغذیه سالم و محقق طب سنتی، پیشنهادهایی دارد که به آن اشاره می‌کنیم.

بهتر است بدانید مسکن‌ها‌ یا به‌عبارتی تسکین‌دهنده‌های طبیعی را می‌توان برای درمان استفاده کرد؛ اما بدین منظور باید توجه داشت که خوردن مسکن به همراه خروج سموم و مواد زائد باشد تا درمان ریشه‌ای صورت گیرد؛ یعنی تسکین به همراه خروجی بدهید.

مثلا برای درد شکم اگر شیر خورده شود، درد تسکین می‌یابد‌ (اگر درد از سموم باشد، سموم دفع می‌شود). در بیماری تب‌های عفونی، اگر فرد بیمار ماست یا شیر بخورد، درد ساکت می‌شود؛ اما خروجی باز نمی‌کند.

در بیماری سرماخوردگی، اگر یک پارچ آب سرد خورده شود، سرماخوردگی برطرف می‌شود، درد هم تسکین می‌یابد؛ اما خروجی باز نمی‌شود.

حال این پرسش مطرح می‌شود که تفاوت مسکن‌های طبیعی و شیمیایی چیست؟ مسکن طبیعی به دلیل گرم‌بودن، حرارت می‌دهد و خروجی باز می‌کند و درد را دفع می‌کند؛ اما مسکن‌های شیمیایی درد را سرد و حبس می‌کند که درد تهییج پیدا نکند؛ در نتیجه درد ساکت می‌شود. حتی در روایت است که درمان و دوایی نداریم مگر اینکه درد را تهییج کند؛ مانند فلفل یا زردچوبه که درمان اگزماست.

در توضیح بیشتر لازم است بگویم دوا باید درد را تهییج کند؛ یعنی درد بدتر شود. اگر درد ساکت شود، درمانی در کار نیست! در واقع درد باید تهییج شود تا بدن خروجی باز کرده و آن را دفع کند.

در برخی از دردها، درد باید انتقال یابد؛ مثلادر بحث دندان درد، باید درد به به سمت پا برود؛ زیرا درد دندان را نمی‌توان تحمل کرد و بسیار سخت است.‌ (دردها هرچه به مغز نزدیک‌تر باشند، بدترند. دردهای عصبی به سختی معروف هستند.) چشم درد را هم نمی‌توان تحمل کرد؛ بنابراین کدو بر رویش گذاشته شود تا از موضع دور شود.

درد به انسان این فرصت را می‌دهد تا استراحت کند و بدن با بیماری مقابله کند؛ اما اگر ما آن را تسکین دادیم، صدمات جبران‌ناپذیری ایجاد می‌شود؛ مثلا کشکک زانوی فردی آسیب‌دیده، اگر به او گفته شود مسکن بخور و برو فوتبال بازی کن، آسیب می‌بیند؛ اما خداوند درد را غالب کرده که استراحت کند و تسکین یابد و تحریک نشود.

قانون کلی این است که خروجی برای بدن باز ‌کنید که هم مسکن و هم می‌تواند درمان محسوب شود؛ مثلا فصد برای سیاتیک مسکن فوری و یک خروجی است یا برای بیماری شکم، استفراغ‌ (عمدی با انگشت‌زدن در حلق) یک مسکن و خروجی است. استفراغ حتی سردردهای صفراوی و حرارتی را هم خوب می‌کند؛ چراکه بخارات به سمت سر می‌روند.

استفراغ، تسکین به همراه خروجی است‌ (غذا در معده می‌ماند، سردرد می‌گیرد، حال اگر بالا بیاورد، خوب می‌شود).

بعد از استفراغ نیز تدابیری هست که ممنوعیت خوردن و بستن زیر شکم و پیشانی از آن جمله است.

نکته: طبیعت درد، ایجاد حرارت است و اگر کمک به حرارت دهید؛ یعنی افزایش حرارت دهید، بیماری را از بدن خارج می‌کنید و اگر حرارت را کاهش دهید، به بیماری کمک کرده‌اید که در بدن ماندگاری پیدا کند.

تأکید می‌کنم اگر درد در بدن فقط تسکین داده شود، دوباره باز خواهد گشت؛ یعنی مدتی بعد دوباره حرارت بالا می‌رود و بدتر از قبل درد می‌گیرد؛ مثلا برای خارش اگر تسکین دادید، با یک حرارت جزئی دوباره بیرون می‌ریزد؛ اما اگر حجامت انجام و خروجی برای بدن ایجاد شد، خارش درمان می‌شود؛ حتی اگر حرارت ایجاد شود، دیگر خارش به وجود نمی‌آید.

مسکن دردهای موضعی و مفاصل

مالش سرکه و روغن زیتون

گذاشتن حنا و نوره بر موضع

مالش روغن سیاه‌دانه و روغن اسفند‌(اثر فوری دارد)

ضماد انجیر گرم با آرد جو

گذاشتن کیسه نمک داغ بر موضع درد

استفاده از سیاه‌دانه (جوشانده سیاه‌دانه یا ضماد تفت‌داده‌شده سیاه‌دانه یا پودر آن به صورت گرم و به همراه نمک، سریع درد را تسکین می‌دهد)

مصرف تخم کتان، اسفزره، مصطکی یا روغن آن‌ها‌(دردهای نقرس و سیاتیک)

شیر الاغ (تسکین مفاصل)

مصرف جوشانده برگ شوید (مسکن دردهای ادراری). ضماد آن با عسل هم برای دردهای بواسیری خوب است.

مصرف جوشانده تخم کتان (درد گلو و حنجره و مسکن التهابات ریه)

مصرف زعفران (مسکن سرفه و برونشیت‌های مزمن)

مصرف پودر چوبک همراه عسل و سرکه حب شده و به مقعد شیاف شود. (تسکین دردهای بواسیر)

مصرف کرفس (تسکین دردهای پشت که فقط مربوط به بواسیر نباشد.)

مصرف بادمجان (مسکن دردهای بواسیر و دردهای پهلو و دردهای مثانه)

پودر چوبک‌ (شیاف در مقعد برای تسکین درهای رحمی و زایمان آسان)

ضماد شنبلیله و جوشانده شنبلیله، داروی مرکب ۷ و ۸ به‌دلیل بازکردن خروجی برای تمام دردها مناسب است.

مزمزه‌کردن خیسانده یا جوشانده زردچوبه با انیسون (آفت‌های دهان و تسکین‌دهنده‌ دردهای دندان)

مسکن دردهای عصبی

‌جوشانده مرزنجوش

‌خوردن فلفل و تخم پیاز‌(یاخود پیاز)

استفاده از فلفل ‌آسیاب‌شده با عسل؛ مثلا فردی که با حرص‌خوردن دچار درد می‌شود، تخم پیاز با عسل حب شود، در نتیجه درد بدن تسکین می‌یابد.

مسکن سردرد

استفاده از روغن بنفشه و انفیه در بینی برای ایجاد عطسه و تخلیه سینوس‌ها

استفاده از ضماد نعناع با آرد جو بر روی پیشانی

مالش روغن بابونه به پیشانی

ریختن بنه در چشم

مصرف گیاهانی مثل انیسون، کشمش یا مویز

مسکن درد سنگ‌کلیه

سنگ در کلیه درد ایجاد نمی‌کند تا زمانی که به سمت حالب حرکت کند به درد می‌افتد. برای از‌بین‌بردن درد باید سنگ از حالب به مثانه برود که بهترین راه آن بادکش لغزان است. قبل از بادکش با روغن سیاه‌دانه یا اسفند به طرف مثانه ماساژ دهید. بهتر است گرم‌کننده موضعی باشد.

با گرم‌کردن پارچه پشمی و یا با گذاشتن حوله روی مسیر حالب و اتوکشیدن روی آن، انبساط ایجاد می‌شود و سنگ راحت‌تر خروج پیدا می‌کند.

مسکن ضرب‌خوردگی

استفاده از اقاقیا، صبر زرد، سورنجان، ماش و گل ارمنی (این گیاهان را بکوبید؛سپس با آب خمیر کنید و روی موضع کوفتگی بگذارید.)

خوردن عاقرقرقا و همچنین استفاده از ضماد آن (‌‌در بی‌حس‌کردن مفید است؛ حتی برای دندان‌کشیدن روی دندان می‌گذارند.)

گذاشتن ضماد دنبه و خرما روی موضع

گذاشتن ضماد کیسه نمک داغ

استفاده از ضماد آبغوره یا سرکه و همراه روغن زیتون‌(نباید با فشار انجام شود.)

گذاشتن مورد به همراه گلاب ‌(الیتام درد می‌کند.)

مسکن‌های خواب‌آور

خوردن روغن کنجد و عسل (مصرف کنجد و عسل قبل از خواب برای کسی که از شدت درد خوابش نمی‌برد، مفید است.)

استفاده از فرفیون، زردچوبه، زعفران، گوگرد یا روغن گوگرد، روغن میخک، روغن ترب به صورت موضعی در دهان نیز جزو مسکن‌های خواب‌آور هستند.

استفاده از برگ چغندر. در روایت آمده است که خوردن برگ چغندر کمک به خواب بیمار می‌کند و خروجی را هم باز می‌کند.

سایر مسکن‌ها

دعا، یکی از بهترین مسکن‌هاست؛ زیرا می‌تواند گناهان را پاک ‌کند. (علت برطرف شده و خروجی باز می‌شود.) البته دعایی که خالصانه و همراه با تضرع، نمازخواندن، روزه‌گرفتن و پشیمان‌شدن باشد.

خواندن سوره حمد. در روایت آمده سوره حمد را بسیار بخوانید. (۷ مرتبه یا ۷۰ مرتبه)

استفاده از اسفند. این گیاه، مسکن عام است و در اکثر بیماری‌ها برای دفع درد می‌توان از آن استفاده کرد و نه تنها مسکن، بلکه درمان نیز  است؛ البته شیوه خوردن اسفند مهم است‌ (دستور شستن و…)؛ ضمنا اسفند را به دلیل گرمی زیاد به همه کس نمی‌توان توصیه کرد؛ چراکه باعث اذیت آن‌ها می‌شود؛ ولی ضرر ندارد.

معمولا با خوردن اسفند ادرار زیاد می‌شود؛ اما اگر نشد، یعنی انسدادی وجود دارد و نمی‌تواند دفع کند؛ به همین خاطر نیاز به مصرف منضجی با یک خروجی دیگر مانند سناست که راه اسهال را باز ‌کند یا انجام فصد و حجامت نیاز است تا راه خروجی باز شود.

برای دفع سموم همچنین می‌توان از شیر، سیب، خرما، حجامت، سیر و شافیه استفاد ه کرد.

خوردن اسفند آسیاب‌شده با عسل یک حب در هر بیماری داده شود، قوت بسیاری به بیمار می‌دهد و درد را هم دفع می‌کند؛ البته در ابتدا حرارت را بالا برده و اذیت می‌کند که با فصد و حجامت برطرف می‌شود.‌(حتی کشیدن اسفند به جای مواد مخدر در ترک اعتیاد بسیار مفید است.)

گرفتن ناخن. در برخی موارد، گرفتن ناخن دفع‌کننده درد است.

خوردن کتیرا (‌مسکن کلیه و مثانه)

خوردن پونه و چوبک (مسکن سکسکه)

ریوند و شوید و آلبالوی تلخ (دردهای داخلی)

جوشانده ریشه مارچوبه با عسل (دردهای قلبی)

بید‌مشک (برای تمامی دردها هم مفید است)

سه چیز برای هر دردی حتی اگر درد بی‌درمان باشد، دواست: شکر نیشکر، شیر خشت، انگور یا مویز

موارد شفا: مصرف نمک، عسل، خواندن قرآن، آب فاتر، سیاه‌دانه، حجامت، اسفند، بادمجان، شلغم و انار برای تمام افراد و بیماری‌ها مفید است.