به گزارش اصفهان زیبا؛ احداث شهرک‌های اقماری همچون شاهین‌شهر، بهارستان، ملک‌شهر، فولادشهر و در دو دهه اخیر، سپاهان‌شهر در اطراف شهر اصفهان با اهدافی همچون جذب جمعیت شهر اصفهان به‌سوی این شهرک‌ها از چندین دهه قبل آغاز شد.
اینکه احداث این شهرک‌ها چقدر توانست به اهداف مدنظر دست یابد، موضوعی است که در سال‌های گذشته و در گفت‌وگو با کارشناسان مختلف در همین صفحه موردبررسی قرار گرفت.
اینک قصد داریم با تکیه‌بر اهمیت «روایت شهر» از زبان شهروندان، ازاین‌پس به انتشار تجربه زیسته افراد مختلف از زندگی در این شهرک‌ها بپردازیم.
آنچه در ادامه می‌آید، روایت تجربه‌ای از زندگی در «سپاهان‌شهر» است.
سال‌های میانی دهه هشتاد که برای انجام کاری هر هفته به سپاهان‌شهر رفت‌وآمد داشتم، هرگز باور نمی‌کردم که آن بیابان برهوت و خلوت که هنگام غروب و تاریکی هوا دلگیری و سوت‌وکوری‌اش چند برابر می‌شد، با معدود ساختمان‌های نیمه‌کاره‌ای که در فاصله‌های طولانی با همدیگر از دل زمین بیرون آمده بودند، روزی چنین رونق و بروبیایی پیدا کند.
درواقع نه‌فقط من، بلکه خیلی از مردم اصفهان هم پیش‌بینی نمی‌کردند که شهرک تازه‌سازی که آن سال‌ها داشت آرام‌آرام در فاصله میان شهر بهارستان تا میدان آزادی قد علم می‌کرد و بعدها «سپاهان‌شهر» نام گرفت، روزی شاهد چنین رشد و رونقی باشد و قیمت هر متر از آپارتمان‌ها، مغازه‌ها و زمین‌هایش با قیمت آپارتمان‌ها و مغازه‌ها و زمین‌های بهترین نقاط شهر اصفهان برابری کند.
به‌رغم همه حساب‌وکتاب‌هایی که درباره این شهرک تازه‌ساز غلط از آب درآمد اما، سپاهان‌شهر تنها طی یک دهه توانست مسیر رشد و توسعه را چنان باسرعت طی کند که امروز، در اوایل دهه نخست قرن جدید به یکی از پررونق‌ترین شهرک‌های اطراف شهر اصفهان بدل شود.
اینکه چه عواملی در رشد و رونق سپاهان‌شهر دخیل بودند، در جای خود قابل‌بررسی است؛ چنانکه روند احداث شهرک‌های اقماری در اطراف شهر اصفهان سابقه‌ای دیرینه دارد و حداقل شاهین‌شهر را می‌توان نمونه موفق و البته ملک‌شهر یا فولادشهر را نمونه‌های ناموفق این روند شهرسازی دانست.
حال اینکه چرا سپاهان‌شهر توانست به کارکرد اصلی یک شهرک اقماری که جذب جمعیت نقاط مرکزی شهر برای توزیع اصولی جمعیت است، عمل کند و دیگر شهرک‌ها نتوانستند، پرسشی است که باید از منظر کارشناسان و متخصصان حوزه شهرسازی پاسخ داده شود؛ اما در ظاهر شاید بتوان عواملی مانند موقعیت جغرافیایی مناسب، شهرسازی نسبتا صحیح، احداث مجموعه بزرگ سیتی‌سنتر در نزدیکی سپاهان‌شهر، احداث خط مترو و البته نزدیکی چشمگیر آن به منطقه جنوبی شهر اصفهان به‌عنوان منطقه‌ای برخوردار را از عوامل موفقیت این پروژه شهرسازی دانست.
اگرچه سپاهان‌شهر نیز همچون بسیاری دیگر از شهرک‌های اقماری اصفهان پذیرای جمعیت فراوانی از افراد غیربومی در شهر اصفهان شد، استقبال افراد بومی شهر از این شهرک نیز باعث شد جو حاکم بر آن چندان از جو حاکم بر شهر اصفهان دور نباشد و منجر به شکل‌گیری خرده‌فرهنگ‌های جدید در جوار شهر نشود.
سپاهان‌شهرِ دهه 90
رفت‌وآمد من به سپاهان‌شهر با سکونتی حدودا دوساله در آن سال‌های ابتدایی دهه 90 نیز تکرار شد که تجربه‌ای کاملا متفاوت با تجربه قبلی‌ام در دهه هشتاد بود.
حالا نه با یک بیابان خلوت و سوت‌وکور، بلکه با شهر کوچکی مواجه بودم که آبادی و آبادانی از هر سویش هویدا بود و می‌شد با احساس امنیت و آرامش کامل در پیاده‌روهای وسیعش که با شیبی نرم طراحی شده بودند، قدم زد.
سوی جنوبی سپاهان‌شهر که «بلوار غدیر» نام گرفته بود و ورودی دوم سپاهان‌شهر از بزرگراه اصلی را به خود اختصاص می‌داد، به‌نوعی مرکزی‌ترین و شلوغ‌ترین نقطه آن محسوب می‌شد.
بلوار از دو سو با خانه‌ها، مغازه‌های خوش‌منظر و به‌روز، مراکز خرید، مرکز درمانی، مراکز تفریحی و پارکی که دو سوی شمالی و جنوبی شهرک را به هم متصل می‌کرد، پوشیده شده بود و هر صبح جمعیت فراوانی از مردم را برای خرید و انجام امور روزمره به‌سوی خود می‌کشاند.
«بلوار شاهد» نیز که به موازات بلوار غدیر احداث شده بود و از ورودی اول بزرگراه اصلی قابل‌دسترس بود، غالبا پر بود از خانه‌ها و مجتمع‌های کوچک و بزرگ مسکونی و البته رونق تجاری و شهری کمتری نسبت به بلوار غدیر داشت.
در آن زمان، می‌شد پرده‌هایی را که پشت پنجره‌های خانه‌ها و آپارتمان‌ها آویزان شده بود و خبر از سکونت افرادی در آن‌ها می‌داد، در بسیاری از نقاط این شهرک مشاهده کرد.
می‌شد عصرها و به‌ویژه شب‌های تعطیل، شاهد رفت‌وآمد جمعیت فراوانی از ساکنان آنجا به پارک مرکزی بود و سروصدای بچه‌هایی را که در آن مشغول بازی بودند،
شنید.
سپاهان‌شهر داشت به‌سرعت آباد می‌شد و کم‌کم می‌شد کیفیت زندگی در آن را با کیفیت زندگی با بسیاری از نقاط خوب و شاخص شهر اصفهان مقایسه کرد.
سپاهان‌شهرِ امروز…
اگرچه چندین سال است که دیگر رفت‌وآمد مکرری به سپاهان‌شهر ندارم، گاهی فرصتی دست دهد، سری به آنجا می‌زنم و از نزدیک شاهد جریان زندگی در آن هستم. سپاهان‌شهر حالا شلوغ‌تر از هر زمان دیگری شده است.
قیمت زمین و ملک و مغازه در آن مثل بسیاری دیگر از نقاط اصفهان سر به فلک گذاشته است و دیگر کمتر می‌توان خانه یا آپارتمان خالی در آن پیدا کرد.
افرادی که در روزگار بی‌رونقی سپاهان‌شهرِ خلوت و سوت‌وکور که باب میل کسی برای زندگی نبود، دل به دریا زدند و انتخاب کردند و سرمایه اندکشان را به آن سپردند، حالا حتما از چنین نتیجه مطلوبی احساس رضایت می‌کنند.
