به گزارش اصفهان زیبا؛ راستش را بخواهید نه «سیاسی» هستیم و نه «سیاست‌زده»! نه حق برتری برای خودمان قائلیم و نه زیرپاگذاشتن حق‌وحقوق شهروندان دیگر را برمی‌تابیم؛ حق شهروندی همچون داشتن یک هوای سالم که این روزها کیمیا شده است و اتفاقا در روزهای گذشته «اردکانی»ها برای نداشتنش دست به اعتراض زدند و با داشتن پلاکاردهایی با مضمون آلودگی هوا خواستار عدم توسعه صنایع و باطل‌شدن مجوزها شدند.
شاید باورش سخت باشد در روزگاری زندگی می‌کنیم که برای نفس‌کشیدنمان هم باید بجنگیم و چشم‌های نگرانمان به سخاوت آسمان سفید شده باشد. حالا، دیگر همه این را می‌دانند که اصفهان، «هوا» ندارد و کسی هم «هوا»یش را ندارد؛ شایداین از نجابت اصفهانی‌ها باشد که اگرچه سال‌هاست در مشکلات زیست‌محیطی همچون آلودگی هوا و بی‌آبی حل شده‌اند، دم نمی‌زنند و صورتشان را با سیلی سرخ می‌کنند؛ شاید هم از بی‌درایتی و بی‌تدبیری مدیران خرد و کلان که با سیاست‌های نادرست، اصفهان را به این روز انداخته‌اند و همچنان هم می‌تازند و در این راه خستگی‌ناپذیرند، خسته شده‌اند و می‌دانند که قرار نیست راه به جایی ببرند؛ مثل کشاورزانی که قصه پرغصه زندگی‌‌شان به گوش کمتر کسی نرسیده است و همه آن را از بَر هستند و می‌دانند که در این سال‌ها اعتراض‌ها و مطالبه حق‌وحقوقشان به جایی نرسیده و حتی نتوانسته است پروژه بن-بروجن را متوقف کند.
واقعیت اما این است که اصفهانی‌ها (شهروندان عادی) نیز مثل اراکی‌ها یا اهالی سایر کلان‌شهرهای دیگر که در دود غوطه‌ور شده‌اند و نفسشان به شماره افتاده است، تمایلی به توسعه صنایع و گسترده‌ترشدن آن ندارند و حتی از همین تعداد صنعت آلاینده‌ای هم که در این استان فعالیت می‌کنند، به ستوه آمده‌اند.
بر اساس گزارش‌های اعلام‌شده، اصفهان از ابتدای فروردین تا سی‌ام آبان ۱۴۰۲، طی ۲۴۶ روز، ۱۲ روز هوای پاک، ۱۵۴ روز هوای قابل‌قبول (سالم)، ۶۷ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و ۱۳ روز هوای ناسالم برای عموم شهروندان (وضعیت قرمز) را تجربه کرده است و این اعداد و ارقام از اوضاع بحرانی خبر می‌دهند؛ آلودگی‌هایی که فاکتوری است در بالابردن برخی از آمارها. به گفته مسئولان دانشگاه علوم‌پزشکی، به‌طورمعمول استان اصفهان در سال‌های گذشته رتبه دوم یا سوم سرطان کشور را به خود اختصاص داده است.
بنابر آخرین آمار ثبت‌شده در معاونت درمان، بالاترین آمار ابتلا به سرطان در شهرضا، شاهین‌شهر و لنجان ثبت شده است و بر اساس آمار سال ۹۶، اصفهان در سرطان پستان جایگاه دوم، سرطان خون جایگاه سوم کشوری و سرطان تیروئید در جایگاه چهارم قرار دارد که طی این سال‌ها جایگاه اصفهان تغییر کرده و در رتبه‌های بالاتر قرار گرفته است.
وزارت بهداشت نیز چندی پیش اعلام کرده که بیشترین رجیستری بیماری «ام‌اس» در شهرهای اصفهان، شیراز و تهران است. اصفهان از سال‌های گذشته تاکنون ازجمله استان‌هایی بوده که تعداد بیماران مبتلا به «ام‌اس» در آن رو به افزایش بوده است؛ به‌طوری‌که 10 سال پیش، انجمن «ام‌اس» اعلام کرد که اصفهان نخستین رتبه «ام‌اس» در کشور را به خود اختصاص داده است.
به گفته کارشناسان، یکی از فاکتورهایی که در بروز بیماری نقش دارد، آلودگی محیطی، ارتباط با فلزات سنگین و آلودگی‌های هواست که در شهرهای صنعتی مثل اصفهان که فاصله سکونت شهروندان تا مراکز صنعتی اندک است، احتمال دارد این موضوع در ابتلا به بیماری نقش داشته باشد. براساس گزارش‌ها میزان تولد نوزادان نارس در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم‌پزشکی اصفهان نسبت به میانگین کشوری بالاتر است.
در سال ۹۹ میزان بروز تولد نوزادان نارس ۱۱,۰۶ درصد بود؛ این در حالی است که در سال ۱۴۰۰ این عدد به ۱۲,۲ درصد رسیده است. از سال ۹۷ تا ۱۴۰۰ افزایش موارد زایمان زودرس و تولد نوزاد نارس را شاهد هستیم.
مطالعات اخیر نشان می‌دهد که مرگ‌ومیر منتسب به آلودگی هوا در کلان‌شهر اصفهان از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ حدود ۱۰۰درصد افزایش یافته و دو برابر شده است.
مطالعه انجام‌شده روی گروهی از کودکان و نوجوانان ساکن شهر اصفهان نشان داد که سطح بالاتر آلایندههای هوا با شاخص‌های کم‌خونی، ازجمله تعداد کمتر گلبول قرمز و پایین‌تربودن سطح هموگلوبین خون همراه بوده است؛ همچنین در این مطالعه قرارگرفتن در معرض آلایندههای هوا با تعداد بیشتر گلبول‌های سفید همراه بوده است که می‌تواند به دلیل فعالیت گلبول‌های سفید به‌عنوان یک شاخص التهاب باشد.
تحقیق انجام‌شده روی نوجوانان سالم شهر اصفهان نشان داد؛ قرارگرفتن در معرض آلودگی هوا با افزایش عوامل التهابی و استرس اکسیداتیو در خون ارتباط مستقیم دارد که به نوبه خود از عوامل مؤثر در بروز اختلال‌های مختلف در بدن هستند. این عوامل ممکن است در درازمدت منجر به بروز بیماری‌های مختلف شوند.
این‌ها تنها شمه‌ای از مشکلاتی است که صنعت برای اصفهان به ارمغان آورده است، صنعتی که مدیران، همچنان به‌دنبال توسعه آن هستند و تصمیم دارند برای فربه‌ترکردن آن از دریای عمان نیز آب منتقل کنند؛ درحالی‌که به گفته کارشناسان، اصفهان دیگر توان بارگذاری‌های جدید را ندارد و به‌زودی با موجی از مهاجرت به دلیل مشکلات زیست‌محیطی روبه‌رو می‌شود؛ برای همین هم است که خیلی‌هایشان پیشنهاد جابه‌جایی صنایع را می‌دهند؛ البته پیشنهادی که نمی‌دانیم تحقق آن امکان‌پذیر است و به این راحتی‌ها انجام می‌شود یا نه؟
اگرچه اصفهانی‌ها ساکت نشسته‌اند و اعتراضی به وضعیت موجود خود ندارند، حقیقت این است که آن‌ها هم از این وضعیت خسته شده‌اند؛ چراکه از کوچک‌ترین حق‌وحقوقشان محروم هستند؛ حتی برای حق نفس‌کشیدن هم باید بجنگند و مقاومت کنند؛ درحالی‌که برخورداری از هوای سالم و منابع آبی کافی از بدیهی‌ترین حق‌وحقوقی است که نه‌تنها اصفهانی‌ها که اردکانی‌ها و چهارمحال و بختیاری‌ها و خوزستانی‌ها هم باید از آن برخوردار باشند؛ اما گوش شنوایی دراین‌باره وجود ندارد و بسیاری از مدیران و مسئولان نه‌تنها عزمی برای رفع مشکلات ندارند، بلکه صرفا به ارائه آمارهایی در رابطه با مشکلاتی همچون فرونشست و آلودگی هوا و بی‌آبی بسنده کرده‌اند؛ دریغ از اینکه ما شهروندان اصفهانی سال‌هاست این آمارها را از بر هستیم!
