همانطور که در همه نقاط دنیا اشتباههای داوری جزئی از فوتبال است، در لیگ ایران نیز باید این اصل را قبول کنیم که اشتباهات داوری قطعا رخ خواهند داد.
در گذشته نیز اشتباههای داوری فاحش و وحشتناکی را مشاهده کردهایم؛ اما از زمانی که بحث ورود VAR به فوتبال ایران به میان آمد، گویا تمرکز بر پررنگکردن این اشتباهها و بهرخکشیدن آن بیش از پیش شده است.
برخی از مربیان از این اشتباهها استفاده کرده و برای شکستهای خودشان بهانه میآورند. جملاتی همچون «برای ما پنالتی گرفته نشده» و یا «داور از قصد میخواهد ما شکست بخوریم» جملات کلیشهای هستند که مربیان میخواهند با آن روی ضعف خود و یا ضعف گلزنی تیمشان مرهمی بگذارند. قطعا باید تیمها آنچنان قدرتمند باشند که بدون پنالتی نیز پیروز شوند.
داوریهای مشکوک
داوریهای مشکوک توسط داوران مشکوک به تبانی و یا جانبدار از مشکلات اساسی در اشتباهات داوری است که باعث میشود حتی تصمیمات درست این داوران نیز بدبینانه قضاوت شود؛ داورانی که سابقه ابراز طرفداری از یک تیم را دارند و یا در گذشته قضاوتهایی را به ضرر یک تیم ثبت کردهاند، نباید به هیچوجه دوباره برای همان تیم قضاوت کنند.
این اتفاقات باعث میشود شایعات تبانی و انتخاب داوران برای مسابقات توسط افراد خاص قوت بگیرد و بیشترین ضرر آن برای سازمان لیگ و کمیته داوران و مسئولان این نهادهاست.
به عنوان مثال، در این فصل شاهد اعتراض گسترده یک مربی و یک باشگاه به یک داور بودهایم؛ داوری که سابقه قضاوتهای جنجالی علیه آن سرمربی را داشته و سوابق درخشانی در این زمینه ندارد.
پس چرا این چنین اشتباههایی را تکرار میکنیم تا آبروی فوتبالمان را ببریم و یا داوری که نظر کمکهای خودش را قبول ندارد و با اینکه در زاویهای مناسب حضور نداشته، میخواهد حرف خودش را ثابت کند که این امر باعث دامنزدن بر این مشکلات میشود.
VAR کجاست؟
چندین ماه از شایعه ورود VAR به ایران میگذرد و بهرغم مانورهای تبلیغاتی مسئولان فدراسیون پنجستاره روی آن، کماکان اتفاقی رخ نداده است.
فصل گذشته گفته میشد که فناوری داور ویدئویی، برای لیگ بیستویکم در فوتبال باشگاهی کشور استفاده میشود؛ اما در ادامه این موضوع به نیمفصل دوم موکول شد و چندی قبل نیز اعلام شد فعلا در این لیگ خبری از ورود فناوری جدید نیست تا لیگ امسال نیز همچنان به واسطه اشتباههای داوری با تأثیرگذاری زیاد یا کم خبرساز باشد.
بدیهی است قبل از ورود VAR به فوتبال باشگاهی ایران، فرهنگ استفاده از آن نهادینه شود تا از حواشی اینچنینی کاسته شود؛ زیرا مشکل اصلی فوتبال ایران نبود فرهنگ برای برخورد با داوران و خوددرستپنداری بازیکنان و مربیان است. همان فرهنگی که باعث شد دربرابر ژاپن شکست بخوریم. همان فرهنگی که به مربی و یا بازیکنان بسیار جوان اجازه میدهد به داور اهانت کنند.
شاید بتوان با VAR تا حدی از این اشتباههای فاجعهبار جلوگیری کرد تا حق تیمها کمتر ضایع شود و مسابقات عادلانهتری را شاهد باشیم.
بعضی از این اشتباهها همچون گلزنی با دستی که داور آن را نمیبیند و یا اگر متوجه آن شود از آن به راحتی بگذرد، باعث میشود که بازیکنان این جرئت را پیدا کنند و در مسابقات بینالمللی نیز این عمل را تکرار کنند.
در آن مسابقات قطعا کوچکترین اشتباهی از دید داوران پنهان نخواهد ماند و به سختی با آن برخورد خواهند کرد. نتیجه این برخورد و اشتباهها در این میادین شکستهای سادهای است که در آسیا متحمل شدهایم.
برخی معتقدند تنها جذابیت فوتبال ایران، همین حواشی و اشتباههای داوری است. لیگی که بار فنی چندانی ندارد و برای جذب مخاطب چارهای جز داغکردن این حواشی و استفاده از آن برای تحریک طرفداران نیست.
اگر بهراستی ادعای پاکبودن داوری را داشته و میخواهیم فوتبالی حرفهایتر را به نمایش بگذاریم، ضروری است اشتباههای داوری و ابهامات در برخی از تصمیمهای داوران کمتر شود.
