به گزارش اصفهان زیبا؛ سالها زمان لازم است تا بیماری کلیه دیابتی پیشرفت کند. در برخی از افراد دیابتی عمل پالایش و تصفیه کلیه در سالهای اول ابتلا به دیابت بیشتر از حد نرمال است، اما پس از گذشتن چندین سال در اثر پیشرفت بیماری کلیه، مقادیر کمی از یک نوع پروتئین خونی به نام آلبومین از راه ادرار شروع به دفع میکند که این اولین مرحله بیماری مزمن کلیه است.
با افزایش مقدار آلبومین در ادرار، عمل پالایش و تصفیه کلیه شروع به اُفت میکند و سموم و مواد زائد در بدن تجمع میکنند.
همچنان که آسیب کلیه بیشتر میشود، فشارخون نیز اغلب بالا میرود.
در اولین 10 سال ابتلا به دیابت، آسیب کلیه به ندرت رخ میدهد و معمولاً پس از گذشت 15 تا 25 سال از ابتلا به دیابت، نارسایی کلیه میتواند حادث شود.
علائم بیماری کلیه
علائم در مراحل اولیه عبارت است از: تورم(به خصوص در اطراف چشم، صورت، مچها، شکم، ران و قوزک پا)، احتمال کفآلود، خونی یا قهوهای رنگ شدن ادرار، درد و سوزش هنگام ادرار کردن، احساس عدم تخلیه کامل ادرار، درد در ناحیه کلیهها، پشت تنه و زیردندهها و پرفشاری خون.
علائم در مراحل پیشرفتهتر شامل: بیشتر یا کمتر شدن ادرار، احساس خارش پوست، خستگی، کاهش تمرکز، فقدان اشتها، تهوع، استفراغ، اِدِم یا بیحسی در دست و پا، تیرگی پوست و گرفتگی عضلات.
اثرات پرفشاری خون
پرفشاری خون یک فاکتور مهم در پیشرفت مشکلات کلیوی در دیابتیها به شمار میآید. در ضمن سابقه فامیلی پرفشاری خون و وجود پرفشاری خون ظاهراً باعث افزایش خطر پیشرفت بیماری کلیه میشود.
گفتنی است؛ پُرفشاری خون هم میتواند یک علت برای ایجاد بیماری کلیه باشد و هم اینکه میتواند نتیجه آسیب ایجاد شده به وسیله بیماری کلیه باشد.
کنترل شدید قندخون
توجه به دستورات پزشکی، مصرف دقیق داروهای لازم (قرص- تزریق انسولین)، انجام تست قندخون به طور مکرر، کنترل وزن و داشتن فعالیت فیزیکی منظم به کنترل قندخون میانجامد.
درمان
درمان پُرفشاری خون، حتی اگر خفیف باشد، در بیماران دیابتی ضروری است. امروزه به علت کنترل بهتر بیماری دیابت و بهبود میزان بقا به دنبال درمان، پزشکان در مورد استفاده از دیالیز و پیوند کلیه تردیدی ندارند.
میزان بقاء کلیههای پیوندی به بیماران دیابتی به همان اندازه پیوند در سایر بیماران است. دیالیز هم در کوتاه مدت به خوبی در آنها پاسخ میدهد.
با این وجود در دیابتیهایی که پیوند کلیه شدهاند یا تحت دیالیز قرار گرفتهاند، به علت وجود عوارضی چون آسیب به قلب، چشمها و اعصاب، میزان مرگ و ناتوانی بیشتر خواهد بود.
رژیم غذایی: مصرف زیاد مواد پروتئینی در بیمار دیابتی میتواند مضر باشد. استفاده از رژیم غذایی با مقدار پروتئین کم تا متوسط در افراد دیابتی توصیه میشود.
توصیههای مهم برای بیماران دیابتی
اندازهگیری هموگلوبین حداقل دوبار در سال که با مقدار کمتر از 7 درصد مطلوب است(این تست نشانگر متوسط سطح قندخون در 3 ماه گذشته است)، مصرف قرص یا تزریق انسولین طبق دستور پزشک، توجه به وعدههای غذایی، فعالیت فیزیکی و اندازهگیری مکرر قندخون، اندازهگیری فشارخون به صورت چندین بار در سال و توجه به فشارخون مطلوب، اندازهگیری GFR حداقل یک بار در سال، برای اطلاع از کارکرد کلیهها، بررسی وجود آلبومین در ادرار حداقل سالی یک بار برای اطلاع از آسیب احتمالی کلیهها، استفاده از رژیم غذایی کم پروتئین، کنترل شدید قندخون.