به گزارش اصفهان زیبا؛ مسائلی که امروز با آن‌ها سروکله می‌زنیم، حاصل تصمیم‌های امروز نیست؛حاصل تصمیم‌های گذشته ماست که شاید در لحظه تصمیم‌گیری برای آن‌ها کف‌وسوت هم زده‌ایم. امروز در محیط‌زیست و منابع انرژی و مسئله جمعیت و سبک زندگی و… داریم با پسماندهای توسعه‌ای می‌جنگیم که روزگاری برایمان شیرین‌تر از جان بود و هر صدای انتقادی را هم با برچسب تحجر و واپس‌گرایی می‌کوبیدیم.
نمونه واضحش، تصمیم‌هایی است که زمانی در حوزه جمعیت گرفته شد و توجهی به بازه‌های پنجاه‌ساله و بیشتر نشد و بلایی دامن‌گیر ما شد که نجات از آن به این سادگی نیست. مثال واضحش بارگذاری‌های بی‌رویه روی رودخانه‌ای مثل زاینده‌رود است که در روزگار پرآبی تصمیم گرفتیم و بعداً که دچار خشک‌سالی شدیم، کاسه چه کنم چه کنم دست گرفتیم. مثال واضحش صنعتی‌کردن شهری تاریخی مثل اصفهان است که بدون توجه به تأثیرات اجتماعی آن صورت گرفت و امروز یقه همه را گرفته است. از همه بارزتر، گره‌زدن تمام حیثیت کشور به نتیجه مذاکره‌هایی است که تنها برای دولت مستقر، پیروزی محسوب می‌شد و معلوم نبود در عمل، برای کشور، آورده داشته باشد؛ یا خودزنی برخی دولت‌ها در مواجهه با دولت‌های غربی برای پیش‌بردن مذاکرات.
این ادعا که تصمیم‌های دولت آقای رئیسی، همگی منطبق بر منافع بلندمدت کشور باشد، ادعای گزافی است.
اصولا در وضعیتی که کشور با چالش‌های کوتاه‌بردی روبه‌روست و راه نفس کشور را می‌بندد، خلاص‌شدن از این‌جور تصمیم‌ها ناممکن است، مخصوصاً اگر روحیه عمل‌زدگی هم به سراغ دولت‌ها بیاید؛ اما چیزی که می‌توان ادعا کرد این است که اولاً در مناسبات جهانی و منطقه‌ای که سهم مهمی در تصویر ما از آینده دارد، دولت آقای رئیسی آینده‌فروشی نکرد.
قدم‌های بنیادین در ارتباط با شرق و قدرت‌های آینده جهان، عطف توجه به کشورهای همسایه که سرنوشت ما به یکدیگر گره خورده است و عدم وادادگی در مقابل دولت‌های غربی در عین پیشبرد گفت‌وگوها نشانه‌های واضحی از این مطلب است.
اما آنچه بیشتر حائز اهمیت است، شخصیت خود آقای رئیسی است. در نظام سیاسی ما، جایی که معطوف به شکل‌گیری تمدن نوین فکر کرده و برای همین در رفتارها و تصمیم‌ها، بلندنگری می‌کند، جایگاه ولایت است. معنای رهبری در نظام ما همین آینده‌بینی است. حالا دولت‌ها اگر خود را ذیل رهبری ببینند، به این معناست که بنا دارند، نظام مسائل چهارساله کشور را هم‌راستا با حل مسائل بنیادین کشور پیش ببرند. اینکه آقای رئیسی، مراقب امرونهی رهبری است، صرفاً از نگاه اخلاقی قابل‌تأمل نیست. این باعث می‌شود دولت، آینده را قربانی مسائل کوتاه‌مدت نکند.
