فرزندپروری در عصر شبکه‌‌های اجتماعی

والدین می‌‌توانند استفاده فرزندشان از شبکه‌‌های اجتماعی را با روش‌‌های بسیار متفاوتی مدیریت کنند؛ اما به‌‌طورکلی می‌‌توان گفت که نسبت به پایش فعالیت مجازی نوجوانان، چهار رویکرد عمده وجود دارد. رویکرد مستقل‌‌حمایتی: این رویکرد نظرات نوجوان را جدی می‌‌گیرد و به فراخور آن، قوانین مناسب را وضع می‌‌کند. رویکرد مستقل‌‌محدودیتی: این رویکرد قوانین خشن و سخت‌‌گیرانه‌‌ای وضع می‌‌کند بدون اینکه احترام چندانی برای زاویه دید نوجوان قائل شود. رویکرد ناپایدار: وقتی والدین محدودیت‌‌ها و قوانین خود را بدون منطق خاصی تغییر می‌‌دهند، به این معناست که راهبرد مدیریتی ناپایداری دارند. رویکرد سهل‌انگارانه: این رویکرد از بحث درباره شبکه‌‌های اجتماعی و ارائه رهنمون اجتناب و محدودیت‌‌ها و قوانین اندکی وضع می‌‌کند.بااین‌‌حال، مدیریت فعالیت مجازی نوجوانان می‌‌تواند از راه‌‌های دیگری نیز انجام شود؛ مثلا برخی والدین از راهبردی استفاده می‌‌کنند که «دیدبانی شبکه‌‌های اجتماعی» نامیده می‌‌شود؛ البته این دیدبانی می‌‌تواند به دو روش مختلف انجام شود: یکی «دیدبانی مستبدانه» و دیگری «بازرسی غیرمداخله‌‌جویانه». در دیدبانی مستبدانه والدین می‌‌توانند به اکانت‌‌های فرزندشان و گذرواژه‌‌های او دسترسی داشته باشند یا از نرم‌‌افزارهای ردیابی استفاده کنند؛ اما در دیدبانی غیرمداخله‌‌جویانه، والدین فقط پروفایل فرزندشان را چک می‌‌کنند. برای اینکه بتوانید فعالیت مجازی نوجوانتان را مدیریت کنید، ابتدا لازم است راهبرد کنونی خود و تأثیر آن بر فرزندتان را بررسی کنید تا بتوانید با توجه به نتایج، اصلاحات لازم را انجام دهید.