به گزارش اصفهان زیبا؛ «صبحانه با زرافه‌ها» پارادوکس بین ادامه دادن یا رها کردن است و فیلمی است که برای مخاطب به شیوه صفر و صدی عمل می‌کند و برای هرکس معنا و مفهوم جداگانه می‌سازد. این فیلم کاملا مشخص مفهوم زندگی را به چالش می‌گیرد و برای مخاطب سؤال بزرگی مطرح می‌کند که واقعا زندگی چیست و در این راستا به چند اصل بنیادی ارتباطات و عناصر مهم زندگی تلنگر می‌زند و می‌خواهد مخاطب برایشان راهکار دهد.
در لحظه زندگی کردن، مهم‌ترین عنوان زیرمتن فیلم برای طرح مسئله اصلی‌اش بود که در پایان هم نتیجه‌گیری را بر عهده مخاطب می‌گذارد. به‌درست یا به‌غلط هرکس بر اساس زیسته و تجربه خود مفهوم در لحظه زندگی کردن را معنی می‌کند؛ اما آنچه برای سروش صحت مهم است، شاید بیان همین طرح مسئله است.خلق شخصیت‌های «صبحانه با زرافه‌ها» با ویژگی‌های فکری مجزا و جهان‌بینی‌های متفاوت از دیگر نقاط قوت موجود بود؛ از حضور مجید یوسفی تا هادی حجازی‌فر، هرکدام گویا فلسفه و بینش گروهی از جامعه را یدک می‌کشند که به نظر موفق هم بودند.
حقیقت فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» و عملکرد سروش صحت و ایمان صفایی در مقام نویسنده و طراح این اثر همواره بر مرکزیت این مفهوم می‌چرخید؛ به‌طوری‌که با زمان‌بندی فکرشده به‌صورت غیرمستقیم این عنوان با بحران‌‌ها و شرایط خاصی که برای کاراکترها خلق شده، آموزش داده می‌شود و تداعی معنا می‌کند. این‌گونه اعتقاد نویسنده و کارگردان در خدمت فرم و محتوا با قالب مدیوم تصویر یک فلسفه و کلام انسانی را معنا می‌کند.
