به گزارش اصفهان زیبا؛ تا از روز نکوداشت اصفهان مطلع شوم، کار از کار گذشته بود. شاید عجیب به نظر برسد؛ اما به‌عنوان یک اصفهانی، تاکنون از وجود چنین روز و مناسبتی مطلع نبودم. با جست‌وجوی مختصری، متوجه شدم پس از کشاکش بر سر تاریخ‌های گوناگون، یکم آذر به‌عنوان روز گرامیداشت این شهر زیبا انتخاب شده است؛ شهری که در طول تاریخ، علما و حکمای بزرگی را در خود پرورش داده و مانند نگین درخشانی در مرکز ایران درخشیده است.
در دنیای موازی، چنین روزی باید همراه با رنگی از شادی عمومی در تمام شهر جشن گرفته شود، نامداران درگذشته آن معرفی شوند، از بزرگ‌مردان حاضر آن تجلیل به عمل آید و اقداماتی ازاین‌دست؛ اما به این روز آن‌چنان‌که شایسته است توجه نمی‌شود. بیایید به بهانه نکوداشت شهرمان، مختصری از زندگی‌نامه چندتن از صاحب‌نام‌هایی را که اسامی‌شان آذین‌بخش خیابان‌ها یا اماکن عمومی است، باهم مرور کنیم.
میرفندرسکی: میر ابوالقاسم حسینی معروف به میرفندرسکی، در ریاضیات و هندسه عالمی توانا بود و کتاب‌های ابن‌سینا را تدریس می‌کرد. او شاگردان بزرگی را تربیت کرد و در پایان، در مدرسه محل تدریسش واقع در تخت فولاد به خاک سپرده شد.
عبدالرزاق اصفهانی: او شاعر و از بنیان‌گذاران سبک عراقی است. او که در اصفهان متولد شده، دیوان وزینی با قریب به بیست‌هزار بیت شعر دارد. کمال اسماعیل: فرزند جمال‌الدین عبدالرزاق است. او مانند پدر، شاعری کم‌نظیر بود و لقب «خلاق المعانی» را به خود اختصاص داد. این لقب بدین سبب به او داده شد که می‌گفتند در شعر او معانی باریکی نهفته است که بعد از چندنوبت مطالعه ظاهر می‌شود.
میرداماد: معروف به معلم ثالث، فیلسوف، فقیه و از ارکان مکتب فلسفی اصفهان بود. ملاصدرا از شاگردان اوست. میرداماد مانند بسیاری از حکما و عرفا، ذوق شعری داشت و در اشعارش لقب «اشراق» را برمی‌گزید. از او کتاب مجموعه اشعارش با نام «دیوان میرداماد» به جا مانده است.
از این نام‌ها در شهر دانشمندپرور و ادیب‌دوست ما بسیار است. مزین‌شدن خیابان‌ها، مقبره‌ها و اماکن عمومی با این اسامی، به ما یادآور می‌شود که پیش از این چه کسانی در اینجا زیسته‌اند و چه چیزهایی به یادگار گذاشته‌اند. شاید ما هم بتوانیم در آینده نزدیک، ادای دین کوچکی به شهرمان داشته باشیم.
