به گزارش اصفهان زیبا؛ روابط ایران و آمریکا، به‌ویژه در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، شاهد تحولات چشمگیری بوده است.
در دوره نخست ریاست‌جمهوری ترامپ، آمریکا هم‌زمان با کارزار فشار حداکثری که با هدف به‌صفررساندن صادرات نفت ایران آغاز شد، 12 پیش‌شرط برای مذاکره با ایران تعیین کرد که علاوه بر توقف کامل غنی‌سازی، شامل خواسته‌هایی ازجمله برچیده‌شدن برنامه‌های موشکی و دست‌کشیدن از حمایت گروه‌های مقاومت در منطقه بود.
ترامپ پس از وضع تحریم‌های بی‌سابقه و گسترده علیه ایران، به‌طور مکرر به تهدید اقدام نظامی علیه این کشور پرداخت؛ به‌گونه‌ای که به رسانه‌ها و افکار عمومی اعلام می‌کرد ایرانی‌ها به‌شدت تمایل به مذاکره دارند؛ حتی یک‌بار مدعی شد مقامات ایرانی به او زنگ می‌زنند تا تا با او مذاکره کنند.
ناگفته پیداست که این فشارها به‌منظور وادارکردن ایران به قبول شرایط آمریکا در حالی انجام شد که ایران حاضر به قبول پیش‌شرط‌های مذاکره با آمریکا نشد. باید خاطرنشان کرد که در پایان دوره چهار سال نخست ریاست‌جمهوری ترامپ، اگرچه اقتصاد ایران به‌واسطه تحریم و بعدتر همه‌گیری کرونا آسیب دید، ترامپ نتوانست به هدف خود که رسیدن به توافقی بهتر از برجام بود، دست پیدا کند.
در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، او اگرچه دوباره کارزار فشار حداکثری را آغاز کرد، اما به‌طور غیرمستقیم اعلام کرد که می‌خواهد بدون پیش‌شرط به مذاکره با ایران بپردازد.
این تغییر در رویکرد او قابل‌توجه است و نشانه‌ای از شکست سیاست اولیه‌اش در قبال ایران به‌حساب می‌آید. او همچنین از طرح خواسته‌هایی غیر از مسئله هسته‌ای پرهیز کرد تا عقب‌نشینی دیگری در عملکرد او رقم بخورد.
در روزهای اخیر خبرگزاری رویترز از روند مذاکره‌های ایران و آمریکا گزارش داد: «این مذاکره‌ها برای محدودکردن برنامه هسته‌ای تهران، به توافقی نزدیک می‌شود که تفاوت چندانی با برجام ندارد.»
معنی دیگر این خبر آن است که ترامپ از همه گفته‌های قبلی خود عقب‌نشینی کرده و حاضر شده است توافقی را که یک‌بار از آن خارج‌شده، دوباره بپذیرد. مقابله با زورگویی ترامپ مختص ایران نیست.
چندی قبل مالکوم تورنبول، نخست‌وزیر سابق استرالیا، در مقاله‌ای در نشریه فارن‌افرز تأکید کرده بود: «بسیاری فراموش می‌کنند که ترامپ، زمانی که به نفعش باشد، می‌تواند به‌شکل هوشمندانه معامله‌گر باشد؛ اما برای رسیدن به مرحله معامله، طرف مقابل ترامپ ابتدا باید در برابر زورگویی او ایستادگی کند.»
پس از اعلام موافقت رهبر انقلاب با مذاکره، برخی تصور کردند که ایران به‌نوعی در برابر فشارها و تحریم‌ها عقب‌نشینی کرده است؛ این در حالی است که واقعیت نشان می‌دهد ایران به‌عنوان یک کشور مستقل و بااراده، همواره به‌دنبال تأمین منافع ملی خود بوده و هیچ‌گاه به خواسته‌های نامشروع دیگر کشورها تسلیم نشده است.
مردم ایران باید توجه داشته باشند که مقاومت در برابر زورگویی‌ها و پیروزی در عرصه دیپلماسی، نشانه‌ای از قدرت و عزم ملی است؛ مقاومتی که به آمریکایی‌ها ثابت کرد بهترین مسیر در قبال ایران، تعامل و همکاری است.
