به گزارش اصفهان زیبا؛ از لیگ تخت‌جمشید تا بعدها لیگ قدس و لیگ آزادگان قهرمانی لیگ بین دو تیم استقلال و پرسپولیس دست‌به‌دست می‌شد و عنوان «بهترین» تیم شهرستانی تنها سهم تیم‌های دیگر استان‌ها از حضور در لیگ باشگاهی بود؛ اما در فاصله چندهفته مانده به پایان لیگ برتر و زمانی که شاگردان فرهاد کاظمی در تیم سپاهان قهرمانی‌شان را قطعی کردند، رخداد بزرگی در تاریخ فوتبال باشگاهی کشور رقم خورد و جغرافیای قهرمانی دستخوش تغییر شد.
تیم سپاهان اولین تیم غیرتهرانی و به قول رسانه‌های پایتخت شهرستانی است که عنوان قهرمانی را کسب کرده و در ادوار بعدی لیگ نیز تیم‌های فولاد خوزستان، استقلال خوزستان و تراکتورسازی تبریز دیگر تیم‌هایی بودند که این عنوان را کسب کردند که به این بهانه مروری بر جغرافیای قهرمانی لیگ برتر در ادوار لیگ خواهیم داشت.
استان تهران از لحاظ کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر در بین استان‌های دیگر رکورددار است و جام‌های این استان از مجموع جام‌هایی که دیگر استان‌های کشور در لیگ برتر بر روی‌هم کسب کرده‌اند هم بیشتر است. تهرانی‌ها با 15جام، بیش از ۶۲ درصد قهرمانی‌های لیگ برتر را به خود اختصاص داده‌اند.
بخش عمده آمار قابل‌توجه استان تهران به قهرمانی‌های تیم سرخ‌پوش مرتبط است و در این میان استقلال تهران نیز چهار جام را برای استانش به ارمغان آورده است. سرخ‌های تهرانی رکورد پنج قهرمانی متوالی در لیگ برتر را هم کسب کرده‌اند که بعید است تیم دیگری به این رکورد برسد.
دو تیم پاس تهران و سایپا نیز هر کدام یک قهرمانی در لیگ برتر به دست آورده‌اند که به نام استان تهران ثبت شده است، هر چند که امروز دیگر نشانی از تیم پاس منتقل شده به همدان وجود ندارد و سایپا هم به دسته پایین‌تر سقوط کرده است.پس از تهران، استان اصفهان با پنج قهرمانی در رده دوم ایستاده است.
هر پنج جام قهرمانی این استان توسط تیم سپاهان کسب شده که آخرین آن به لیگ چهاردهم مربوط می‌شود و سال‌هاست این آمار بدون تغییر مانده است. اصفهانی‌ها با پنج جام، 21درصد مجموع قهرمانی‌ها را از آن خود کرده‌اند.
استان خوزستان که از آن به‌عنوان مهد فوتبال کشور یاد می‌شود و زمانی بیشترین بازیکن را به تیم ملی تحویل می‌داد، با سه قهرمانی در رده سوم جغرافیای قهرمانی لیگ فوتبال ایران قرار گرفته است.
دو قهرمانی خوزستان توسط تیم فولاد و یک قهرمانی آن توسط استقلال به‌دست‌آمده است که مورد دوم یکی از موارد استثنایی فوتبال باشگاهی کشور را به ثبت رساند و تیمی بر سکوی اولی ایستاد که ستاره‌ای نداشت و از لحاظ بودجه‌ای نیز تیم شاخصی محسوب نمی‌شد.
استان آذربایجان شرقی آخرین استانی است که به جمع استان‌های قهرمان‌پرور در فوتبال باشگاهی پیوسته است. آذربایجان از قدیم در رشته فوتبال سرآمد بود و بازیکنان زیادی را به تیم ملی تحویل داد و دو تیم تراکتورسازی و ماشین‌سازی از جمله تیم‌های ریشه‌دار فوتبال کشور محسوب می‌شوند، اما از لحاظ باشگاهی دو تیم هیچ‌گاه در جمع مدعیان نبودند؛ حتی در چند دوره لیگ برتر نیز تیمی از این استان حضور نداشت.
تیم تراکتورسازی که با حمایت مالک خصوصی‌اش چندفصلی است یک تیم پرستاره و مدعی را راهی لیگ کرده، در این فصل با هدایت دراگان اسکوچیچ و یک تیم پرستاره از همان هفته‌های ابتدایی مدعی قهرمانی بود و در نهایت نیز در کورس نزدیک با تیم سپاهان، دو هفته مانده به پایان لیگ، جام قهرمانی را برای هواداران پرشورش
به ارمغان آورد.
با قهرمانی تراکتوری‌ها و مروری بر پراکندگی استانی تیم‌های قهرمان لیگ‌برتر مشخص می‌شود تنها چهار استان از ۳۱ استان از جام لیگ‌برتر سهم دارند که این آمار 12درصد را در بر می‌گیرد و ۸۸درصد استان‌ها سهمی در این زمینه نداشته‌اند.
باید به این نکته توجه داشت که پراکندگی جغرافیایی تیم‌های حاضر در لیگ‌برتر نیز به‌گونه‌ای است که برخی استان‌ها مانند سیستان و بلوچستان، کهگیلویه و بویراحمد، آذربایجان غربی و اردبیل هیچ‌گاه نماینده‌ای در سطح لیگ‌برتر نداشته‌اند و برخی دیگر مانند یزد، کرمانشاه و هرمزگان هم نمایندگانی داشته‌اند که تنها برای بقا تلاش می‌کرده‌اند و ازاین‌رو انتظار پراکندگی جغرافیایی قهرمانان لیگ برتر چندان منطقی نیست؛ بااین‌حال مسیری که سپاهان پیش روی دیگر تیم‌های استانی قرار داد، نشانه روشنی از عدالت فوتبالی در کشورمان محسوب می‌شود؛ هر چند که هنوز توازن بین تهران و دیگر استان‌ها برقرار نشده است و این ناترازی همچنان وجود دارد.
