به گزارش اصفهان زیبا؛ در روزهای اخیر، رسانه‌های غربی و عبری به‌طور فزاینده‌ای از اختلاف‌نظر میان واشنگتن و تل‌آویو خبر می‌دهند. این اختلافات به‌ویژه پس از آتش‌بس با یمن نمایان شده است.
رئیس‌جمهور آمریکا در مصاحبه‌ای در کاخ سفید پس از آتش‌بس تأکید کرد که مقاومت یمن به آمریکا قول داده به کشتی‌های آمریکایی حمله نکند.
قسمت جالب موضوع این بود که ترامپ در پاسخ به این سؤال که اگر مقاومت یمن به اسرائیل حمله کند موضع او چه خواهد بود، ترامپ با بی‌توجهی بیان کرد «با این مسئله مشکلی ندارم!» اما چرا ترامپ چنین پاسخی داد؟
ترامپ که از زمان تبلیغات انتخاباتی وعده حل مسئله فلسطین را داده بود، انتظار داشت حداقل پیش از سفر این هفته‌اش به منطقه توافقی با نتانیاهو برای پایان جنگ، آزادی گروگان‌ها و آغاز فرایند «تشکیل کشور فلسطین» را به دست آورد.
این توافق می‌توانست به‌عنوان یک پیروزی راهبردی تلقی شود؛ اما نتانیاهو به دلیل اولویت‌های داخلی و فشارهای سیاسی بر سر این موضوع به مخالفت پرداخته؛ این در حالی است که نتانیاهو به‌وضوح نشان داده که اولویت‌های دولت کنونی اسرائیل دیگر صلح و همزیستی با همسایگان عرب نیست.
در مقاله‌ای که توماس فریدمن ۱۹ اردیبهشت در روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر کرد، به این نکته اشاره شده که نتانیاهو تصور می‌کرد می‌تواند رئیس‌جمهور آمریکا را تحت تأثیر قرار دهد؛ اما مذاکرات مستقل دولت ترامپ با یمن، حماس و ایران نشان داد که واقعیت‌های سیاسی فراتر از این تصورات هستند؛ به همین دلیل، دولت ترامپ تصمیم گرفته است که دیگر پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای با عربستان سعودی را به عادی‌سازی روابط با اسرائیل مشروط نکند.
در این میان، عباس عراقچی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، چندین بار در اعلام مواضع توییتری به این اختلافات اشاره کرده و خواسته است از این شرایط به نفع ایران استفاده کند.
او به‌تازگی اشاره کرده که با شروع مجدد گفت‌وگوهای غیرمستقیم ایران و آمریکا، نتانیاهو را به‌عنوان «کارشکن مخرب» معرفی کرده و گفته است که او دیگر آبرویی برای خود ندارد و به سیاست «تعیین تکلیف برای ترامپ» روی آورده است.
این اختلافات هرچند در ظاهر جدی به نظر می‌رسند؛ اما آمریکا و رژیم صهیونیستی در اصول و اهداف کلی خود در خاورمیانه همچنان هم‌راستا هستند و اختلافات کنونی بیشتر بر سر روش‌های دستیابی به این اهداف است.
ناظران معتقدند تغییرات در سیاست‌های آمریکا در قبال اسرائیل، بیشتر به دلیل تغییر در شرایط سیاسی و اولویت‌های داخلی است تا اختلافات اساسی در اصول؛ به همین دلیل نباید اختلاف بین ترامپ و نتانیاهو را اختلافی اساسی از نوع راهبردی تلقی کرد و آن را نشانه شکاف بین آمریکا و اسرائیل و جدایی این دوشریک استراتژیک دانست.
