به گزارش اصفهان زیبا؛ اینجا هوا پر از عطر دلنشین ذکر و دعاست. سایههای غروب، آرامآرام بر دیوارهای مسجد قمربنیهاشم آفاران میافتد و صدای تکاپوی عاشقانه، آسمان محله آفاران را رنگین میکند.اینجا، دلها از تعلقات دنیوی رها شدهاند و تنها برای عشق به اهلبیت میتپند. هر نفسی که برمیآید، نوایی است از ارادت، و هر اشکی که میریزد، یادگاری است از وفاداری به خاندان عصمت و طهارت.
حسین سلطانی متخلص به حامد، از اعضای هیئتامنای مسجد قمربنیهاشم آفاران در گفتوگو با «هممحله» با اشاره به تاریخچه خواندنی تأسیس این هیئت میگوید: «قبل از دومین مرتبه بازسازی مسجد قمربنیهاشم آفاران، پرچمی مربوط به سال ۱۳۲۰ که روی آن عبارت “هیئت حضرت سجاد عصرهای جمعه” بافته شده بود، پیدا میشود.
گویی این پرچم، رازی را در سینه داشت، رازی که با خوابی عجیب، جان دوباره گرفت. شبی از شبها، مردی مؤمن از دیار آفاران در خواب میبیند که پرچمی با نام “نصر من الله و فتح قریب” بر بام مسجد بزرگ آفاران در اهتزاز است. خوابش را نزد مرحوم حاج سید نصرالله واعظی میبرد؛ مردی که تعبیر خواب میدانست. او گفت: “این خواب و پرچم نشانه است؛ باید هیئتی تأسیس کنیم.” اینگونه بود که گروهی از عاشقان اهلبیت در آفاران، ازجمله حاج سید نصرالله و برادرانش، مرحوم شکرالله بخشی و مرحوم حاج شیخ حسینعلی بنکدار (داماد شهید محراب آیتالله مدنی)، گرد هم آمدند. برای نام این هیئت، به قرآن متوسل شدند و آیه نورانی “نصر من الله و فتح قریب” خود را نمایان کرد و در ۱۳۳۸، هیئت با همین نام رسمیت یافت و ثبت شد.»
تقسیم جغرافیا، اتحاد دلها
زمان گذشت و آفاران با احداث خیابان صمدیه و اتوبان شهید خرازی به دو نیمه تقسیم شد؛ اما عشق به اهلبیت، مرزی نمیشناسد. نسل جدید، با همان شور و اشتیاق نیاکان خود، تصمیم گرفتند دو هیئت را در دو سوی محله زنده نگه دارند: هیئت قمربنیهاشم در جنوب، با محوریت مسجد و هیئت «نصر من الله و فتح قریب» در شمال، با مرکزیت حسینیه آفاران.
امروز، هر دو هیئت نهتنها در اصفهان که در سراسر کشور زبانزد هستند. در ایام محرم و صفر، آواز مرثیهخوانان سنتی، فضای آفاران را آکنده از حزن و عشق میکند. اینجا نهتنها محل عزاداری که مأمنی برای تشییع پیکر پاک شهدا و میعادگاه هیئتهای دیگر
است.
راز موفقیت این هیئتها در همدلی بینظیر اعضای هیئتامنا، مسجد قمربنیهاشم، حسینیه آفاران، کانون فرهنگی سفینه نور و پایگاه بسیج حضرت حمزه سیدالشهدا نهفته است. این اتحاد، نهتنها باعث سربلندی اهالی محل شده، بلکه هر اشکی که در این هیئتها ریخته میشود، بذری از امید در دلهای خسته میکارد و عزمی تازه برای ادامه راه اسلام میبخشد.
