اصفهان در طول تاریخ حیات ایران از قرنها قبل شهری بزرگ و مهم بوده و بسیاری از رخدادهای فرهنگی، سیاسی و اقتصادی شگرف ایران از اصفهان نشئتگرفته یا در آن رخ داده است.
هنر همیشه آینهای برای آنکه روح زمانه را در خودش بازتاب دهد، بوده است؛ یکزبان بیمرز که از دل افراد حرف میزند و به زبان خلاقیت، فریاد میکشد یا سکوت میکند.
در سالگرد شهادت آوینی که اساسا شأن این نامگذاری قرار بر یادآوری طریقت آوینی بوده، اکنون او را بیشتر تبدیل کردهایم به مجالی برای تکرار و تکرار مواضع آن عزیز در دهههای شصت و هفتاد.
در آستانه روز هنر انقلاب اسلامی، نمایش رادیویی «برفهای دره بید» با روایتی حماسی از مقاومت مردم روستای دره بید در منطقه کرون اصفهان اجرا شد.
این روزها که میگذرد، ایام شهادت مردی است که شاید برای خیلیها مستند روایت فتحش در خاطرشان یادآورنده اوست؛ اما اهمیت سیدمرتضی آوینی ، بیشتر از ساختن مستندهای «روایت فتح» است
تئاتر محمدرضا رهبری، موضوعی است که با جان قابل لمس است. آیا انسانِ مدرنِ مغرور که خود را سلطان طبیعت میداند و با مداخله و ندانمکاری خود محیط زیست را نابود میکند، بر سر عقل خواهد آمد؟ امیدوارم زمان از دست نرود، و روزی را شاهد نباشیم که از طبیعت سیلی تنبیهی محکمی بخوریم!
میگویند که فیلمها از تجربه زیسته فیلمسازها پدید میآیند. عبارتی که درباره هرکسی شاید صدق نکند؛ اما درباره سروش صحت گزارهای کاملا صحیح است.
فیلمهای سروش صحت را باید بهمنزله یک کل در نظر گرفت. مسیر فیلمسازی او به یک معنا تکاملی و صعودی است.
«صبحانه با زرافهها» پارادوکس بین ادامه دادن یا رها کردن است و فیلمی است که برای مخاطب به شیوه صفر و صدی عمل میکند و برای هرکس معنا و مفهوم جداگانه میسازد.
«صبحانه با زرافهها» فیلمی با ترکیبی از بازیگران باسابقهای از جمله بهرام رادان، هوتن شکبیا و بیژن بنفشهخواه است …