یکی از برنامههای کلیدی میراث فرهنگی، ایجاد «مخزن امن» در عمق زمین برای حفاظت ایمن از آثار در برابر جنگ، انفجار و حوادث غیرمترقبه است.
هر دونه آجریا با آدِم صحبت میکونِد. چی کا کردین شوما؟ آدِم اِز آجرم خجالِت میکِشِد. چیزی نداریم جوابی آجرمونا بِدِیم. میگِد واردی بنا که شدی، سلام کون. رو چوقبس که هستی، خسته شدی، رو جِرزی که داری میچینی، حق نداری بیشینی. احترام بذار. اینام آدِم بودن. این خاکم آدِم بودهس.
در دنیای امروز، حفظ و مرمت خانههای تاریخی که بهنوعی نمایانگر فرهنگ، تاریخ و معماری یک ملت هستند، از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از نمونههای برجسته این تلاشها، مرمت «عمارت دلگشا» در اصفهان است که با علاقه و پشتکار صاحبان آن، ارنواز فیروزیان و همسرش، به یک تجربه جالب و آموزنده تبدیل شده است. در این گزارش، تجربههای این زوج هنرمند و چالشهای مسیر مرمت خانههای تاریخی را از زبان خودشان و کارشناس مربوط میخوانیم.
بهدنبال انتشار فیلمی مبنی بر دیوارنویسی بر پل تاریخی سی و سه پل، مدیر کل میراث فرهنگی استان اصفهان اطلاعیهای ارائه داد.
در چهارمین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای کاربردی در علوم کشاورزی، مقالهای تحت عنوان «بررسی مکانیسم اثر آلایندههای هوا بر تخریب بناهای تاریخی» ارائه شد. فوزیه بیگ محمدی، پریسا امیری، ناهید محمودی مهپاش و مهدی احمدی کلان نویسندگان این مقاله بودند.
در گذري كوتاه به شهر سين برخوار اصفهان میرویم، شايد هنوز شما نام شهر سين را نشنيده باشيد، اما محمدعلی عظیمیان زواره به خوبی آن را برای شما توصیف میکند.
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری سال 1390 هجری شمسی استان اصفهان متشکل از 51 بخش بوده است. لذا زواره، از پهناورترین بخشهای مستقل استان اصفهان است که در کرانه جنوبی کویر مرکزی غنوده است.
اگر درباره آثار تاریخی و گردشگری اصفهان از افراد مختلف پرسیده شود، بیشتر به آثاری مانند میدان نقش جهان و بناهایش یعنی مساجد امام خمینی(ره) و شیخ لطفالله و کاخ عالی قاپو و… اشاره میکنند؛ در حالی که در اصفهان گنجهای زیاد دیگری نیز وجود دارند.
آثار تاریخی اصفهان از قدیمیترین و مهمترین آثار تاریخی دنیاست. این کلانشهر مراکز تاریخی و باستانی بسیار زیادی دارد که از اصلیترین جاذبههای گردشگری در اصفهان هستند. نورپردازی این آثار موضوع مهمی است که شهرداری اصفهان در این زمینه وارد عمل شده و 30 بنای تاریخی را با نور مزین کرده است.
ماجرا با انتصاب «چلمن سیزدهم» به سمت ریاست موزه فرش قوت گرفت و در استان فارس با بوسه غافلگیرانه پیرزن بر سر ضرغامی و دلسوزی «وزیر میراث» برای کشاورزانی که دوست داشتند در حریم میراث جهانی پاسارگاد کشت و کار کنند، به اوج رسید. طی هفته گذشته، از یک سو منتقدمان چنته پری برای گلایه از وزارت میراث و گردشگری داشتند و از سوی دیگر قطار وزارت به حرکتش ادامه داد و طرفداران هم منتقدان را به قضاوتهای بیرحمانه متهم میکردند. در گزارش پیشرو، سعی میکنیم نگاه موشکافانهای به اتفاقات اخیر داشته باشیم.
نصفجهان بالاخره پس از 20سال دوری از زایندهرود و حراج آبخوانهایش، دهان باز کرد و عنقریب است که مردمش را ببلعد. حالا ترکهای زیر، درشت شده و لرزه فرونشست، زیرپای شهر را خالی کرده است. یادگارهای پایتخت صفویه، علاوه بر گرد غربت به شکافها و نشستهای سازه هم آذینبندی شدهاند. زمین کلانشهر اصفهان، زیرساختهای مهم شهر و هرآنچه که لازمه زندگی شهرنشینی بوده و در وانفسای کسری بودجه ساخته شده یا از بمباران جنگ تحمیلی جان سالم به در برده را آرام آرام میبلعد. مسئولان خوابزده، با اصفهانی مواجه شدهاند که هرچند معنای زلزله و گسل را نمیداند، اما با تلنگری فرومیریزد.
در قسمت ششم یادداشتهای «درددل آثار و ابنیه تاریخی اصفهان» منتشرشده در سال 1344 نوروز جمشاد به سراغ خیابان مطهری رفته و از آنجا راهی سی و سهپل میشود. تاکنون دو قسمت از یادداشتهای منتشرشده در روزنامه اصفهان در دهه چهل با عنوان «درد دل آثار تاریخی اصفهان» به چاپ رسیده است. این مطلب حاوی دادههای بسیار جالب و ارزشمندی راجع به اوضاع این آثار و ابنیه از زبان خودشان است. ما در این قسمت به سی و سهپل و اطراف آن میپردازیم.