
بسیاری از رزیدنتها حالا، مدتهاست که به شرایط کاری خود، معترضاند و میگویند که خیلیهایشان قادر به تحمل این شرایط نیستند؛ اتفاقی که در برخی از مواقع منجر به مهاجرت و انصراف از تحصیل میشود.

پزشکان عمومی حال و احوال خوبی در این روزها ندارند؛ پزشکانی که به خاطر مشکلاتشان خیلیهایشان از کار اصلی خود و طبابت دست کشیدهاند و ترجیح دادهاند که در مراکز و کلینیکهای زیبایی مشغول به کار شوند.

شاید تصورش هم برای عامه مردم سخت باشد که برخی از پزشکان، این روزها حال و احوال خوبی نداشته و انگیزه خود را برای طبابت از دست داشته باشند.

حال نظام سلامت چندان مساعد نیست. کمبود پزشک و دارو و تجهیزات و ملزومات پزشکی و مهاجرت این قشر به خارج از کشور و بدهی بالای سازمانهای بیمهگر و همچنین نبود اعتبارهای کافی، سیستم درمانی را با چالشهای زیادی روبهرو کرده است.

هشتگ من_یک_رزیدنتم و هشتگهای دیگری با مضمون خودکشی در دوران رزیدنتی و خودکشی دستیاران پزشکی و خودکشی رزیدنت پزشکی در روزهای گذشته در فضای مجازی گل کرد؛ آنهم درست زمانی که چهاردانشجوی دســتــیــاری پــزشــکی در کمـــتــر از دو هـــفـــتــه خودکشــی کردند. مرگهای زنجیرهای این دانشجویان و راهاندازی هشتگهای مختلف، باعث شد تا رزیدنتها و سختی کار آنها بیشتر از هر زمان دیگری در معرض توجه قرار گیرد و دانشجویان رشتههای مختلف دستیاری پزشکی و تمام کسانی که از دور و نزدیک با مشکلات و مشقتهای کاری آنها آشنا بودند، ساکت ننشینند و دراینباره سخن بگویند و علت خودکشی چهار دستیار پزشکی را هم اتفاقا همین سختیها و فشارهای ناشی از کار بدانند.



«سههزار پزشک ایرانی در زمان همهگیری کرونا از کشور مهاجرت کردهاند.» این خبری است که به تازگی از سوی سازمان نظامپزشکی کشور اعلام شده است. مهاجرت پزشکان از کشور، پدیده جدیدی نیست که مربوط به امروز و دیروز باشد و از سالهای گذشته تاکنون ادامه داشته است؛ اما آنطور که اعداد و رقمهای مربوط به خروج این قشر از کشور نشان میدهد، تمایل به مهاجرت پزشکان در سالهای اخیر با افزایش روبهرو بوده و آنها به دلایل مختلف مانند ادامهتحصیل و آموزش مهارتها و تخصصهای خاص و همچنین جستوجوی کار، عطای ماندن در کشور را به لقایش بخشیدهاند و آن را ترک کردهاند؛ درحالیکه اینگونه که حسین کرمانپور، مدیر روابطعمومی سازمان نظامپزشکی و رئیس بخش اورژانس بیمارستان سینا، به رسانهها گفته است: «برای هر دانشجوی پزشکی در ایران سالانه حدود ۱۰ هزار دلار هزینه میشود. این دانشجو هفت سال درس میخواند و بعد هم دوره طرح خود را در یک منطقه محروم میگذراند و تجربه مفیدی کسب میکند. قطعا جذب این افراد برای هر کشوری میتواند مفید و جذاب باشد.»