منطقه شمالغرب شهر اصفهان یکی از زیستگاههای کهن است که از گذشتههای دور، آبادی و قریههای بسیاری در آن قرار داشته است.این قریهها سالها بعد به شهر پیوستند و امروز بخشی از محلههای شهر اصفهان هستند و نامهای کهن آنها همچون رهنان، کوجان، بابوکان، لمجیر و… نشان از قدمت تاریخی آنها دارد.
محله مرداویج یکی از محلههای بنام شهر اصفهان است که در قسمت جنوب شهر اصفهان واقع است و نسبت به محلههای قدیمی شهر، ره صدساله را یکشبه پیمود.
دوران صفویه نقطه عطفی در گسترش محلههای قدیمی و همچنین دورانی شاخص برای ایجاد محلههای جدید در شهر اصفهان بوده است. انتقال پایتخت به اصفهان در اوج دوران ثبات و قدرت صفویه و افزایش ناگهانی جمعیت در مدتی کوتاه سبب شد محلههای قدیمی، بزرگ و بزرگتر شود.
یکی از خصوصیات جالب شهر اصفهان برخلاف بسیاری از شهرهای گرداگرد جهان با ظاهر و معماری یکنواخت و تکراری، داشتن محلههایی با روح و حال و هوایی متفاوت و منحصربهفرد است.
شهر اصفهان همچون دیگر کانونهای زیستی کشور ایران، تاریخی هزاران هزار ساله دارد.
بررسی شکل گیری و توسعه محلات شهری، کنکاش در تاریخ پرفرازونشیب آنها و مشاهده ردپای آثار گذشته در وضعیت کنونی مناطق شهری، نهتنها موضوعی جالب توجه است، بلکه موجب کشف سرنخهای بسیار از تحولات اجتماعی و شهری و سیاسی میشود.
هزاران سال است که کشور ایران همچون تمدنهای هندوستان و مصر و یونان از پیشگامان علم پزشکی تاریخ جهان بوده است.
شهر اصفهان یکی از قدیمیترین سکونتگاههای ایران است که دستکم از دوره مادها تاکنون به عنوان یکی از شهرهای مرکزی ایران شناخته میشده است.