به گزارش اصفهان زیبا؛ در حدود یکماه است که داستان مصدومیت رباط صلیبی تبدیل به یکی از سوژههای اصلی ورزش ایران و حتی جهان شده و این روزها باید منتظر باشیم تا اخبار جدیدی در رابطه با مصدومیت زانوی ورزشکاران حرفهای به گوش برسد.
بعد از پارگی رباط صلیبی یاسین سلمانی کاپیتان تیم ملی امید ایران و در ادامه مینا پناهی، وشوکار ایرانی حاضر در رقابتهای آسیایی هانگژو، نوبت به مرتضی پورعلیگنجی ، مدافع ملیپوش پرسپولیسیها رسید که در بازی فیفادی ایران در برابر قطر دچار این مصدومیت تلخ شود و ساعاتی بعد هم نیمار، ستاره شناختهشده فوتبال دنیا و تیم ملی برزیل به جمع قربانیان رباط صلیبی پیوست تا این جمع کامل شود.
البته باید به این جمع امید نورافکن، ستاره تیم سپاهان را هم اضافه کرد که مدتهاست در تمرینات این تیم غیبت دارد و آنطور که خودش وعده داده، قرار است از ابتدای آذرماه در تمرینات سپاهان حاضر شود. ورزشکارانی که فصل حرفهای خودشان را با هزار امید و آرزو آغاز میکنند به یکباره مسیر زندگی حرفهایشان عوض میشود و باید مسیر خانه تا فیزیوتراپی و استخر را هر روز طی کنند.
رباط خبرساز
رباط صلیبی جلویی یا ACL رباطی است که در عمق زانو قرار دارد. طول آن حدود 10 سانتیمتر است و یک سانتیمتر هم عرض دارد. نقش آن ایجاد پایداری در زانو است؛ اما بهعنوان «مغز زانو» هم عمل میکند. درون آن سنسورهای زیادی وجود دارد؛ بنابراین در هنگام دویدن، برگشتن و چرخیدن، همه اطلاعات لازم درباره سرعت، نحوه حرکت، پایداری و موقعیت صحیح زانو را برای مغز فراهم میکند.
اگر به ACL آسیب برسد، همه این اطلاعات که باید به مغز فرستاده شود، از بین میرود. آنوقت زانو لق شده و پایداری خود را از دست میدهد. در ورزشهایی که ورزشکاران چرخش زیادی دارند، مصدومیت از ناحیه ACL بسیار رایج است.
دویدن سریع، پریدن، فرودآمدن، چرخیدن و دورزدن همه از رفتارهای یک ورزشکار حرفهای هستند و از طرف دیگر زمینهای فوتبال هم سخت و محکم است و از این نظر کمکی به بازیکنان نمیکنند و نتیجه این میشود که یک فوتبالیست بهراحتی دچار این مصدومیت بلندمدت میشود.
غرامت بابت مصدومیت
به هر حال تیمهایی مثل پرسپولیس و الهلال عربستان بازیکنان مطرح و گرانقیمت خودشان را به خاطر مصدومیت از دست دادهاند و طبیعی است که به دنبال جبران هزینههای مادی ناشی از این اتفاق باشند.
از یک طرف پرسپولیسیها به خاطر اینکه پورعلیگنجی در بازی ملی رسمی دچار مصدومیت شده، به سراغ کنفدراسیون فوتبال آسیا خواهند رفت؛ ولی جالب اینجاست که ظاهرا در قرارداد رسمی پورعلیگنجی که در فدراسیون فوتبال ثبت شده، رقمی بسیار پایینتر از مبلغ اصلی نوشته شده و به همین خاطر قرمزها به خاطر این دورزدن قانون نمیتوانند غرامت واقعی را از AFC دریافت کنند.
در خصوص نیمار کمی کار پیچیدهتر است و عبدالرحمن الفریح، روزنامهنگار عربستانی، تأیید کرده که نیمار در حالی در بازی اروگوئه به میدان رفته که در جریان بازی برزیل مقابل ونزوئلا در مقدماتی جام جهانی 2026 آمریکای جنوبی از مصدومیت رنج میبرده است.
سعود الصرامی، دیگر روزنامهنگار عربستانی نیز اعلام کرد که باشگاه الهلال پس از مصدومیت نیمار، حق شکایت از کنفدراسیون فوتبال برزیل را دارد.
او نوشت: «بدون توجه به میزان مصدومیت و مدت غیبت، برزیلیها نیمار را در حالی که بعد از بازی ونزوئلا دچار مصدومیت شده بود، در بازی با اروگوئه به میدان فرستادند تا مصدومیت او بیشتر از پیش شود. شکایت قانونی الهلال علیه فدراسیون فوتبال برزیل حق مشروعی است؛ زیرا میزان خطر حضور آن در بازی اروگوئه بسیار بالا بود.»
بازگشت یا خداحافظی؟
به هر حال در دنیای ورزش حرفهای مصدومیت رباط صلیبی اتفاقی تلخ برای هر ورزشکاری است و در خوشبینانهترین حالت، دورهای حدودا هفتماهه زمان لازم است تا یک ورزشکار بتواند به شرایط ایدئال برسد؛ ضمن اینکه زانوی آسیبدیده او همچنان در معرض آسیب و خطر خواهد بود و اگر یک جراح متخصص و زبردست این عمل را انجام دهد میتوان به بازگشت دوباره ورزشکاران امیدوار بود؛ وگرنه بودهاند ورزشکارانی مثل امیدرضا روانخواه که به خاطر مصدومیتهای متوالی هر دو زانو خیلی زود با دنیای ورزش حرفهای خداحافظی کردهاند.
محرم نویدکیا، کاپیتان سابق تیم سپاهان، که یکی از فنیترین و در عین حال بداقبالترین فوتبالیستهای ایرانی در روبهروشدن با صدمههای ورزشی طی سالهای اخیر بود، سالهای طولانی با زانوی آسیبدیده مشغول بازی بود و در نهایت نتوانست آنطور که باید حق خودش را از فوتبال ایران بگیرد.
در سطح جهان هم مارکو ون باستن هلندی بزرگترین نمونه برای مصدومیت رباط صلیبی و خداحافظی با دنیای فوتبال است.
شاید خوششانسترین ورزشکاران فوتبال حرفهای مسی و رونالدو باشند که در این سالهای طولانی حضور در سطح اول فوتبال دنیا درگیر طولانیمدت این مصدومیت تلخ نشدند که البته سبک زندگی سالم و انجام تمرینات بدنسازی متناسب با نیازشان میتواند یکی از اصلیترین دلایل دورماندن از این مصدومیت باشد.