به گزارش اصفهان زیبا؛ نوجوانی سن پرحاشیه‌ای است؛ ازطرفی، نوجوانان خواسته‌های زیادی دارند که شاید خانواده امکان تأمین آن‌ها را نداشته باشد و از طرف دیگر، به‌تنهایی پول کافی برای تأمین خواسته‌هایشان ندارند؛ همچنین احساس استقلال نسبی که در آن‌ها به‌وجود می‌آید، باعث می‌شود به کسب درآمد تمایل پیدا کنند.
تمامی این موضوع‌ها منجر می‌شود که لزوم آموزش فرهنگ کار و تلاش به این سن بیشتر شود تا شاهد فرزندانی مسئولیت‌پذیرتر و بهتر باشیم؛ البته لازمه مسئولیت‌پذیری در سنین نوجوانی این است که از کودکی به آن‌ها وظایف مختلف سپرده شود و با راه‌های مختلف به انجام این وظایف تشویق شوند؛ به صورتی که انجام‌دادن هر کاری برای آن‌ها افتخار و انجام‌ندادنش به معنی ازدست‌دادن چیز باارزشی باشد. اگر این رفتار از سنین کودکی در آن‌ها نهادینه شود، در نوجوانی مسئولیت‌پذیرتر خواهند بود.
چالش اطلاعات ناکافی
یکی از چالش‌های نوجوانان این است که هنگام ورود به بازار کار اطلاعات کافی از بازار و از شخصیت خودشان ندارند و نمی‌دانند دوست دارند چه کاری انجام دهند؟ ازطرفی، والدین نیز اعتماد کافی ندارند و نمی‌توانند هر کاری را به آن‌ها بسپارند؛ درحالی‌که همین‌جا زمان اعتمادکردن است؛ پس ابتدا لازم است اطلاعات کافی درباره بازار کار به آن‌ها بدهید و انواع مشاغل را معرفی کنید تا فرزندتان دید بهتری به مشاغل پیدا کند؛ سپس به آن‌ها اعتماد کنید و فرصت تجربه و آزمون‌وخطا بدهید. در کنار این مسائل، لازم است تا شخصیت فرزندتان را به کمک آزمون‌های شخصیت‌شناسی برایش واضح کنید که بداند چه کاری متناسب با تیپ شخصیتی امروز اوست؟
آیا شخصیت برون‌گرایی دارد و تمایل به حضور در جمع و صحبت با دیگران دارد یا ترجیح می‌دهد کارهایی را انجام دهد که به تعامل زیاد با مردم نیاز نیست؟ خجالتی و کم‌حرف است یا بشاش و پرحرف؟ منطقی و منظم است یا طبق قاعده خاصی رفتار نمی‌کند؟ اهل درس و حل معماست یا از درس فراری است؟ ساعت‌ها نشستن پشت کامپیوتر را دوست دارد یا برایش سخت است؟ آزمون‌های mbti، نئو و همچنین شخصیت‌های رنگی می‌تواند کمک خوبی به شناخت شخصیت بکند.
انواع مشاغل
مشاغل به چند بخش کارمند، کارفرما یا مدیر، کارآفرین، خویش‌فرما، پیمانکار و دستمزدی تقسیم می‌شوند.
کارمندی: دسته اول کارمندان هستند که حقوق ثابتی دارند؛ اما اصولا مقدار آن نسبت به مشاغل آزاد بالا نیست. ساعت کاری مشخص دارند و حتی در صورت بروز برخی مشکلات خاص می‌توانند مرخصی با حقوق داشته باشند.
کارفرما یا مدیر: کارفرمایان یا مدیران در رأس کار هستند و افراد دیگری زیردست آن‌ها کار می‌کنند. درآمد آن‌ها بسته به نوع کار می‌تواند کمتر یا بیشتر از کارمندان باشد. این افراد اغلب صاحب کسب‌وکار هستند و لازم است تجربه و سن کافی داشته باشند.
کارآفرین: کارآفرین‌ها افرادی هستند که شغلی را متناسب با ایده‌ای نو از صفر آغاز کرده‌اند یا ایده‌ای را متناسب با نیاز روز تغییر داده‌اند تا بتوانند شغل جدیدی ایجاد کنند. این افراد می‌توانند کارفرما هم باشند.
خویش‌فرما: افرادی که خویش‌فرما نام‌گذاری شده‌اند، صاحبان کسب‌وکارهای آزادند که صفر تا صد کار را به‌تنهایی انجام می‌دهند و وابسته به ارگان یا نهاد خاصی نیستند.
دستمزدی: افرادی که دستمزدبگیر هستند، در ازای کاری که انجام می‌دهند، دستمزد مشخص دریافت می‌کنند؛ به‌طورمثال، مدرسی که تدریس ساعتی انجام می‌دهد یا هنرمندی که یک کوزه سفالی درست می‌کند، هر دو دستمزد خود را دریافت خواهند کرد.
پیمانکاری: پیمانکاران افرادی هستند که دارای مهارت‌های مختلف و تخصصی‌اند، اغلب به‌صورت گروهی کار کرده و پروژه‌ای را قبول می‌کنند و به سرانجام می‌رسانند؛ مانند انجام پروژه‌های شهرداری.
پس از اینکه انواع مشاغل را توضیح دادید، از نوجوان خود بپرسید که دوست دارد جزو کدام دسته قرار بگیرد؟ البته اگر نگاه دقیق‌تری به آن‌ها بیندازیم، متوجه می‌شویم که تنها برخی از آن‌ها برای سن نوجوانی و جوانی امکان‌پذیر است؛ به‌طورمثال، کارمندی یا کارفرمایی در سنین پایین امکان‌پذیر نیست؛ البته نوجوان می‌تواند به‌عنوان شاگرد در کنار استادی قرار بگیرد و حقوق دریافت کند که نمونه کوچکی از کارمندی است؛ همچنین پیمانکاری به مهارت و تخصص بیشتری نیاز دارد؛ اما مشاغل دستمزدی یا خویش‌فرما می‌توانند جزو گزینه‌های محتمل‌تر قرار
بگیرند.
گزینه‌های درآمدی
پس از اینکه فرزندتان نوع شغل خود را انتخاب کرد، زمان آن رسیده است که در آن موقعیت قرار بگیرد؛ البته بهتر است ارزش کار را در ذهن فرزند خود بالا ببرید و به او بگویید که کار جوهره مرد است؛ همچنین کسب تجربه برایش مهم‌تر از کسب درآمد باشد؛ چراکه ممکن است نوجوانان به بخش مالی آن توجه بیشتری داشته باشند؛ درحالی‌که در این سنین لازم است تجربه بیشتری کسب کرده تا کار موردعلاقه خود را پیدا کنند.
در همین راستا می‌توان راه‌های زیر را برای رسیدن به درآمد امتحان کرد:
فروش کالا یا خدمات: در سنین نوجوانی می‌توان با خریدوفروش کالاها یا خدمات مختلف کسب درآمد کرد که حکم مشاغل خویش‌فرما را دارند. در این زمینه تنوع کالا زیاد است. برخی کالاها می‌تواند تولیدات خانگی مانند ترشی، مربا، رب، سبزی و حتی بافتنی‌های مادر یا خواهر باشد یا محصولات دیگری به‌طور عمده با قیمت کمتر خریداری شده و با قیمت بیشتر فروخته شوند.
مکان فروش نیز می‌تواند حضوری یا مجازی باشد. بازارچه‌های محلی یا بازارچه مدرسه فرصت خوبی برای تمرین فروشندگی هستند؛ ازطرفی سایت، فضای اینستاگرام یا ایتا نیز می‌تواند فرصت‌های بسیار خوبی را برای فروش محصول را ایجاد کند.
درباره خدمات نیز می‌توان انواع خدمات مانند بافت مو و ویرایش عکس و فیلم برای دختران و انواع تعمیرات، رنگ و نقاشی، طراحی و غیره را برای پسران نام برد.
اگر هر توانایی خاص داشته باشند، می‌توانند با فروش آن توانایی به دیگران شغل خدماتی داشته باشند؛ به‌طورمثال، تدریس ریاضی به دانش‌آموزان دیگر یا کسانی که از او کوچک‌ترند یا آموزش زبان به کودکان، که فضای مجازی یا حقیقی به تقویت این روند کمک خواهد کرد؛ کافی است بتوانند اعتماد مخاطب را جلب کنند و کیفیت کار خود را نشان
دهند.
دورکاری: دورکاری‌کردن نیز یکی دیگر از انواع روش‌هایی است که می‌تواند برای نوجوانان و جوانان بستر مناسبی برای کسب درآمد در محیطی امن ایجاد کند. سایت‌های دورکاری به این صورت است که تعدادی کارفرما در آن سفارش‌هایی را قرار می‌دهند و هرکس متناسب با مهارتی که دارد، آن سفارش‌ها را قبول می‌کند.
بنابراین همان‌طور که در منزل نشسته‌اند، می‌توانند درآمد کسب کنند. اغلب سفارش‌ها در چنین فضاهایی در رابطه با کارهای تایپ، ترجمه، طراحی، انجام پروژه، برنامه‌نویسی نرم‌افزارهای مختلف و غیره است. سایت‌هایی مانند پارسکدرز، پونیشا و کاریشه از نمونه سایت‌های دورکار هستند. با جست‌وجویی ساده می‌توانند سایت‌های دیگری را نیز پیدا و در آنجا مشخصات خود را ثبت کنند تا به‌محض انتشار سفارش بتوانند آن کار را قبول کنند و انجام
دهند. اگر فرزندتان مهارت خاصی ندارد، ابتدا مهارت‌هایش را تقویت کنید؛ خصوصا مهارت‌هایی که در آینده بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد.
چالش‌های نوجوانان در زمان کار
حرفه‌ای‌نبودن: یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های نوجوانان در هنگام ورود به بازار کار بلدنبودن مهارت‌های لازم در این زمینه است.
نوجوانان در بسیاری از موارد به دلیل متخصص‌نبودن وارد بازار کار نمی‌شوند و ازطرفی، کارفرمایان نیز به دلیل مهارت‌نداشتن آن‌ها را نمی‌پذیرند؛ درصورتی‌که لازم است دو طرف به یکدیگر اعتماد کنند و نوجوانان در معرض تجربه قرار بگیرند؛ البته برای کاهش ریسک، بهتر است نوجوانان مهارت‌های لازم را در حد امکان فراگیرند؛ همچنین برای کسب تجربه در کنار فرد آشنایی مشغول به کار شوند تا اعتماد کارفرما نیز جلب شده و ایرادهای کار آن‌ها برطرف
شود.
فن بیان نداشتن: یکی دیگر از ضعف‌های نوجوانان، ناتوانی در قانع‌کردن مشتری یا صحبت‌کردن به‌موقع و به‌اندازه است که با ارتباط‌گیری زیاد به‌وجود می‌آید. کلاس‌های تقویت فن بیان می‌تواند کمک‌کننده باشد؛ همچنین تمرین و تجربه عملی در کنار مشتری‌ها توانایی آن‌ها را بالا می‌برد.
حساب‌کتاب بلدنبودن: اگر دانش‌آموزان هوش ریاضی خوبی نداشته باشند یا در دروس خود اهمیت زیادی به درس ریاضی ندهند، احتمالا با حساب‌وکتاب‌کردن هم به مشکل می‌خورند. اگرچه ماشین‌حساب کار آن‌ها را راحت می‌کند، وقتی در دل کار قرار می‌گیرند، مشکلات محاسبه‌ای خودش را نشان می‌دهد.
نگاه غلط: برخی از نوجوانان به موضوع کار فقط به‌منزله کسب درآمد نگاه می‌کنند و می‌توان گفت نگاه پولی دارند؛ بنابراین اگر جایی به آن‌ها حقوق کمی پیشنهاد دهد، سریعا آن را رد می‌کنند و می‌خواهند از همان ابتدا با حقوق بالا مشغول به کار شوند! درصورتی‌که در این سن نباید نگاه اصلی پولی باشد؛ بلکه پول وسیله‌ای است برای تشویق آن‌ها و رسیدن به خواسته‌هایشان.
نگاه صحیح این است که کار از این نظر در ذهن آن‌ها ارزشمند باشد که جوهره زندگی است، نگاه تجربه‌محور داشته باشند و بدانند هر مهارتی در این سن به‌دست بیاورند، برایشان مفید است و حکم تجربه را دارد.
