به گزارش اصفهان زیبا؛ به‌رغم پیگیری‌های انجام‌شده درخصوص عدم استفاده از مدیران پروازی این موضوع همچنان به‌طور کامل تعیین تکلیف نشده است و در همین راستا نارضایتی‌هایی از سمت مردم در قالب یک مطالبه جدی در بومی‌گزینی به جای مدیران پروازی، وجود دارد.
گله‌هایی که بارها در قالب گزارش به گوش رئیس‌جمهور رسیده و آیت‌الله رئیسی نیز درباره آن‌ها به معاونان خود مأموریت داده است تا دستگاه‌های مختلف را بررسی کنند و برای جایگزینی مدیران بومی با مدیران پروازی تصمیم بگیرند و اقدام عاجل به عمل آورند؛ مگر در موارد خاص که امکان جایگزینی وجود نداشته باشد. بدین معنا که تا زمانی که ضرورت نداشته باشد، استفاده از مدیرانی که در منطقه عملیاتی مستقر نیستند، انجام نشود.
طی این سال‌ها هم امثال این دستورات از سوی مقامات در جلسات و نشست‌های مختلف بسیار ارائه شده و تصمیم‌گیری‌هایی هم با این شعار که «بومی‌گزینی بحث جدی است و فرد در منطقه مدیریتی خود باید زندگی کند و نمی‌شود با پرواز مدیریت کرد»، گرفته شده است. حتی برخی از مجموعه‌ها فرصت‌هایی را برای پاک‌سازی مدیران پروازی تعیین کردند و با این حال اما همچنان چالش استفاده از مدیران بومی به‌جای مدیران پروازی پابرجاست و آن‌طور که باید به‌عنوان یک اصل و قانون رعایت نمی‌شود.
این در حالی است که علاوه بر مدیران پروازی، قشری از کارگران پروازی هم در برخی مناطق کشور به‌خصوص مناطق جنوبی مشغول به کار هستند. موضوعی که اعتراض بومیان آن مناطق را در اینکه کمترین حق آن‌ها اشغال فرزندانشان است، به همراه داشته است. حقی که به اعتقاد مردم تاکنون ادا نشده و علی‌رغم وعده‌های دولت‌های مختلف و مصوبات قانونی در استفاده 30 تا 5 درصدی از نیروهای بومی، باعث بیکاری قشر جوان این مناطق هم شده است.
مدیران پروازی بر حوزه کاری خود اشراف ندارند
به گفته بابک حیدری، مدیرعامل یک شرکت صنعتی، بزرگان مدیریت بر نقش پنج ابزار در مدیریت تأکید دارند؛ پارامتری که این روزها از آن به‌عنوان سرمایه انسانی یاد می‌کنند. او به «اصفهان‌زیبا» می‌گوید: «به دلیل علم، تجربه، شناخت و آشنایی با ویژگی‌های کار، ابعاد مختلف مدیریت، اشراف بر حساسیت‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری و … است که در همه مشاغل بروز می‌کند.این مهم هرچند در برخی مشاغل ضریب تأثیرگذاری متفاوتی دارد، اما در همه مشاغل از اپراتوری گرفته تا مدیریتی حائز اهمیت است؛ به‌عنوان‌مثال تجربه اپراتور تراشکار در تراش فولاد و تجربه یک مدیر در ارتباط با همکاران با توجه به روحیات مختلف و تصمیم‌گیری در شرایط متفاوت است. درواقع تأکید بر اصل جانشین‌پروری در همه مشاغل، اهمیت استفاده از تجارب بازنشستگان یا افراد باسابقه حتی پس از پایان کار و همچنین مدیریت دانش در مدیریت منابع انسانی به همین دلیل است.»
حیدری با اشاره به اینکه در برخی از انتصابات چه در بخش‌های دولتی و چه در بخش‌های خصوصی شاهد هستیم که انتصابات بدون در نظر گرفتن این مهم انجام می‌شود که از مصادیق آن، بلیه مدیران پروازی است، خاطرنشان می‌کند: «مدیر پروازی مدیری است که در حوزه محل کاری خود حضور ندارد و به‌احتمال بسیار زیاد بومی آن منطقه نیست و لذا بر حوزه کاری خود اشراف چندانی ندارد.»
او ادامه می‌دهد: «برخلاف بسیاری که به این موضوع از بعد منطقه‌ای یا ناسیونالیستی می‌نگرند، انتصابات مشابه برخلاف اصول اولیه مدیریت است. آنچه نه‌تنها انگیزه پرسنل و کارکنان یک سازمان و امید به ارتقا در آنان را کاهش می‌دهد، به دلیل عدم اشراف بر نکات ریز و تخصصی و سوابق حوزه کاری و عدم حضور دائمی و عدم تمرکز بر موضوعات، تصمیم‌ها با چالش‌های متعددی مواجه می‌شود.»
چالش مدیران پروازی در اصفهان
به گفته این کارشناس حوزه مدیریت، یکی از مشکلات مدیریتی سال‌های اخیر کشورمان مدیران پروازی به‌ویژه در بخش دولتی است که متأسفانه دامن‌گیر شهر و استان اصفهان هم شده است. اصفهانی که سال‌های سال به مدیران توانمند شهره بود و از ظرفیت‌های مدیریتی آن در اقصی نقاط کشور بهره می‌بردند و هم‌اکنون کم‌وبیش با این پدیده مذموم مواجه شده است؛ پدیده‌ای که نه‌تنها به دلیل عدم اشراف مدیران پروازی بر مناطق است، بلکه ضعف حوزه تخصصی آن‌ها که به‌واسطه عدم تمرکز مداوم در زمان مدیریت است، نتیجه‌ای به‌جز خسران به همراه ندارد.»
او با اشاره به یکی از مدیران ارشد پروازی استان اصفهان که بیش از سه یا چهار روز در هفته در اصفهان حضور نداشت، ادامه می‌دهد: «به یاد داریم که این مسئول پروازی استان در آن روزها تنها می‌توانست به حل‌وفصل مشکلات مدیران کل بعضا پروازی خود که از پس مسئولیت‌هایشان برنمی‌آمدند، بپردازد تا مسئولیت‌های خود در حوزه استان.»
به بیان حیدری مدیران کل پروازی لازم است ساعت‌ها در مراکز شهرستان‌های استان حضور یابند تا از مشکلات و معضلات حوزه تخصصی خود مطلع شوند. او خاطرنشان می‌کند: «این مدیران پروازی به دلیل محدودیت زمان حضور خود در استان‌ها و همچنین جلسات متعدد در مرکز استان و سمینارها و همایش‌ها در پایتخت و سایر نقاط کشور نیز در انجام‌وظیفه خود ناموفق هستند.»
انتصاب مدیران پروازی در بهره‌گیری از منافع جناحی
حیدری در ادامه به مثال دیگری از مدیران پروازی استان اصفهان و نوع عملکرد آن‌ها می‌پردازد و می‌گوید: «سال‌ها پیش فردی مدیرکل یکی از ادارات استان بود. او از حلقه دوستان معاون اول رئیس‌جمهور وقت بود و با بررسی رزومه او مشاهده می‌کردید که ایشان نه‌تنها همشهری معاون اول وقت بوده، بلکه به‌واسطه همان ارتباط در سال‌های پیش از حضورش در استان اصفهان، در استان‌های دیگر هم مشغول به کار بوده است. جالب اینکه بعد از اصفهان، مسئولیت‌های مهمی را در استان‌های دیگر بر عهده گرفت. لذا در بررسی این مدل مدیران و چگونگی انتصاب آن‌ها می‌توان دلایل استفاده از آن‌ها را به اعتماد ویژه و خاص و بهره‌گیری از منافع جناحی و سیاسی دانست.»
اصفهان‌زدایی در استفاده از مدیران پروازی
او خاطرنشان می‌کند: «تاریخ انقلاب نشان می‌دهد توانمندی منابع انسانی اصفهان زبانزد خاص و عام بوده است و خیرات و برکات این ظرفیت در عرصه های مختلف انقلاب ازجمله دفاع مقدس قابل مشاهده است. با این حال به نظر می‌رسد که علاوه بر نگاه سیاسی و نگاه قومی و قبیله‌ای در این رویکرد سیاست اصفهان‌زدایی نیز مزید بر علت شده است. شرایطی که نه تنها مدیریت ارشد و میانی کشور را از بهره‌گیری مدیران توانمند اصفهانی محروم می‌کند بلکه به مرور در استان و شهر ما نیز علی‌رغم مقاومت مدیران ارشد داستان اصفهان‌زدایی موریانه‌وار هم غالب می‌شود.»
