به گزارش اصفهان زیبا؛ در فاصله دو هفته مانده تا پایان نیمفصل اول، کورس تیمهای سپاهان و تراکتورسازی در صدر جدول ردهبندی ادامه دارد و تیمهای فولاد و پرسپولیس هم به امید لغزش دو نماینده فوتبال اصفهان و تبریز در تعقیب آنها حرکت میکنند. حساسیت دیدارهای دو هفته پایانی لیگ برای مدعیان و تیمهای میانه جدولی بهانهای شد تا گفتوگویی با مجتبی توتونی، مدرس اصفهانی afc داشته باشیم و به ارزیابی بخشی از نکات فنی لیگ با محوریت تیمهای نصف جهان بپردازیم.
کورس قهرمانی در نیمفصل اول را چطور ارزیابی میکنید؟
در حال حاضر کورس قهرمانی بین تیمهای سپاهان، تراکتورسازی و پرسپولیس است؛ اما باید منتظر مانده و ببینیم سپاهان در دو بازی مانده بهویژه بازی با استقلال چه نتیجهای میگیرد، البته نمیتوان این برداشت را داشت که پرسپولیس از جرگه رقبا خارج شده؛ زیرا هر بازی سه امتیاز دارد و هر تیمی میتواند با چند برد جایگاهش را ارتقا بدهد؛ اما درمجموع سپاهان به نسبت رقبا بازیهای سختتری دارد و بازیهای پرسپولیس سادهتر است.
تغییرات کارترون در تیم سپاهان به نسبت مورایس در این مدت کوتاه بارز بوده است؟
من یکی از منتقدان مورایس بودم و اعتقاد داشتم او شایستگی نشستن روی نیمکت سپاهان را نداشت و دیدید هم که قهرمانی را هم بهسادگی از دست دادند، البته صاحبنظران دیگری معتقد بودند که مورایس مربی خوبی است، اما با توجه به بضاعت تیم سپاهان در لیگ جاری و فصل قبل و اسکواد خوبی که داشت و تیم هم در کورس قهرمانی بود، به نظر من تفکرات مورایس، قهرمانی را از سپاهان دور کرد. از زمانی که کارترون هدایت تیم را برعهده گرفته، تیم به ثبات نسبی رسیده و در عملکرد بازیکنان مشخص است که تیم با آرامش بازی میکند، نمونهاش اینکه تعداد کارتهای زرد کمتر شده و تیم بازیکن اخراجی کمتر دارد، نکته دیگر تیم تحت هدایت کارترون این است که سپاهان برخلاف دوران مورایس دستخوش تغییرات زیادی نشده است که این موضوع کمک میکند تیم به ترکیبی از 13، 14 بازیکن باکیفیت برسد که میتواند بر روی آنها مانور بدهد.
سیستم چرخشی را برای فوتبال ایران مناسب نمیدانید؟
در فوتبال اروپا که بازیکنان تحتفشار هستند، مربی به سیستم چرخشی نیاز دارد، اما در فوتبال ایران که بازیها چندان فشرده نیست، نیاز ندارید هر روز دست به تغییر و تحول بزنید و هر بار یک تیم به میدان بفرستید. از لحاظ شکل بازی هم تیم سپاهان تغییر کرده و کاملا متفاوت با دوره مورایس است و تیم از پایین بازیسازی میکند و کمتر میبینیم بازی مستقیم انجام بدهند. همچنین برخلاف تیم مورایس، تیم بعد از گلزنی اشباع نمیشود و مشتاق گلهای دیگر است و در نیمه زمین خودش دفاع میکند و برای ضد حمله برنامه دارد که از این طریق مقابل مس رفسنجان به گل رسید و در بازی با پرسپولیس هم چندین ضد حمله داشتند.
برخی میگویند بازیکنان اصطلاحا برای مورایس بازی نمیکردند. در فوتبال امروزی چنین موضوعی میتواند مطرح شود؟
من هم این موضوع را شنیده بودم ولی سؤال اینجاست چرا برای مورایس بازی نمیکردند؟ بازیکنها از کادر فنی و بهویژه سرمربی مطالبه دارند که ایده نو و طرح نویی برای هر بازی داشته باشد و به آنها چیزی یاد داده و آنها را به یک گام جلو سوق بدهد. بازیکنان زمانی که میبینند، کادر فنی چیز جدیدی برای ارائه ندارد و شرایط را برای حرکت به جلوی تیم مهیا نمیکند، زاویه پیدا میکنند. بخشی از کار سرمربیان، در مسائل روحی و ذهنی این است که شخصیت و قابلیتی داشته باشد که بازیکنان او را قبول داشتند. زمانی که بازیکن مربی را قبول داشته باشد، کیفیت لازم را بروز نخواهد بود و به نظر میرسد سپاهان در دوره مورایس به این حدومرز رسیده بود.
در بازی با پرسپولیس مهدی لیموچی و امین حزباوی با گلزنی توانستند نامشان را بر سر زبان بیندازند. فکر میکنید این دو بازیکن میتوانند ستارههای سپاهان لقب بگیرند؟
لیموچی و حزباوی هر دو بازیکنان جوان و باکیفیتی هستند و اگر قدر خودشان را بدانند، میتوانند بازیکنان بزرگی شوند و همانطوری که دیدید، پس از بازی با پرسپولیس و گلزنی در این دیدار، بیشتر موردتوجه قرار گرفتند، البته انتظار همین است که بههرحال یک دفاع مرکزی در ضربات ایستگاهی به تیم کمک کند و جز وظایف سازمانی این پست است. بازیکنان جوان باید قدر خودشان را بدانند؛ زیرا در تیم مناسبی حضور دارند و بستر برای رشد آنها فراهم است و انتظار میرود با ظرفیتی که دارند و با کمک کادر فنی و مشاورههای درست، روزبهروز پیشرفت بهتری داشته باشند؛ همانند آریا یوسفی که با درخشش در تیم سپاهان توانست به تیم ملی راه پیدا کند.
ذوبآهن لیگ بیستوچهارم را تا بدین جا چطور دیدید؟
متأسفانه نوسانات تیم ذوبآهن در این فصل بسیار زیاد بوده و این تیم که در تهران تیم پرسپولیس را زمینگیر کرد و مقابل استقلال و تراکتور به پیروزی رسید، در زمین خودی به گلگهر و آلومینیم اراک باخت. این نتایج سینوسی طرفداران تیم ذوبآهن را قانع نکرده و نمیتوان پیشبینی کرد ذوبآهن برابر یک حریف چه نتیجهای میگیرد. بازیهای داخل خانه همیشه یک امتیاز بزرگ برای تیم میزبان است و زمینی که با آن آشنا هستند و حضور تماشاگران پوئنهای مثبتی هستند که تیم ذوبآهن نتوانسته استفاده لازم را از آن ببرد. تیم ذوبآهن به نسبت فصل گذشته بیشتر هزینه کرده و بازیکنان بهتری در اختیار دارد و انتظار میرود جایگاه بهتری در جدول ردهبندی داشته باشند.
از لحاظ نیمکت چطور؟
من یکی از عوامل عدم ثبات و نوساناتی را که در تیم ذوبآهن وجود دارد، عملکرد شخص محمد ربیعی میدانم که تیم دچار مشکل تاکتیکی شده است؛ زیرا یک تیم برای هر بازی باید استراتژی مشخص داشته باشد؛ ضمن اینکه قهرهای چند وقت یکبار ربیعی مشکل بزرگی برای ذوبآهن است و جای تأسف دارد که در شهر بزرگی مانند اصفهان، این مربی چند وقت یکبار قهر کرده و برای تیم ناز میکند و مدیران تصمیمگیرنده باشگاه ذوبآهن هم معلوم نیست چه دلیلی وجود دارد که بعدازاین همه استعفا، هنوز او را نگهداشتهاند. ما در اصفهان مربیان بسیار شایستهای داریم که اگر این امکانات را که ذوبآهن در اختیار دارد، در اختیار مربیهای بومی قرار میدادیم مطمئن باشید که تیم بسیار بهتر از الان نتیجه میگرفت.
کیفیت لیگ را در اندازه رقابتی که 24 دوره آن سپری شده است، میبینید؟
قبل از اینکه بخواهیم درباره تیمها و کیفیت فنی لیگ صحبت کنیم، باید این سؤال را طرح کنیم که آیا در فوتبال کشورمان امکانات مناسب را در اختیار داریم که مربیان بازیکنان بتوانند کیفیت لازم را از خود روز بدهند؛ متأسفانه هنوز ورزشگاههای ما زمین مناسبی در اختیار ندارند، از جمله نقشجهان که سپاهان مدتی مجبور شد دیدارهایش را به فولادشهر منتقل کند. بخش دیگری از کیفیت به تفکرات مربیان بازمیگردد که به دنبال ساخت یک تیم و ارائه یک بازی باکیفیت از تیمشان هستند یا به هر قیمتی میخواهند نتیجه بگیرند، همچنان که شما برخی از بازیهای لیگ برتر را که تماشا میکنید که حتی بازیکن ملیپوش هم دارند، اما در طول بازی چند پاس سالم نمیدهند یا حتی از تیمهایی که در نیمه بالایی جدول ردهبندی نیز قرار دارند، فوتبال زیبایی نمیبینیم و با ترس بازی میکنند و دنبال این هستند که سراغ بازی مستقیم بروند و از اشتباهات حریف در نیمه زمین استفاده کنند که نام آن را نمیتوان فوتبال گذاشت.
این موضوع برای همه تیمها صدق میکند؟
برخی از تیمها به نسبت سال گذشته کیفیت بهتری پیدا کردهاند، ازجمله تیم تراکتورسازی که با اسکوچیچ برنامه مشخصی در 90 دقیقه بازی دارد و نسبتا باکیفیت بازی میکند. در لیگ قهرمانان آسیا و لیگ نخبگان هم تراکتور و پرسپولیس نمایش خوبی داشتند. تیم سپاهان هم از زمان حضور کارترون کیفیت بهتری نسبت به هفتههای قبل پیدا کرده و تلاش میکند فوتبال بهروزتری را در معرض نمایش بگذارد؛ ولی بعضی از تیمهای ما به دنبال کیفیت بازی و زیبایی برای فوتبال زیبا نیستند، بلکه به دنبال کسب نتیجه هستند و بهعبارتدیگر با ترس فوتبال بازی میکنند و از ساخت بازی در زمین خودشان نگران هستند که مبادا توپی را از دست بدهند و سراغ بازی مستقیم میروند تا در محوطه حریف اشتباهی از طرف مدافعان رخ بدهد و از طریق آن به گل برسند.
این موضوعات بر کیفیت لیگ تأثیر میگذارد و نتیجهاش این میشود که تیمهای ما در رقابتهای باشگاهی آسیا حرفی برای گفتن ندارند؛ در صورتی که بازیکنان جوان و باکیفیتی در همه تیمها داریم که میتوانیم از آنها بهتر بازی بگیریم.