همّ و غم، خط قرمزی برای سلامت است

به گزارش اصفهان زیبا؛ در طب سنتی ایرانی مبحثی وجود دارد که بر اساس اعراض نفسانی است، دو قسم از این مبحث را همّ و غم تشکیل می‌دهد.

در این زمینه دکتر بهنام یوسفیان، محقق و استاد دانشگاه گروه گیاهان دارویی دانشگاه آزاد(واحد شهرضا) توضیح می‌دهد:

ریشه غم در طب سنتی

هرگاه در زندگی یک شخص‌، چیزی ضروری از دست برود و یا دست پیدا کردن به امری بر آن شخص ممکن نشود و یا امر ناخوشایندی که جبران آن سخت و یا غیر ممکن باشد، در نفس و نهاد آدمی حالتی ایجاد می‌شود که به آن غم می‌گویند.

اما همّ‌؛ حالت و کیفیتی است که به سبب آن روح و حرارت غریزی هم به سمت داخل جسم و هم به سمت بیرون جسم حرکت می‌کند.

این حرکت، از دو حالت ترس و امید است. هر کدام که بیشتر بر فکر شخص غلبه داشته باشد، نفس آدمی به آن تمایل بیشتری پیدا می‌کند.

پس اگر امید غالب باشد‌، روح و حرارت غریزی به سمت خارج جسم حرکت می‌کند‌(‌هجوم خون به صورت‌) و اگر شر غالب باشد، به سمت داخل جسم سوق و متمایل می‌شو‌د.(‌زردی و تیرگی پوست‌)

به همین دلیل همّ به غضب و اندوه نیز منجر می‌شود.

فرق همّ و غمّ

غم درباره چیزی از دست رفته از گذشته است که دیگر دست‌یافتنی نیست اما فرق همّ درباره چیزی است که اگر چه به سختی باشد، اما دست یافتنی است.

حکما معتقد بودند که بدن می‌تواند علاوه بر حالات نفسانی ذکر شده، از برخی تصورات نفسانی نیز متأثر شود و از این راه نیز تبدیل مزاج ممکن است.

همانطور که تصور مسائلِ بسیار شادی‌بخش یا ترسناک می‌تواند باعث ایجاد آثاری در بدن شود.

تصوور صحت یا مرض و مداومت بر آن هم می‌تواند منجر به سلامت یا بیماری واقعی شود.

اول نکته قابل تعمل این است که حواسمان به غم‌های عارض به خودمان و عزیزانمان باشد گاهی یک غم یا هم جهت زندگی یک فرد را ۳۶۰ درجه تغییر می‌دهد. پس حواسمان به یکدیگر باشد.

نکته دوم اینکه مواظب افکارمان باشیم و در این روزگار نه چندان سالم تصورات سلامتی داشته باشیم.