به گزارش اصفهان زیبا؛ استاد فرشچیان که در سال 1308 در اصفهان به دنیا آمد، در کودکی به رشته نقاشی گرایش پیدا کرد و ابتدا توسط میرزا آقا امامی و بعد هم توسط عیسی بهادری آموزش دید و به دلیل استعداد زیادی که در نقاشی از خود نشان داد برای فراگیری بهتر این هنر به اروپا رفت و بعد از بازگشت به ایران کار خود را در ادارهکل هنرهای زیبای تهران آغاز کرد و به مدیریت اداره ملی و استادی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزیده شد.
فرشچیان به دلیل آثار متعدد و سبک خاصی هنری که داشت، به استادی بیبدیل در تاریخ هنر و نقاشی ایران تبدیل شد. این استاد بزرگ روز گذشته بر اثر بیماری در سن 96 سالگی در گذشت. بر همین اساس اصفهانزیبا به سراغ برخی از هنرمندان و نگارگران اصفهانی رفته تا ابعاد شخصیتی استاد فرشچیان در کلام آنها بازشناسی کند.
محمد موحدیان عطار نگارگر و نقاش اصفهانی درباره استائد فرشچیان میگوید: «استاد فرشچیان انسانی بزرگ بود که انسانیت، اخلاق و ایمانش او را به این جایگاه رساند؛ افزون بر این، او هنرمندی وطندوست بود.» رضا بدرالسماء، یکی دیگر از نگارگران اصفهانی هم درباره او میگوید: «استاد فرشچیان جاودانه است؛ تلاشی که ایشان برای معرفی هنر ایران به جهان داشتند، نامشان را برای همیشه در حافظه تاریخ ثبت کرد.»
حسین تحویلیان، از اساتید برجسته هنر اصفهان درباره جایگاه فرشچیان در تاریخ هنر ایران اظهار میکند: «او امتداد هنر ایران بود؛ کسی که گذشته هنر ایران را به دوره معاصر پیوند داد.»
حسین مدنی، نقاش و مجسمهساز برجسته نیز درباره استاد فرشچیان و شخصیت وی بیان میکند: «استاد فرشچیان روحی بزرگ و ایمانی استوار داشتند و کمتر کسی را میتوان یافت که مثل ایشان در هنر مینیاتور تا این اندازه تأثیرگذار باشد.»
سلیمان ساسون از اساتید برجسته و شناختهشده نقاشی و معماری اصفهان هم درباره این استاد میگوید: «استاد فرشچیان در حرفه خود بسیار متبحر بود. ما امثال ایشان را در اصفهان زیاد داریم.»
رضا فتاحی، نگارگر برجسته اصفهانی با بیان شخصیت منحصربهفرد و یگانه استاد فرشچیان و مکتبی که ایشان در دوره معاصر در ایران پایهگذاری کرد، میگوید: «در هر قرنی، ممکن است یک نفر در زمان خود تاثیر بگذارد. در عصر جدید، تنها کسی که توانست در نگارگری صاحب مکتب شود، استاد فرشچیان بود که اینکار بسیار هم مشکل است. ایشان بعد از صفویه، یک سبک جدید برای نگارگری ایجاد کردند که امروزه نیز پیروان زیادی دارد.»
