
رمان «آواز پر طرقه» اثر نازنین جاویدسخن، داستانی پرفرازونشیب و پرکشش از دل تاریخ ایرانِ پیش از مشروطه است؛ دورهای پرتنش و حساس که در آن وطن زیر فشار تهدیدهای داخلی و خارجی در تلاطم بود.

در ادبیات معاصر ایران، آثار تاریخی و حماسی، همواره نقش مهمی در حفظ و انتقال حافظه جمعی و هویت فرهنگی داشتهاند. این آثار، با به تصویر کشیدن وقایع گذشته، نه تنها داستانهای تاریخی را زنده نگه میدارند، بلکه به مخاطب امکان میدهند تا پیچیدگیهای سیاسی، اجتماعی و انسانی دورانهای مختلف را بهتر درک کند.

یکی از نیازهای مهم دورانی که در آن به همبستگی ملی احتیاج است، ابراز، درک و فهم دیدگاههای متنوع درباره یک پدیده و شناخت کثرت موجود درباره آن است. قطعا یکی از مهمترین این مسائل، مسئله زنان و حریم آنها در ایران است.

هنر نویسنده در داستان کوتاه این است که در محدودهای از کلمات یعنی در تعداد واژههای کم بتواند یک داستان خوب خلق کند، شخصیت خلق کند، فضاسازی و ماجرا را رسم کند و دست مخاطب را بگیرد و از ابتدا تا انتها ببرد و همه اینها را در تعداد کلمات محدود اجرا کند.

از دوران لیسانس میشناسمش. از همان زمان که در همایشها و برنامههای دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، در سِمت مجری پشت تریبون میایستاد و برنامهها را هدایت میکرد.

زنان زیادی در طول تاریخ در برابر وقایع تلخ ایستادگی و در راه باورها و عقایدشان جانفشانی کردند.

برخلاف تصور عامه، نوشتن برای کودک و نوجوان بهمراتب سختتر از قلمزدن برای بزرگسال است؛ چراکه پرورش تخیل ازجمله مسائل تربیتی است که باید برای کودکان و نوجوانان در اولویت پرورشی و تربیتی آنها قرار بگیرد.

وشتن درباره پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص) و تولید آثار دینی و تاریخی درباره ایشان همیشه جزو علاقهمندیها و اهداف نویسندگان ادبیات آیینی و نیز مورد اقبال مخاطبان قرار گرفته است …

سید محمدحسین بهجت تبریزی متولد ۱۲۸۵ در خشگناب تبـریز، متخلص به شهریار، شاعر ایرانی بود که به زبانهای ترکی آذربایجانی و فارسی شعـر سـروده است.

اعتقاد به منجی در ادیان و ملل و اقوام مختلف با آیینها و فرهنگهای کاملا متفاوت وجود دارد و در آنها منجی موعود و نجاتبخش به گونههای مختلف مطرح شده است …