آرشیو سرویس مبارزه
دختران انقلاب!
12:31 - 20 اردیبهشت 1403
مقایسه مبارزه‌های بانوان اصفهان در انقلاب اسلامی با غائله ز.ز.آ

دختران انقلاب!

اغتشاش‌های ۱۴۰۱ همان‌طور که ناگهانی و غیرمترقبه رخ داد، به‌سرعت و به‌یک‌باره محو شد. اگرچه این روزها دیگر کسی به این جنبش فکر نمی‌کند، مطالعه درباره آن عبرت‌آموز است.

منبع‌شناسی مبارزه‌های مردم اصفهان در انقلاب اسلامی
14:52 - 17 اسفند 1402
تاریخ هویت است!

منبع‌شناسی مبارزه‌های مردم اصفهان در انقلاب اسلامی

تاریخ هویت است؛ برای حفظ و بقای هویت ایرانی‌اسلامی‌مان و برای انتقال میراث تشیع و ارزش‌های انقلابی و گفتمان سال 57 بی‌شک باید به سراغ تاریخ رفت و آن را بازتولید کرد. نسل امروز ما با تاریخِ معاصرِ خود بیگانه است و متأسفانه حتی دیگر امام سید روح‌الله خمینی را هم نمی‌شناسد.

مسجد طراز؛ ویترینی برای همه سلیقه‌ها
11:12 - 17 اسفند 1402

مسجد طراز؛ ویترینی برای همه سلیقه‌ها

در زمانه‌ای که ماهواره و شبکه‌های اینترنتی و فضای مجازی بیست‌وچهار ساعته مشغول کار هستند، مسجد برای رقابت با چنین رقبای سرسختی نمی‌تواند فقط به بازماندن چندساعته در روز اکتفا کند. اگر قرار باشد در کارزار جنگ نرم مسجد جایگاه مرجع و پایگاه فرماندهی و تربیت نیروی انسانی خود را حفظ کند، باید به‌صورت شبانه‌روزی باز و در دسترس باشد.

ناگفته‌های آسد یحیای امام!
09:53 - 20 بهمن 1401
رودررو با قاضی حجت‌الاسلام «سیدیحیی مرتضوی»؛ مردی که از سیزده‌سالگی پابه‌رکاب امام خمینی(ره) شد/بخش اول

ناگفته‌های آسد یحیای امام!

«دوازده‌سالگی» برایش می‌شود شروع راه! از همان روزی که توی انشایش از شغل آینده‌اش می‌نویسد که می‌خواهد طلبه شود و معلمش می‌گوید شغلی بهتر از مفت‌خوری سراغ نداشتی، انگار میل و اشتیاقش برای معمم‌شدن بیشتر می‌شود و خیلی زود سر از مدرسه «جد بزرگ» و «صدر» اصفهان درمی‌آورد و سال‌های بعد هم به مدارس حوزه علمیه قم می‌رسد. گفت و گوی با آسدیحیای امام.

برای زندگی، برای آزادی!
13:05 - 8 بهمن 1401

برای زندگی، برای آزادی!

ازدواج با «مصطفی»، آن هم در دوازده‌سالگی، او را شریک و همسفر زندگی مردی می‌کند که مبارزه و حماسه در قاموسش حرف اول را می‌زند؛ مردی که در ابتدا او را همراه و سپس هم‌قدم با خود در میدان نبرد می‌کند.

همسفر بهشتی
08:41 - 26 دی 1401

همسفر بهشتی

«اگر دنیا سفری زودگذر باشد، ایشان برای من همسفری بهشتی بودند.» جمله‌ای که خلاصه 45 سال زیست عاشقانه و عارفانه در کنار استاد پرورش، از زبان همسر همیشه‌همراه ایشان بود. همسری که با وجود تمام سختی‌ها و نبودن‌های استاد، بار زندگی را به دوش کشید و تمام‌قد پشت فعالیت‌های ایشان ایستاد تا بتوانند به ملت خدمت کنند.