حرکتی بی‌سابقه بر تن مدیترانه!

حال مدیترانه خوب است، خیلی خوب. این روزها امید است که جوانه زده روی امواج پر تلاطمش. مهربانی آدم‌ها پاورچین‌پاورچین کنار هم قرار گرفته و شده همبستگی جهانی. ناوگانی از عشق به هم رسیدند و شدند ریسه‌ای از امید بر دل پُر درد غزه. راه افتادند تا امید را از دل مدیترانه راهی ساحل زخم‌آلود غزه کنند.

تاریخ انتشار: ۱۰:۱۰ - سه شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴
مدت زمان مطالعه: 2 دقیقه
حرکتی بی‌سابقه بر تن مدیترانه!

به گزارش اصفهان زیبا؛ حال مدیترانه خوب است، خیلی خوب. این روزها امید است که جوانه زده روی امواج پر تلاطمش. مهربانی آدم‌ها پاورچین‌پاورچین کنار هم قرار گرفته و شده همبستگی جهانی. ناوگانی از عشق به هم رسیدند و شدند ریسه‌ای از امید بر دل پُر درد غزه. راه افتادند تا امید را از دل مدیترانه راهی ساحل زخم‌آلود غزه کنند.

کشتی‌های ناوگان صمود با هدف شکست حصر غزه که به نظرم کمی کم‌لطفی است که فقط کشتی خطاب شوند چراکه حالا آن‌ها، سازه‌های فلزی هستند که کوهی از مهربانی را در دل خود جا داده‌اند تا پیام مشترک چند کشور را به گوش دنیا برسانند.

کشتی‌ها دل به آب زدند برای شکستن حصر. حصری که آدم‌ها در ظلم مطلق، محتاج آب، نان، غذا و دارو هستند. حصری که پر از بی‌عدالتی و بی‌انصافی است. صدها انسان و صدها قلب مهربان از جای‌جای دنیا رسیدند به هم و همه شدند یک صدا و همه‌شان برای یک حرف مشترک به راه افتادند و آن حرف چیزی نبود جز «ما هستیم».

همان‌ها که رنج مردم بی‌گناه غزه، قدِ رنج خودشان بود و هست. همان‌ها که آمدند تا دیوارهای سرد یخی محاصره‌ای را بشکنند که نفس میلیون‌ها انسان را بند آورده است و با نامردی تمام اجازه نمی‌دهد ابتدایی‌ترین حقوق انسانی برآورده شود. حرکتی بی‌سابقه که دنیا مثل آن را تاکنون به خود ندیده است. حرکتی که قرار است فریاد مظلومیت را به گوش همه مردم دنیا برساند و بگوید که غزه، زنده است. غزه، نفس می‌کشد و عشق، زیاترین سلاح ما آدم‌هاست.

و این اقدام اراده‌ای پولادین می‌خواست تا از بین امواج ، روانه راهی شوند که می‌دانستند ممکن است در طول راه اسیر خشم پهبادهای اسرائیلی شوند. اما همان اراده جواب داد و یک درد مشترک، آدم‌ها را به هم رساند تا هم‌نفسِ انسان‌هایی شوند که سال‌هاست غم شده عضو ثابت وجودشان و ایستادگی و مقاومت شده حرف اول و آخرشان. مقاومتی که غایتش رسیده به شهادت. بزرگ و کوچک هم ندارد.

و چه دیدنی است این اقدام دسته‌جمعی، این حرکت با شکوه، این قاب‌های ماندگار، این پهنه امید و این اطمینان خاطر. چونان نوری شده در دل تاریکی که مدت‌ زیادی است سایه انداخته روی جهان. نور امیدی که شکوه انسانیت را قاب می‌کند در برابر چشم‌های مردمانی که دیگر حالا تماشاچی نیستند.

حرکتی که سکوت دنیا با تماشایش شکسته است. امید روی آب، موج سواری می‌کند و در پس همه این شکوه و زیبایی، مرهمی بر زخم‌‌های تنِ رنجور غزه خواهد نشست که یادمان باشد، که یادمان نرود، غزه زنده است و تا همیشه حق زندگی دارد.