به گزارش اصفهان زیبا؛ او را با چفیه فلسطینی قرمز رنگش می شناسیم. مردی با چشمانی سیاه و بسیار نافذ. چهرهای پر از معما، شخصیتی ناشناخته و البته بسیار دوستداشتنی با هالهای از رمز و راز. شچهرهای ناشناس که او را تبدیل کرده به صدای مقاومت. لباس نظامی سبز رنگش که شکوه او را دو چندان کرده است و جدیت و اقتدارش را صدچندان.
تکان دادن انگشت اشارهاش هنگام صحبت کردن، انگار مدام به مخاطب یادآوری میکند که ما فقط از خدا میترسیم. کسی که توانست با تلفیق صدا و لحن کلام و چشمان تیزبین و شخصیت کاریزماتیک تبدیل شود به یک شخصیت محبوب و قدرتمند. تسلطش بر زبان عربی فصیح و لحن قاطع و مطمئنش دلیل خوبی بود تا پیامهایش را با اعتماد به نفس بالا و کلمات دقیق و گزیده به گوش مخاطب برساند. پیامهایش متمرکز میشد روی مقاومت و حقانیت و وعده پیروزی.
این پیامها به مخاطبانش امید و انگیزه میداد و حس افتخار و حمایت از یک هدف مشترک را تقویت میکرد. کسی که رسانه را خوب میشناخت و خوب هم میدانست چه زمان باید در برابر دوربین حاضر شود و پیامهایش را به گوش همزبانانش برساند. بله، حرف از ابوعبیده است. مردی که تنها یک سخنگو نبود. موج آزادی و اقتدار نشسته در کلامش، حرف های او را برای مخاطب شنیدنیتر میکرد.
سخنرانیهای کوتاه و مبارزهطلبانه که نتیجهاش میشد خسارت سنگین بر اسرائیل. این اواخر او را با این پیامها بیشتر شناختیم، پیامهایی که میشد تیتر بسیاری از رسانهها، زمانی که جلوی دوربین حاضر میشد و میگفت: «تابوتهای بیشتری در انتظار نظامیان اسرائیل است.» یا زمانی که واژههایش را چنین کنار هم میچید: «رزمندگان مقاومت درس سختی به متجاوزان خواهند داد.»
و صدایش شنیدنی بود وقتی با قاطعیت تمام میگفت: «اشتباهات صهیونیستها آنها را به فروپاشی قطعی نزدیک میکند.» و حالا چند روزی است خبر شهادت ابوعبیده سخنگوی گردانهای عزالدین قسام، شاخه نظامی حماس، شده حرف رسانهها. چند بار این خبر تکذیب شد تا اینکه بالاخره منابع فلسطینی شهادت «حذیفه سمیرعبدالله الکحلوت» معروف به ابوعبیده را تایید کردند.و حالا ابوعبیده را میتوان در کودکان فلسطینی پیدا کرد. آنها که چفیه قرمز میبندند و حرکات او را تقلید میکنند.
میتوان صدا و سیمای رمزآلودش را در شبکههای مختلف دید، سخنرانیهایش را شنید همان سخنرانیهایی که تاریخ انقضا نخواهد داشت و ایستادگی در آن بارها مرور خواهد شد. او نماینده خوبی برای تبیین آرمانهای مردمان سرزمینش و نماد فوقالعادهای بود از مقاومت و ایستادگی. او خوب بلد بود صدای بیصدایان باشد و بسیار خوب بلد بود در شرایط دشوار و روزهای سختی که بر مردمش میگذشت پیامهای قاطع و امیدبخش تزریق کند.
