به گزارش اصفهان زیبا؛ غیرت داشتند. سن‌وسال بهانه بود. آن‌ها فهمیده بودند مدرسه و کلاس درسشان، همان جبهه است؛ برای همین پشت سنگرنشستن را به پشت نیمکت‌نشستن ترجیح داده بودند.
«امام خمینی» معلمشان بود و پیامبر زمانشان. گوش تیز می‌کردند تا او حرفی بزند و تکلیفشان را اعلام کند. درنگ و جازدن در مرامشان نبود.
می‌خواستند ضرب و تقسیم را در همان میدان جنگ یاد بگیرند؛ در مرزهای جغرافیای به‌خطرافتاده کشورشان.
شهادت برای آن‌ها حکم همان نمره بیست را داشت؛ همان‌که در مدرسه سرش دعوا بود؛ این بار اما آن‌ها می‌خواستند این بیست متفاوت را از امامشان بگیرند و همین بهانه‌ای بود تا از یکدیگر سبقت بگیرند تا شاگرداول کلاس درس امام شوند؛ حتی اگر مجبور شوند دست توی شناسنامه‌شان ببرند یا آجر زیر پایشان بگذارند تا قدبلندتر بشوند و بدون هیچ معطلی به جبهه برسند.
شاگردان امام، دانش‌آموزانی بودند که کارنامه درخشانشان نه‌تنها در مدرسه‌هایشان، بلکه در دفتر تاریخ این کشور، افتخارآفرین شده است و می‌درخشد… .
بیراه نیست اگر بگوییم 36هزار دانش‌آموز دوران دفاع‌مقدس، 36هزار شاگرداول امام در مدرسه جبهه و جنگ بودند؛ همان آدم‌های بدون فیلتری که امروز عکس‌هایشان باید سردر مدارس ما نصب شود برای آیندگان…!
