به گزارش اصفهان زیبا؛ سینما کارکردهای مختلفی دارد. یکی از انواع این کارکردها، کارکرد تبیینی است. امروزه هیچ‌چیزی مانند تصویر نمی‌تواند موضوعی را تبیین و در افکار عمومی اقناع کند. به همین منظور است که سالانه در سینمای غرب شاهد تولید آثاری از جنگ‌های جهانی و روایتگری کشورهای غربی از وقایع صدسال اخیر نظیر واقعه پر از ابهام هولوکاست هستیم. سینماگران غربی و حتی شرقی توانسته‌اند به‌وسیله پدیده‌ای به نام سینما، تاریخ را آن‌گونه که خواسته تعریف و در اذهان عمومی ثبت کنند.
این مسئله، دقیقا یکی از خلل‌هایی است که ما ایرانی‌ها در ثبت و ضبط تاریخ شفاهی خود داریم. تاریخ ما برخلاف بسیاری از کشورها واقعی است. هرچند سینمای ایران تا حدودی توانسته است در تولید آثاری درزمینه دفاع مقدس به یک رشد و بالندگی نسبی درزمینه ملی دست پیدا کند؛ ولی بعد از گذشت این‌همه سال از دوران جنگ تحمیلی نتوانسته در این خصوص اثر قابل‌تأملی درحد استانداردهای جهانی تولید کند. هرچند این موضوع با محدودیت‌های بسیاری مواجه است.
اما در سال‌های اخیر و وقوع حوادث سوریه و شکل‌گیری مدافعان حرم و رشادت‌های ایشان زمینه و بستر مناسبی برای تولید آثار سینمایی فراهم آمده که تا امروز توجه چندانی به آن نشده است. جنگ با داعش با توجه به اینکه یک مسئله جهان‌شمول است این امکان را می‌تواند برای سینمای ایران فراهم کند تا بتواند تاریخ خود را فراسوی کشورمان تعریف کند.
«قلب رقه» جدیدترین ساخته خیرالله تقیانی‌پور، از معدود آثار سینمایی است که به واقعه متأخر خاورمیانه پرداخته است. روایتی تازه از قلب پایتخت داعش. فیلم سینمایی «قلب رقه» از معدود آثار سینمایی امسال سینمای ایران است که اگر نگوییم احساس رضایت، اما می‌توانیم بگوییم اثری است که وقتی تمام می‌شود، به مخاطب حس هدردادن پول را القا نمی‌کند.
هرچند «قلب رقه» مشکل اکثر فیلم‌های ایرانی را که موضوع فیلم‌نامه است دارد؛ اما در بین فیلم‌های در حال اکران دارای یکی از بهترین فیلم‌نامه‌هاست. هرچند پایان‌بندی اثر می‌توانست بسیار بهتر از آنچه هست باشد، اما درمجموع می‌توان به فیلم‌نامه تا حدی نمره قبولی داد.
صدابرداری بسیار خوب، از مهم‌ترین ویژگی‌های این اثر است. با توجه به ژانر فیلم، صدابرداری خوب، چالش بسیار جدی برای سازندگان این‌گونه آثار قلمداد می‌شود؛ چالشی که امیر عاشق‌حسینی به‌خوبی از پس آن برآمده و حتی توانسته جایزه بهترین صدابرداری جشنواره فجر 42 را از آن خود کند.
شهرام حقیقت‌دوست و عبدالرضا نصاری تنها بازیگران خوب این اثر سینمایی هستند و بازی بازیگران دیگر نتوانسته به فیلم چیزی را اضافه کند. حتی به نظر می‌رسد بازی بد شادی مختاری به اثر ضربه هم زده است.
وقتی از اقناع افکار عمومی به‌وسیله زبان تصویر صحبت می‌کنیم، از صحبت‌های چندروز پیش شادی مختاری سخن می‌گوییم. این بازیگر در گفت‌وگوی چند روز پیش خود با یکی از رسانه‌ها مدعی شد که تا قبل از تولید قلب رقه، خود از منتقدان حضور ایرانیان در جنگ با داعش بوده است، اما حضور در این پروژه و حضور در سوریه نظرش را به‌طورکلی برگردانده است.
نکته آخری که به نظر می‌رسد از خود اثر مهم‌تر بوده، اختصاص نیافتن سالن‌های مناسب به این اثر است. چنین آثار بیگ پروداکشنی نیاز به سالن و پرده‌های بزرگ دارند و اختصاص سالن‌های کوچک به دیده‌شدن چنین آثار ی ضربه می‌زند.
