مرگ مؤثر و انسان‌های بزرگ!
بزرگی انسان‌ها را از تأثیرات مرگشان می‌شود شناخت. با مرگ یک نفر، کشور به آشوب کشیده می‌شود، خون‌ها ریخته می‌شود روی زمین. یکی هم شهادتش می‌شود اسباب یک فتح بزرگ. نصر و فتح الهی می‌آید به برکت آن و وجدان‌های خفته بیدار می‌شوند
همه می‌شناختندش؛ اما شناس نبود!
ماه مبارک رمضان بود. بهار جان و جهان با هم آمیخته شده بود. روح و جانمان همراه با طبیعت داشت نفس تازه می‌کرد. سرشار از همه این خوشی‌ها بودم. برای بچه‌های مدرسه‌مان یک گروه مجازی توی ایتا راه انداخته بودم که شده بود هیئت مجازی‌مان در ایام عید. هر روز با بچه‌ها یک جزء از قرآن را ختم و آن را به یکی از ۱۴ معصوم تقدیم می‌کردیم.
وجودش نعمت بود و رفتنش هم نعمت!
مزه جا ماندن خیلی تلخ است. یادتان هست زمان بچگی توی مدرسه، شب‌های اردو از شدت خوشحالی خوابمان نمی‌برد؛ تا صبح با خودمان می‌گفتیم: نکند یک موقع جا بمانیم از رفقایمان. جا ماندن خیلی تلخ است.
آرشیو سرویس دفاع مقدس
محمد قاسمی‌پور، نویسنده ادبیات دفاع‌مقدس، یادداشتی را به مناسبت انتشار شماره جدید بیسیم‌چی در اختیار «اصفهان‌زیبا» قرار داد:
«مکان‌خاطره‌ها»؛ انتخابی هوشمندانه و خلاقانه!
شماره دوم و سوم فصلنامه بیسیم‌چی؛ ضمیمه پایداری روزنامه اصفهان‌زیبا درحالی منتشر شد که بازخوردهای فراوانی را به‌دنبال داشت. فصلنامه بیسیم‌چی در دو شماره جدید خود به موضوع «مکان‌خاطره‌ها» و پیرو آن، معرفی 20 نقطه تأثیرگذار اصفهان در سال‌های جنگ تحمیلی پرداخته است.
روایتی از «ابوالفضل کمالی»، نوجوان شانزده‌ساله‌ای که در حادثه تروریستی کرمان، جانباز شد
جانبازی که می‌خواهد حتما به سربازی برود!
«با کف دست توی پیشانی‌اش می‌زده و بلندبلند مثل دیوانه‌ها با خودش حرف می‌زد». آخرین تصویری که ابوالفضل دیده بود و بعدازآن با موج انفجار به آسمان رفته و دوباره روی زمین برگشته بود. تصویر مردی که بعد از یک ماه هنوز هم شب‌ها به خوابش می‌آید و او را مجبور به گفت‌وگو با تیم روان‌شناسی کرده است. تا چهار روز بعد از انفجار، با ضریب هوشی سه نفس می‌کشید؛ ولی روز انفجار، روز رفتن ابوالفضل نبود که بعد از آن کم‌کم به هوش آمد.
روایتی از زندگی جانباز شهید مسعود فروتن که از سال 1361 تا 1402 دست از مبارزه برنداشت
آقا مسعود؛ رزمنده‌ای از خاکریز نظامی تا خاکریز فرهنگی!
از جبهه که برای مرخصی می‌آمد، به بچه‌های مسجد هم سر می‌زد. «مسجد ولیعصر» از پایگاه‌های بسیج خیابان پروین بود که نیروهای زیادی را برای اعزام به جبهه آماده می‌کرد.
به نام پدر…
پای حرف‌های پسر می‌نشینیم و پدر را در کلامش مرور می‌کنیم. نامش محمد است و پسر بزرگ خانواده پنج‌نفره شاهسنایی و سی ساله.
روایتی از تلاش‌های شبانه‌روزی یک جانباز اصفهانی برای نوشتن پایان‌نامه کارشناسی‌اش که دوهزار ساعت کار مفید درباره گلستان شهدای اصفهان است
حتی کوپن روغنم را هم فروختم!
مثل خیلی از رزمنده‌ها، «علیرضا(سعید) شاهسنایی» هم کم‌سن‌و‌سال بوده که راهی جبهه می‌شود. البته معتقد است زندگی کردن در محله‌ای که همه آدم‌های آن بی‌بروبرگرد پای کار انقلاب و جبهه و جنگ بودند، نیز بی‌تأثیر نبوده است؛ «محله جنیران؛ محله‌ای که 60 شهید تقدیم انقلاب کرده است!»
جانباز!
بعضی‌هایشان مثل چینی‌های گل‌قرمزی که لب‌پر شده‌اند، بعضی دیگر مثل نوار کاست‌هایی که هد نوار از توی شکمشان بیرون ریخته و دیگر آهنگی از آن‌ها پخش نمی‌شود، بعضی‌هایشان هم مثل کتاب‌هایی هستند که صفحات قسمت‌های اصلی‌شان دیگر وجود ندارد. انگار هستند و نیستند!
برای مردان جامانده از جنگ
می‌گویند جانباز کسی است که جان خود را به دست آورد، جانی که به شکلی در خطر افتاده بود. جانی که حالا پر از نشانی است. نشانی‌های آشکار و پنهان.
شماره جدید فصلنامه «بیسیم‌چی»با نگاهی به 20 نقطه تأثیرگذار اصفهان در سال‌های دفاع مقدس منتشر شد:
مکان‌خاطره‌ها در بیسیم‌چی جدید
شماره دوم و سوم فصلنامه بیسیم‌چی با معرفی 20 نقطه تأثیرگذار اصفهان در سال‌های دفاع‌مقدس منتشر شد.
گذری بر گذر گلستان شهدای اصفهان
اینجا چراغش همیشه روشن است!
به اینجا که می‌رسی زخم‌هایت خوب می‌شوند. سری به خودت که می‌زنی از بی‌مهری کسی، دیگر دلگیر نیستی. دلسردی تمام می‌شود و حال دلت خوب. روحت صیقل پیدا می‌کند.
برای روزی که بالاخره «صادق امیدزاده» را دیدم
حاج‌صادق اصلا اهل مصاحبه نبود!
مأموریت آن روزم سنگین‌تر از همیشه بود. بین همه مصاحبه‌هایی که برای مهدی، پسر شهید رسول حیدری گرفته بودم، این یکی با همه فرق می‌کرد.
روایتی از فیلمی با مضمون: «تفحص پیکر یک شهید با دست‌های بسته و سربند یا ثارالله»
پوتین را گذاشت روی چشمش و گفت: «قدمت بر چشم!»
روز جمعه بود؛ بیست‌ودوم دی و هم‌زمان با اولین شب ماه رجب و شب میلاد امام محمدباقر (ع). بچه‌های دوره با بیل‌های مکانیکی در حال جست‌وجوی پیکر مطهر شهدا بودند که یک‌دفعه با صدای یکی از راننده‌ها که شهیدی پیدا کرده بود، توجهمان به سمت او جلب شد…
دیدار با همسر و فرزند شهید «حاج رضا هوایی»، از شهدای بمباران اصفهان
گر بگویم ز اباالفضل(ع) نشان داشت، رواست…
چندساعتی مانده به قرار، محل دیدار عوض می‌شود. ضیافت از گلستان شهدا می‌رسد به خانه‌ای در قلب خیابان ابن‌سینا. خانه‌ای که سی‌وهفت سال پیش شده بود تلی از خاک و خراش جنگ، چنگ انداخته بود به تمام پیکرش.
سال اصفهان زیبا
