
رئیس کمیسیون پایش و نظارت بر مصوبات شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: بعضی اشکالات و انحرافات از قانون و حقوق شهروندی، بهواسطه راهاندازی سامانههای طرح شفافیت و ارتقای سلامت اداری افشا شد.

کریمی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه برای سگ گردانی در اماکن عمومی درحال حاضر بایدها و نبایدها یا قوانین جامعی وجود ندارد، بیان میکند: درحالی که باید سازوکار درستی در این باره در نظر گرفته شود و از سوی دیگر هم رفتارهای قهری و بازدارنده در این باره نمیتواند چندان مؤثر عمل کند.

افراد معلول فرصت کمتر یا بسیار محدودی برای لذتبردن از فعالیتهای گردشگری را دارند. این محدودیت فقط به علت معلولیت آنها نبوده و دلایل دیگر ازجمله ناتوانی دولت و صنعت گردشگری برای قابلدسترسکردن حملونقل، مراکز اقامتی و مراکز گردشگری دارد. کمبود یا نبود تأسیسات و امکانات برای افراد معلول در ایران به این معناست که صنعت گردشگری نتوانسته حداکثر بهره را از مسافران معلول و خانوادههای آنها ببرد؛ درحالیکه این گروه ظرفیت کافی برای افزایش تعداد گردشگران و ایجاد تحول در این صنعت را دارد.











نشست صمیمانه شهردار اصفهان و معاونان شهردار با نمایندگان جامعه معلولان در آستانه روز جهانی معلولان، صبح پنجشنبه 11 آذر، در کتابخانه مرکزی اصفهان برگزار شد. نشستی که بیش از سه ساعت به طول انجامید و نمایندگان تشکلهای مختلف معلولان، از بیماران مبتلا به «ایالاس» تا معلولان جسمیحرکتی و از نابینایان تا ناشنوایان و بیماران مبتلا به اتیسم، دغدغهها، مطالبات و ایدههای خود را با مدیریت شهری، چهرهبهچهره و موبهمو در میان گذاشتند. همه آنها خواستار این بودند تا صدایشان شنیده شود، نه به خاطر اینکه تافته جدا بافته هستند، بلکه به این خاطر که خواهان فرصتهای برابر، در شهری با برابریهای حقوق شهروندی هستند.











همزمان با برگزاری هفته ملی کودک از 16 تا 22 مهرماه برنامه و رویدادهای مختلفی در سراسر کشور برگزار شد. در اصفهان نیز روز 22 مهرماه آیین رونمایی از کتاب «حق نگاری کودکانه» با حضور جمعی از مدیران و مسئولان کشوری و شهری برگزار شد که گزارش کامل آن را در روزنامه اصفهان زیبا خواندید.(برای خواندن گزارش روی این قسمت کلیک کنید) اما اینکه کتاب «حق نگاری کودکانه» چگونه کتابی است و چه اقدام مؤثری را در راستای بهبود کیفیت زندگی کودکان در اصفهان، شهر دوستدار کودک برداشته است، موضوعی است که در این نوشتار به آن میپردازم.











سیاستهای موسوم به توسعه میتوانند فرآیند کاهش یا افزایش پیوسته سطح زندگی را به همراه داشته باشند. با تفکیک مفهوم توسعه، دو مفهوم از آن حاصل میشود که شامل توسعه سرمایه، فرآیند انباشت و افزایش سرمایه است که میتواند به ارتقای سطح زندگی و مطلوبیت همگانی بینجامد یا نینجامد. توسعه مردم نیز به معنای افزایش سطح ارضای نیازهای هر گروه اجتماعی بر اساس سلسله مراتب نیازهاست. (مارک هنری، 1374: ص 96). این تفکیک میتواند بر جدایی گزینی طبقاتی دامن زند و تنها امکان زندگی مطلوب را برای قشر خاصی فراهم کند. بر این اساس به نظر میرسد باید سیاستهای کلان در حوزه شهری بازنگری و امکان ارائه متناسب تسهیلات و خدمات شهری، برای همگان و در راستای توسعه پایدار انسانی فراهم شود.











این روزها دستکم بسیاری از ما اگر نگویم هرروز، اما هفتهای یکیدو بار پیامهایی از این آشنا و آن خویش و فلان دوست و فلان نزدیک دریافت میکنیم که عکس و تصویری است در شبکههای اجتماعی به روایت کسی که میشناسیم یا نه، از شهری خارج از ایران؛ گاه همراه با حسرتخوردن! اما این حسرت غالباجنسش از دلتنگی و نوستالژی نیست؛ از مقایسه است. اول جملاتش با این شروع میشود که ما در شهر خودمان این تجربه را نداشتیم که… در شهری که من هستم، فلان خدمات را دریافت میکنم… میخواستم تیتر این یادداشت را دقیقا از میان یکی از همین یادداشتها بردارم!











زمانی اکثر مردم در خانههای خود با کمک اقوام به دنیا میآمدند و در یک محله یا محیط محلی بزرگ میشدند. شغل پدری و خانوادگی را پیش میگرفتند و با همطایفهای، هممحلهای یا فامیل خود تشکیل خانواده میدادند. بهاحتمالزیاد همراه با خانوادهای گسترده زندگی میکردند و مرگشان نیز در همین فضا اتفاق میافتاد. همه آنچه یک انسان از بدو تولد تا انتهای عمر برای زیستن لازم داشت این بود که از منظر افراد محلی و همخون به رسمیت شناخته شود. به رسمیت شناخته شدن توسط نزدیکان تقریبا بهمعنای تضمین شغل، مسکن، ازدواج، احترام، هویت و… بود و پیوندهای قومی و خانوادگی فراهمکننده نیاز افراد جامعه بهشمار میآمد.











یکی از وجوه بارز شهر اصفهان که از دیرباز بر پیشانی این شهر کهن نقش بسته و بیشک از افتخارات آن به شمار میرود، این است که اصفهان همواره و در دورههای مختلف تاریخی شهروندانی از ادیان و ملیتهای مختلف را در خود جای داده و امکانات شهری موجود خود را به نحوی برابر و یکسان در اختیار آنها قرار داده است.











ادارهکل ارتباطات و امور بینالملل شهرداری اصفهان قبلا در چارت شهرداری بهعنوان روابط عمومی شهرداری شناخته میشد. از سال ۹۶ این عنوان به ادارهکل ارتباطات و امور بینالملل تبدیل شد که شامل هفت اداره و واحد متفاوت و زیرمجموعه با چارت اداری و رسمی است و دو رسانه اصفهانزیبا و ایمنا را هم بهعنوان بازوهای رسانهای شهرداری در کنار خود دارد. ایمان حجتی، سکاندار این ادارهکل، معتقد است: ادارهکل ارتباطات در چارت شهرداری، یکی از مهمترین ادارههای کل است که مسئولان ارتباطات ســازمــانهــا، مــنـــاطــق و مـعاونــتهای شهرداری نیز با آن مرتبط هستند و فرایند ارتباطات در شهرداری را رهبری و مدیریت میکنند.او با بیان اینکه تلاش کردهایم روند تبدیل روابطعمومی به ادارهکل را بهخوبی انجام دهیم و زیرساختها را تقویت کنیم، گفت: در ابتدا اداره بینالملل و تولیدات رسانهای وجود نداشت، تلاش کردیم در درجه اول فرایندها و سپس ساختار این ادارهها را ایجاد کنیم تا فعالیت آنها در دل فعالیتهای شهرداری به درستی تعریفشده و بهرهوری فعالیتها را افزایش دهد.











شهروند منطقه 7، 19 سال است که در گرما و سرما در برنامههای مختلف شهری شرکت میکند و از این کار لذت میبرد. پروین سجاد، پای ثابت افتتاحیهها و برنامههای عمرانی شهرداری است. همگامی او با مدیران شهری باعث شده است اغلب شهروندان او را بشناسند. سجاد بهعنوان یک شهروند فعال و پویا توانسته است برخی از مشکلات مردم را در محلههای مختلف بررسی و پیگیری کند و به نتیجه برساند. بیشتر شهرداران در دورههای مختلف او را میشناسند و به مطالباتش که برای حل مشکلات مردم است، پاسخ میدهند. گفتوگوی اصفهان زیبا را با او بخوانید.











یکی از مباحث مهم در روند انجام هر کاری بعد از برنامهریزی و اجرا، ارزیابی عملکرد و سنجش اقدامات انجامشده است. اگر با این نگاه به ارزیابی عملکرد شرکت متروی اصفهان بپردازیم، باید گفت طی یکسالونیم گذشته این شرکت به دلیل شیوع ویروس کرونا با کاهش چشمگیر تعداد مسافران روبهرو شد؛ چنانکه تعداد مسافران به 25درصد و هزینه جابهجایی هر مسافر حدود سهبرابر شد؛ بااینحال بر اساس سیاستی که شهرداری اصفهان در پیش گرفت، از میزان خدماترسانی به شهروندان در شرکت مترو بههیچوجه کاسته نشد و کارها روال عادی خود را دنبال کرد.باید توجه داشت که سرویسدهی پایدار و با برنامهریزی دقیق و مدون یکی از مهمترین اصول خدمترسانی در حوزه حملونقل عمومی است.