به گزارش اصفهان زیبا؛ یکی از پرتحرک‌ترین و سرزنده‌ترین جریان‌های هر کشوری، جریان دانشجویی است، جریانی که با توجه به سابقه خوب در نظر مردم، عموماً با استقبال جامعه مواجه می‌شود.
در جریان انقلاب و مبارزه‌های مردمی ضد نظام شاهنشاهی، پیوستن جریان دانشجویی به مردم، بسیار مهم و تأثیرگذار بود و باعث افزایش تحرک و نگاه فکری به انقلاب شد؛ پس از انقلاب نیز اوج حرکت دانشجویی، تسخیر لانه جاسوسی بود که با همراهی مردم و تأیید حضرت امام (ره) مواجه شد.
پس از آن، فضای جنبش‌های دانشجویی اما فرازوفرود فراوانی داشت که خروجی آن‌ها گاهی با پیوستن دانشجویان به نیروهای ضدانقلاب و گاهی تبدیل‌شدن دانشجویان به فعالان مؤثر و انقلابی کشور رقم می‌خورد.
در کل، جریان‌های دانشجویی به‌شدت تحت‌تأثیر وضعیت سیاسی و فرهنگی کشور است و هیجان‌ها و تحولات ملی نیز می‌تواند بر جنبش دانشجویی به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم تأثیر بگذارد.
بهترین مثال برای این موضوع به فعالیت‌های دانشجویی در دوم خرداد برمی‌گردد که یکی از مقاطع پرشور فعالیت‌های دانشجویی به‌شمار می‌رود.
در آن دوران با توجه به فضای سیاسی و گفت‌وگوها و مسائلی که در کشور وجود داشت، جنبش دانشجویی وظیفه خود می‌دانست که با تمام وجود وارد صحنه شود و از یک طرف، محرک توسعه سیاسی ادعایی در دوم خرداد باشد و از طرف دیگر، از ارزش‌های انقلاب و مردم ایران در مقابل انحراف‌ها دفاع کند.
بخشی از جریان‌های دانشجویی در این دوران ترجیح دادند که گفت‌وگو را مقدم بر تقابل بدانند؛ اما در بزنگاه‌هایی مانند حوادث کوی دانشگاه نیز تحت‌تأثیر اتفاق‌های بیرونی و وسوسه‌های خارجی دچار مشکلات عدیده‌ای شدند.
از نتایج مستقیم و غیرمستقیم جریان دانشجویی در فضای سیاسی دوم خرداد، به‌قدرت‌رسیدن دکتر احمدی‌نژاد به‌عنوان رئیس‌جمهور ایران بود؛ اما پس از آن با توجه به حضور بخشی از این جریان در بدنه دولت و کاهش فضای گفت‌وگو، به‌شدت این جریان دچار افت فعالیتی شد.
سال‌های پس از آن دوران را هم نمی‌توان سال‌های روشنی برای دانشجویان دانست.
در اواخر دوران ریاست‌جمهوری دکتر روحانی با توجه به مشکلات اقتصادی و معیشتی شدیدی که نحوه عملکرد دولت و تحریم‌ها برای کشور ایجاد کرده بود، رویکرد جریان دانشجویی که همچنان در رکود به سر می‌برد، به سمت اردوهای جهادی تمایل پیدا کرد که تاکنون هم رگه‌هایی از آن در جنبش‌های دانشجویی دیده می‌شود.
