به گزارش اصفهان زیبا؛ علی شریعتی می‌گوید: «اگر اجباری که به زنده‌ماندن دارم نبود، خود را در برابر دانشگاه آتش می‌زدم؛ همان‌جایی که بیست‌ودو سال پیش آذرمان در آتش بیداد سوخت، او را در پیش پای نیکسون قربانی کردند.»
آذر دانشجو بود، دانشجویی که رسالتش را خوب شناخته بود، دانشجویی که باید وقایع را به‌درستی ببیند، حوادث را رصد کند و در بهترین زمان، با بهترین عملکرد اقدام کند. آذر هویت ملی‌اش را می‌شناخت، در مقابل یک فکر غلط و یک سیاست وابسته ایستاد.
مهدی شریعت‌رضوی (آذر)، احمد قندچی و مصطفی بزرگ‌نیا در مقابل ایرانی که در مقابل بریتانیا تعظیم کرده بود، ایستادند و توسط نیروهای رژیم شاهنشاهی به شهادت رسیدند. این سه تن را خودی‌هایی به شهادت رساندند که از مصاحبت با بیگانگان، ناخودی شده بودند.
رهبر انقلاب می‌فرمایند: «سیاست‌زدگی و سیاست‌بازی به‌هیچ‌وجه مورد تأیید نیست؛ اما سیاستگری و برخوردارشدن از قدرت فهم و تحلیل سیاسی، نیاز مبرم دانشجویان و دانشگاه‌هاست.»
دانشجو همیشه در خط‌مقدم روشنگری بوده و با تکیه‌بر قدرت علم و دانش، مفسر پدیده‌ها و تبیین‌گر مصالح ملی بوده است. دانشجو باید صریح باشد، مطالبه‌گر باشد، آگاه به نیازهای زمان باشد. خودباوری داشته باشد و بداند که جای به جای این کشور نیازمند به‌کارگیری آموخته‌های اوست.
شهید بهشتی فرموده است: «دانشجو مؤذن جامعه است. اگر خواب بماند، نماز امت قضا می‌شود.»
چه کلامی بهتر از این می‌توان یافت که وظیفه دانشجو در مقابل یک جامعه را تبیین کند. پس دانشجو باید خود را جدی بگیرد؛ بی‌آنکه در دام غرورکاذب و مقام‌طلبی باشد.
وجب‌به‌وجب این سرزمین مال اوست؛ به شرطی که خادمی را افتخار خود بداند؛ بی‌آنکه به‌دنبال منصب و اسم‌ورسم باشد. دانشجویی که دارای چنین تفکری است، باید مورداحترام جامعه باشد و به تدبیر و اندیشه‌اش اعتماد شود تا کشور در راه گسترش دانش و توسعه از نیروی جوانی‌اش بهره‌مند شود؛ نه اینکه جوانی‌اش مانع حضور او در عرصه‌های مختلف باشد. روز دانشجو را باید به این تفکر جوان، با اندیشه بیدار و ذهن پویا تبریک گفت.
