به گزارش اصفهان زیبا؛ فیلم سینمایی «عطرآلود» به کارگردانی هادی مقدم‌دوست و تهیه‌کنندگی یوسف منصوری، یکی از آثاری است که به‌تازگی وارد چرخه اکران شده است. مصطفی زمانی و هدی زین‌العابدین بازیگران اصلی این اثر را تشکیل داده‌اند. «عطرآلود» اولین بار در جشنواره فجر 41 به نمایش درآمد و از معدود آثار قابل‌تأمل آن دوره بود و تنها سیمرغ این اثر را مسعود سخاوت‌دوست برای آهنگ‌سازی این پروژه کسب کرد.
«عطرآلود» با اینکه ایده اولیه جذابی دارد؛ اما مثل اکثر آثار ایرانی در پرداخت و بسط ایده دچار مشکل است و در 20 دقیقه اول فیلم به پایان می‌رسد و مخاطب در همان چند دقیقه اول می‌تواند ادامه داستان و حرف اصلی سازنده اثر را حدس بزند. فیلم ریتم خوبی دارد؛ اما همین سرعت در مواقعی پاشنه آشیل قصه می‌شود و سرعت بالا ی اتفاقات به مخاطب اجازه فهم و درک درست از وقایعی که در داستان می‌گذرد نمی‌دهد.
گویا سازنده عجله زیادی برای رسیدن به حرف اصلی خود به مخاطب دارد. این عجله باعث شده کمتر شاهد تعلیق و کشمکش در روند داستان باشیم. از معدود نقاطی که در فیلم شاهد تعلیق هستیم، لحظه ساخت عطر توسط مصطفی زمانی برای دختر نابینا و جشن عروسی است که مخاطب می‌تواند با اثر همراه شود. با آنکه سوژه «عطرآلود» ظرفیت زیادی برای پیش‌برد داستان خود دارد، نویسنده خواسته یا ناخواسته از پرداختن به خرده داستان‌هایی که می‌تواند به ماجرای علی و عاطفه عمق ببخشند دوری کرده است و همین نکته سبب شده داستان در سطح باقی بماند و از بسیاری اتفاقات که می‌توانست برای مخاطب جذاب و اثرگذار باشد عبور کند.
این نکته در شخصیت‌پردازی بازیگران فرعی نیز دیده می‌شود. شخصیت‌های فرعی به جز کوروش تهامی نتوانسته‌اند به روند داستان کمک شایانی بکنند.این ملودرام اجتماعی داستان خود را در یک فضای فانتزی تعریف می‌کند؛ اما نتوانسته در بسیاری از لحظات تکلیف خود را با سوژه مشخص کند؛ برای همین در سکانسی با یک فضای رئال و در سکانسی دیگر با فضای سورئال روبه‌رو هستیم که این مسئله باعث بلاتکلیفی تماشگر در نحوه مواجهه با عطرآلود می‌شود.
عطرها بوهای مختلفی دارند؛ برخی تلخ و برخی شیرین، تعدادی تند و تعدادی دیگر ملیح و خنک هستند. با آنکه اثر سعی دارد بگوید زندگی ترکیبی از تمام این بوهاست، از آنجایی‌که با یک فیلم اخلاق‌گرا روبه‌رو هستیم، نویسنده به بوی شیرین زندگی اصرار زیادی دارد و این عامل، سبب بی‌توجهی به سایر بوها می‌شود و با اینکه در سکانس آخر مخاطب باید پس از افشردن شیشه عطر توسط مصطفی زمانی بوی شیرینی از اثر بگیرد؛ اما برای تماشاگر عطر علی، بدون بو است.
