به گزارش اصفهان زیبا؛ بحث درباره ازمیانرفتن پویایی و توان تعامل و فعالیت فرادرسی دانشجویان در سالهای پس از شیوع کرونا، بسیار مفصل و نیازمند کار پژوهشی کاملی است. همچنین میزان رغبت دانشجویان به تماشای فیلمهای سینمای ایران در زمان اکران یا حتی بعد از آن، خودش موضوع اساسی و مهمی است که لازم است مطالعه شود.
کما اینکه در نظرسنجیهای اخیر، بهخصوص نظرسنجی اخیر ایسپا، میزان تمایل جوانان به تماشای فیلم در سینماها بررسی شده است. اما این دو مسئله منفک از هم و بیتأثیر بر یکدیگر نیستند. حضور پویا و فعال نسل جوان و قشر دانشجو در سینماها، میتواند عاملی برای تپیدن نبض به سینماهای ایران باشد؛ نسل و قشری که میتوانند باعث ادامه حیات سینماگران باشند؛ هرچند در سالهای اخیر از سوی سینماگران توجه خاصی به قشر دانشجو بهعنوان قشر اثرگذار جامعه نشده است. به طبع این موضوع جوان دانشجو هم وقتی میبیند سهم چندانی از او در آثار سینمایی وجود ندارد، رغبت زیادی به تماشای آثار از خود نشان نمیدهد. برای رسیدن به تصویری هرچند محدود و الزاما غیرقابلتعمیم، اما تاحدی واقعی و گویا، با تعدادی از دانشجویان خوابگاهی دانشگاه اصفهان گفتوگوهای کوتاهی کردیم تا نظرشان را درباره وضعیت سینمای ایران بدانیم.
نیاز جدی به ساخت فیلمهای تاریخی
قاسم، دانشجوی مدیریت است و آخرین فیلمی که در سینما دیده، «قلب رقه» بوده است. او از این فیلم خوشش آمده؛ اما میگوید نظر افراد دیگری که فیلم را دیده بودند، چندان مساعد نبوده است. قاسم نظری انتقادی راجع به سینمای کمدی دارد و معتقد است: «فیلمهای طنز این روزها مبتنی بر ابتذال است. هرچند فیلم فسیل در میان دیگر فیلمها از کیفیت بهتری برخوردار بود و جذابیت بیشتر و ابتذالکمتری داشت.» این دانشجو معتقد است جای ژانر تاریخی در سینمای ایران خالی است و باید فیلمهای بیشتری در این ژانر ساخته شود.
درام در ایران همیشه جواب میدهد
شایان، دانشجوی دیگری است که معتقد است ژانر درام در سینمای ایران موفق است؛ اما اعتقاد دارد مضامین و موضوعات در این ژانر به تکرار افتادهاند و بهمرور جذابیت خود را از دست دادهاند.
او درباره نسبت دانشجویان و سینما میگوید: «طبیعتا دانشجوی دانشگاه اصفهان بهخاطر بزرگی شهری که در آن درس میخواند و امکاناتی که دارد، بهتر و بیشتر از یک دانشجو در شهرهای کمامکانات میتواند به تماشای فیلم یا تئاتر یا موزه برود. در بین خود دانشجوها هم اینکه دانشجو چه رشتهای بخواند مهم است. احتمالا دانشجوهای هنر باید بیشتر سینما بروند. البته میزان رفاه و وضع اقتصادی هم خیلی تأثیر میگذارد. در کل دانشجو قاعدتا باید نسبت به دیگر اقشار، اشتغال بیشتری به فعالیتهای هنری داشته باشد.» شایان درباره بازنمایی دانشجو در سینمای ایران میگوید: «دانشجو همیشه در فیلمها بدبخت و بیچاره بوده است. کسی که شکست عشقی خورده و وضعیت مالی درستی هم ندارد.»
تماشای فیلم، فقط در سینما
احسان دانشجوی فلسفه است. او اعتقاد دارد تا جایی که میشود باید در سینما فیلمها را تماشا کرد. او تماشای فیلم در سینما را یک سنت میداند که باید رعایت شود تا حس کامل و درستی از فیلم به مخاطب منتقل شود: «من خودم امتحان کردهام وقتی فیلمی را در سینما میبینم، واقعا حس و حال متفاوتی به آدم منتقل میشود تا تماشا در گوشی یا تلویزیون».
او آخرین بار فیلم «هتل» را در سینما دیده و معتقد است برخلاف اینکه داستان ضعیفی داشت، بامزه بود و میتوانست برای دقایقی حال گرفته آدم را خوب کند.این دانشجو درباره رابطه سینما و دانشجو ایدهای دارد: «سینما و دانشجو، بر هم تأثیر میگذارند و هر دو در شکلدهی به شاکله هم نقش دارند. باید یک راه و تمهیدی اندیشیده شود که نظر و اندیشه دانشجویان درباره سینما، به شکلی مؤثر و مستقیم منتقل شود و در جهتدهی و سیاستگذاری استفاده شود. بههرحال دانشجویان یکی از اقشار جوان و زنده جامعه هستند و باید جدی گرفته شوند.»
