به گزارش اصفهان زیبا؛ خیابان میرفندرسکی، یکی از خیابان‌های قدیمی اصفهان محسوب می‌شود. نه به قدمت خیابان‌های تاریخی، ولی لااقل به قدمت کارخانه بافناز که در سال 1329 در نبش این خیابان و چهارباغ‌بالا بنا شد. خیابانی که از فلکه فیض شروع می‌شود و در تقاطع خیابان چهارباغ بالا تمام می‌شود و دو چهارراه در خود دارد؛ یکی با خیابان شیخ‌صدوق و دیگری خیابان جهانگیرخان قشقایی.
شاید بتوان گفت این چهارراه‌ها خیابان میر را به سه قسمت تقسیم کرده و هر قسمت را با بقیه متفاوت کرده است.
قسمت اول که از چهارباغ بالا شروع می‌شود و تا پل شیخ‌صدوق ادامه دارد، کوتاه‌ترین و شلوغ‌ترین قسمت خیابان میر محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد نزدیکی‌اش به چهارباغ بالا و شیخ‌صدوق برایش شلوغی آورده است.
مجتمع قضایی پردردسر!
از سمت چهارباغ‌بالا که پا به میر می‌گذاریم، بعد از چند مغازه به دیوارهای بلند و طولانی کارخانه بافناز سابق می‌رسیم که بلاتکلیف و مخروبه وسط شلوغی این خیابان مانده است.
بعدازآن به مغازه‌های جورواجور و کوچک و بزرگ این خیابان می‌رسیم و البته مسجد بزرگ و قدیمی این خیابان؛ مسجد کازرونی. مسجدی که از اسمش پیداست یادگار خانواده کازرونی است و بعد از تأسیس کارخانه‌ها به‌واسطه حضور کارگران و کارکنان آن در این خیابان احداث شده است.
این قسمت خیابان، هنوز هم مغازه‌های کوچک و قدیمی‌اش را دارد، هم مغازه‌های بزرگ و نوسازش؛ مغازه‌های قدیمی مثل خشک‌شویی عدالت اکسپرس که حداقل از سال 1346 تاکنون در این خیابان هست.
آقای حسومیان صاحب خشک‌شویی، نسل دومی است که این مغازه را می‌گرداند و می‌گوید پدرش از وقتی‌که حتی کارخانه‌ها هم اینجا نبوده در این محل ساکن بوده و از روزگاری می‌گفته که به‌جای کارخانه زمین‌های کشاورزی بوده است.
با آمدن کارخانه‌ها کم‌کم جمعیت هم در این خیابان زیاد شده است؛ اما در حال حاضر بزرگ‌ترین مشکل این قسمت خیابان برای کسبه و ساکنان همین شلوغی و ترافیک است. شلوغی که به خاطر مجتمع قضایی که در ابتدای خیابان تأسیس شده به وجود آمده و آسایش همه را گرفته است.
آقای لاجوردی صاحب مغازه رنگ‌فروشی که کمی بالاتر از مسجد کازرونی قرار دارد، از سال 1364 در این خیابان مغازه دارد و هیچ‌گاه این خیابان را این‌همه شلوغ و پرترافیک ندیده است. او می‌گوید وقتی به این خیابان آمده همه به آن خیابان مردگان می‌گفتند و دید خوبی به این خیابان نداشتند؛
اما کم‌کم در سال‌های اخیر اینجا شلوغ و پررونق شده است؛ اما شلوغی که نه‌تنها باعث رونق کار کسبه نشده بلکه باعث شده مشتریانش جای پارک هم پیدا نکنند.
آقای لاجوردی هم مثل همسایه‌اش عامل اصلی شلوغی را مجتمع قضایی می‌داند. مجتمعی که هیچ سنخیتی با این خیابان و کاربری‌اش ندارد. او از خانواده‌هایی می‌گوید که در این مجتمع کاردارند و به خاطر جای پارک به او التماس می‌کنند.
کسبه حتی استشهاد هم برای مزاحمت‌های این مجتمع امضا کرده‌اند؛ اما هیچ توجهی به آن نشده است. این‌طور که پیداست برای مسئولان رضایت ساکنانی که سال‌هاست در یک خیابان ساکن‌اند برای ایجاد تغییر و تحولات مهم در آن چندان محلی از اعراب ندارد.
زنگ خطری بیخ گوش شهر
قسمت دوم خیابان میر از پل شیخ‌صدوق تا جهانگیرخان قشقایی بلندترین قسمت آن است که در خود دو مدرسه شهید قاسم سلیمانی و امام صادق و مجتمع تجاری پگاه و مغازه‌های مختلفی دارد. از پوشاک بگیر تا لوازم‌خانگی، باشگاه ورزشی و البته فست فود و کترینگ‌های فراوان.
این قسمت خیابان درخت‌های بلند و قدیمی‌تری دارد و به‌اندازه قسمت اول خیابان شلوغ نیست؛ اما باز هم سر شب، شلوغی و انتظار طولانی پشت چراغ‌قرمزش هست.
مغازه‌دارهای این قسمت، مشکل اصلی آن را فرونشست‌های پیاپی خیابان و خطرات و مشکلاتش می‌دانند. مشکلی که امروزه گریبان گیر تمام شهر اصفهان با تمام آثار تاریخی و فرهنگی آن است.
خالی‌شدن سفره‌های آب زیرزمینی در اثر 20 سال خشک بودن زاینده‌رود روزبه‌روز خطر فرونشست شهر زیبایمان را افزایش داده و امروزه به‌جایی رسیده که مردم این خطر را در محل زندگی خودشان احساس می‌کنند. امید که مسئولان امر گوش شنوایی برای این صدای زنگ خطر که هرروز در اصفهان به صدا درمی‌آید داشته باشند و هرچه زودتر فکری به حال حقابه این رود چندهزارساله بیندیشند.
علاوه بر مشکل فرونشست، بوی فاضلاب هم نزدیک پل شیخ‌صدوق صدای همه ساکنان و کسبه را درآورده است. آن‌ها می‌گویند به خاطر بوی بد هیچ عابری توان ایستادن جلوی مغازه‌های آن‌ها را ندارد.
قسمت سوم خیابان میر از حدفاصل خیابان جهانگیرخان قشقایی تا فلکه فیض ادامه دارد و بیمارستان سپاهان و سازمان هلال‌احمر و دو تا مدرسه و یک کلینیک خصوصی چشم‌پزشکی در خود دارد؛ به‌علاوه مغازه‌ها و کسب‌وکارهای مختلف.
درختان کهن این قسمت هم نشان از عمر دراز این خیابان دارد. پیاده‌روها چندان منظم و یکدست نیست؛ مثل آسفالت خیابان که به خاطر فرونشست و تعمیرات مختلف، ناهموار و پردست‌انداز است.
آقای شکرچیان، صاحب شیرینی‌فروشی که آخر خیابان قرار دارد از همین آسفالت نامنظم و تعمیر غیراصولی فرونشست‌های زمین شکایت دارد. او می‌گوید این خیابان و این محدوده را به خاطر دسترسی خوبش انتخاب کرده است. مردم خیابان صمیمی و مهربان هستند و از انتخابش راضی‌اند؛ اما مشکل عدم رسیدگی به خیابان است.
او به مشکل تاریکی و کم بودن نور خیابان در شب هم اشاره می‌کند. در قسمت‌هایی از خیابان که نور مغازه‌ها نیست خیابان بسیار کم‌نور و تاریک است. او می‌گوید اینجا محله خوبی است مردم هم دوستش دارند اما این خیابان نیاز به رسیدگی دارد.
خیابان میر خیابانی باسابقه و دوست‌داشتنی در مرکز اصفهان است. این خیابان به خاطر بلندا و قدمتش از امکانات زیادی برخوردار است. هم بیمارستان در خود دارد هم مدرسه و مهدکودک و هم اداره. هر مغازه‌ای که بخواهید در آن هست. کافی‌شاپ، آرایشگاه و شعب بانک‌های مختلف و رستوران و باشگاه همه در این خیابان پیدا می‌شوند.
به‌علاوه آن خانه‌های قدیمی با معماری‌های چشم‌نواز و ساکنان قدیمی در این خیابان هستند. به همین خاطر میر را می‌توان خیابانی با کاربری هم تجاری و هم مسکونی دانست.
میر ساکنانی دارد که سال‌هاست به این خیابان وفادار مانده‌اند و با آن زیسته‌اند. این حق ساکنانی که عمرشان را در این خیابان گذرانده‌اند و می‌گذرانند است که به خواسته‌ها و مشکلاتشان توجه و رسیدگی شود؛ چراکه صاحبان اصلی این خیابان‌ها همین مردم هستند.
