
دهه 60، یکی از مهمترین دهههای شهر اصفهان است؛ به گونهای که میتوان آن را نقطه عطفی در روند زندگی شهری و شهرنشینی در اصفهان به حساب آورد.

شهر اصفهان در دهه 60 تحولات زیادی را پشت سرگذاشت؛ بهگونهای که این دهه برای شهرداری اصفهان یکی از پرفعالیتترین دورههای مدیریتی محسوب میشود.

در تاریخ شهرداری اصفهان، دهه 60 دههای پر از تلاش و فعالیت به حساب میآید. بسیاری از کارهای اساسی و ماندگار در شهر اصفهان مثل توسعه بوستانهای حریم زایندهرود یا ایجاد پارک صفه، انتقال گورستان شهر به باغرضوان و ساخت باغ غدیر در این دهه اتفاق افتاد.

شاید بتوان گفت اولین و محلیترین جشن مردم اصفهان در دوران صفوی و قاجار جشنی بود که پیوند محکمی با رودخانه زایندهرود داشت. به طور خلاصه مردم اصفهان شادی خود را از رود میگرفتند.

در گفتوگویی که قبلا با آقای هوشنگ پوریای ولی داشتیم، او برای ما یادآور شد که در دهه 50 چه تحولاتی در شهر و شهرداری اصفهان اتفاق افتاد.

در دهه50 با تدوین و اجرای «برنامه جامع شهر اصفهان» شهرداری بیشازپیش در مرکز تحولات شهری قرار گرفت.

در دهه پنجاه مدیران شهری اصفهان بر اساس طرح جامع ارگانیک، تصمیم گرفتند شمال شهر را به شهرکسازی و اسکان سرریز جمعیت اختصاص دهند.

در دهه 40 کشور شرایط ویژهای را تجربه کرد. در این دهه در شهر اصفهان هم تغییرات کم نبود.

از زمان تأسیس بلدیه، شهرهای مهم ایران پای در جاده مدرنشدن گذاشتند و بسیاری از ظواهر مدرنیته در آنها متجلی شد. علاوه بر اینکه اداره شهر به شکل سنتی کدخدامحوری، منسوخ شد و مدیریت به شکل متمرکز جای آن را گرفت، بسیاری از کارهایی نیز که قبلا متولی مشخصی برای آن وجود نداشت، در حیطه اختیارات شهرداری قرار گرفت.

عاشقآباد، نامهای بلند زیادی دارد که یکی از آنها مرتضی تیموری عاشقآبادی است.

اصفهانی که اکنون در آن زندگی میکنیم، معضلهای بسیاری دارد؛ از زمین و هوا و آب گرفته تا محلههای درون شهر و اقتصاد صنعتی و مهاجران بیهویت. رد پای بسیاری از این مشکلات را میتوان در ورود ایران به عصر مدرنیته دید …

عبدالمهدی رجایی/ در دوران قاجاریه، ادارات و نهادهای مخصوصی برای امر سلامت و بهداشت تأسیس نشده بود؛ فقط تشکیلات بلدیه یا شهرداری که از عصر مشروطه بر جای مانده بود، بخشی داشت به نام «حفظالصحه» که به امور بهداشت و درمان شهر رسیدگی میکرد.