از هر کوی و برزن شهر که میگذریم، اگر بر درودیوار نظاره کنیم، محال است از خیابانی عبور کنیم و عبارت «وقف…» از نظرمان نگذرد. وقف، سنت حسنهای است که یادِ انسان را حتی بعد از مرگ نیز زنده نگه میدارد. وقف انسان را به دریایی بدل میکند که هزاران رود از آن میجوشد.
محرم که میآید، دلها تابوتب اربعین برمیدارد. صفر که شروع میشود، طاقتها تمام میشود، پاها دیگر زمین وطنشان را برنمیتابند. انگار به دنبال جایی غیر این زمین میگردند. اگر اربعین کربلا باشی، آرام میگیری؛ وگرنه… .
تاسوعا حال و هوای دیگری دارد؛ روز ابوالفضل العباس است. عَلمدار کربلا، همان وفادارترین مرد، روز جانباز کربلا. روز تاسوعا دلمان تاب نمیآورد؛ گویی به عزانشستن برایمان کافی نیست. اصلا نمیتوان نشست.
محمد، فرزند سید فضل الله بهشتی در آبان ۱۳۰۷ در اصفهان چشم به جهان گشود. چهار سال بیشتر نداشت که پا به مکتبخانه گذاشت. او قرائت قرآن را از مادرش آموخته بود و همین سبب شد خیلی سریع وارد درس و بحث شود.
تاریخ این سرزمین شاهدی است بلیغ بر نقش فرهنگی و سیاسی دکتر علی شریعتی در آگاهسازی، کسب معرفت و شناخت صحیح حق از باطل؛ نقش فرهنگی مردی که خود را فدای آرمانهای جامعهاش میکند.
هدف اصلی نشا هدایت تحصیلی و استعدادیابی صحیح دانشآموزان است؛ به گونهای که آنها با قرارگرفتن در مسیرشان دچار هیچگونه پشیمانی یا دلزدگی نشوند.