چهل روز از درگذشت استاد محمود فرشچیان، نگارگر بزرگ و چیرهدست ایرانی میگذرد؛ هنرمندی که نام او با درخشش رنگها، خیالهای ایرانی و تصویرسازی از عرفان و ایمان گره خورده است. در این مدت، جامعه هنری کشور در سوگ کسی نشسته که آثارش نه تنها زینتبخش موزهها و کتابهاست، بلکه حافظه بصری نسلهای پیاپی از ایرانیان را شکل داده است.
امیر نصری، در مواجهه با گسل از نگاه رضی میری مینویسد: «هر تصویری میتواند گسل باشد. گسستن از جهان خارج و محصور شدن در یک قاب. گسستن از توالی زندگی روزمره و منجمد شدن در یک لحظه. در این مجموعه، چهرههای فرسوده کم نیستند. چهرههای فرسوده فقط به آدمها تعلق ندارند، شامل فضا هم میشوند. گسل، موتیف تکرارشونده تصاویر این مجموعه است که به زمانها و فضاهای مختلف تعلق دارند؛ پس دقیقتر بگوییم: هر تصویری از فرسودگی، میتواند گسل باشد.»
سوزندوزی، هنری کهن و اصیل است که همچون زبانی بیکلام، تاریخ، فرهنگ و جهانبینی مردمان ایران را بر پارچهها و نقشهای رنگین روایت میکند. این هنر نهتنها یک شیوهی تزئین لباس و وسایل بوده، بلکه هویتی فرهنگی و نشانی از باورها، آرزوها و سلیقهی اقوام مختلف را نیز در خود جای داده است
چوگان، یکی از ورزشهای باستانی و محبوب در ایران است که بهویژه در دورههای مختلف تاریخ هنر و فرهنگ ایرانی، جایگاه ویژهای داشته است. این ورزش به طور خاص در نگارگری ایرانی به عنوان نمادی از قدرت، شجاعت، و زیبایی به تصویر کشیده شده است.
هنر همیشه تنها روایتگر زیباییهای ظاهری نبوده است؛ گاه به زبان دل سخن میگوید و به تجربههایی میپردازد که در عمق جان ریشه دارند. یکی از این تجربههای ناب، زیارت است؛ لحظهای که انسان میان شلوغی جهان، به دریچهای آرامشبخش و قدسی گام میگذارد.
در دنیای هنر، جوانان به عنوان نیرویی پویا و خلاق، همواره در حال جستوجو برای کشف و بیان ایدههای جدید هستند. آنها با انرژی و شور خاص خود، افقهای تازهای را در عرصههای مختلف هنری میگشایند و به دنبال ایجاد تغییرات مثبت در جامعه و فرهنگ هستند.
استاد فرشچیان، هنرمند بینظیر و برجسته ایرانی، به عنوان یکی از بزرگترین نمایندگان هنر نقاشی معاصر، توانسته با خلق آثار شگفتانگیز خود، دنیایی از زیبایی و معنویت را به تصویر بکشد.
استاد فرشچیان، هنرمند برجسته ایرانی، با خلق آثار شگفتانگیز خود، دنیایی از زیبایی و معنویت را به تصویر میکشد.
هنر، از دیرباز نه تنها جلوهای از احساس و ذوق، بلکه عرصهای برای اندیشه و تأمل عقلانی بوده است. از دوران باستان، فیلسوفان یونانی همچون افلاطون و ارسطو کوشیدند هنر را به عنوان پدیدهای عقلپذیر تعریف کنند.
در روزگاری که روایت از وطن نیازمند زبانی تازه است، هنرمندی ایرانی با نگاهی نو و بیانی مدرن، اثری آفریده که ایران را نه فقط بهعنوان وطن، بلکه به معنای مفهومی برآمده از ایثار، حقیقت و ایستادگی عاشورایی به تصویر میکشد.
نظریه ناخودآگاه جمعی یکی از مفاهیم کلیدی در روانشناسی و تحلیل فرهنگی است که توسط کارل یونگ، روانشناس سوئیسی و بنیانگذار روانشناسی تحلیلی، مطرح شد.
هنرهای بصری و گرافیکی به عنوان ابزارهای قدرتمند در انتقال پیامها، احساسات و مفاهیم، در بسیاری از زمینهها به کار میروند. یکی از این زمینهها، هیئتها و مراسم مذهبی است که در آنها هنر به عنوان یک زبان مشترک برای بیان اعتقادات و ارزشهای دینی عمل میکند.