به گزارش اصفهان زیبا؛ دوشنبه هفته گذشته مصادف با 20 تیرماه 1402 استاد مهندس مهدی ابراهیمیان به‌علت کهولت سن دار فانی را وداع گفت و پس از انتقال پیکر این هنرمند از تهران به اصفهان، از مقابل خانه هنرمندان با حضور جمعی از هنرمندان و هنردوستان اصفهانی در آرامستان باغ رضوان در کنار دیگر هنرمندان اصفهانی آرام گرفت.
استاد هنرهای ایرانی
زنده‌یاد استاد مهدی ابراهیمیان، هنرمند و طراح پرآوازه ایرانی، به‌دنبال خلاقیت چشمگیر در ایجاد طرح‌های نو و در عین حال اصیل اسلامی و ایرانی در معماری داخلی، طراحی مبلمان و نقاشی‌های آبرنگ و… شهرت جهانی دارد و به‌عنوان یکی از اساتید خارق‌العاده هنر و بنام ایرانی شناخته می‌شود؛
به‌طوری که پروفسور آرتور اپهام پوپ، محقق هنر و معماری ایرانی، لقب «داوینچی ایرانی» را برای ایشان برگزیده است؛ زیرا هنرهای قدیمی ایرانی از طریق کار و سبک زندگی او منعکس شده است. او دارای شهرت جهانی نیز بود.
زندگی‌نامه
مرحوم ابراهیمیان در سال 1317 در محله بیدآباد اصفهان چشم به جهان گشود.
دوران کودکی را در اصفهان گذراند و در دوران نوجوانی در هنرستان هنرهای زیبا اصفهان شروع به یادگیری نقاشی کرد. او زیر نظر استادان فقید هنر پورصفا و عیسی بهادری تحصیل کرد.
پس از شش‌سال تحصیل در این هنرستان، بورسیه شد و به پاریس رفت. در پاریس یک دوره چهارساله معماری خواند و یک سال هم نقاشی. او در پاریس تمام تمرکز خود را بر معماری داخلی گذاشت.
استاد ابراهیمیان پس از اتمام تحصیلات به وطن بازگشت و یک‌سال در دانشکده هنرهای تزیینی تدریس کرد و پس از آن دفتر زینت‌سرا را افتتاح کرد و در آن مشغول به کار شد.
هتل عباسی
اشتیاق مهندس ابراهیمیان به فضاهای داخلی و احیای طراحی تاریخی ایرانی‌اسلامی به‌طور قابل‌توجهی در بازسازی هتل تاریخی عباسی نمایان شده است.
او به‌عنوان معمار اصلی، کارگران بومی و هنرمندان تجربی را هدایت کرد و آموزش داد تا فضاهای بزرگی را که امروز می‌بینیم، بسازند و تجلی‌گر شکوه غنی سلسله‌های صفویه و قاجاریه باشند.
این طراحی‌ها همان چیزی است که این سایت بیش از سیصدساله را به هتلی بی‌نظیر و پرآوازه تبدیل کرده که به‌طورگسترده به‌عنوان یکی از زیباترین هتل‌های جهان شناخته می‌شود. حتی مبلمان داخلی نیز طراحی ایشان و دست‌ساز است.
این هنرمند در سال 1345 با بیش از 200 هنرمند ایرانی کار مرمت و طراحی فضای داخلی مهمان‌سرای عباسی را به شکل کنونی در مدت 16ماه به سرانجام رساند.
خاطره‌ای از استاد
استاد ابراهیمیان در گفت‌وگویی با رویدادهای معماری خاطره جالبی را روایت می‌کنند: «آقایی که در فرانسه درس‌خوانده بود این هتل را به دست خانم اوژیه داد که داخلش را درست کنند.
خانم اوژیه هم مانند هتل نگرسکو معروف که قبلا در جنوب فرانسه در نیس کارکرده بود، به سبک خودش و فرانسو‌ی، سقف را سیاه کرده بود و خیلی شلوغ کار کرده بود.
من وقتی آمدم همه آن‌ها را خراب کردم و به هم زدم. بچه‌ها را در اصفهان جمع کردم. حدود ۱۵۰نفر جوان جمع شدیم که کار را به سرانجام برسانیم. مرحوم استاد رشتیان سرپرستشان بود.
تمام طراحی‌های گل‌وبته هتل را آقای رشتیان درست کرد؛ مثلا برادران روحانی آینه‌کار محدب بودند. یک آقایی هم بود به نام استاد امیر؛ شاید الآن نامش دقیق یادم نیست که آینه تخت کار می‌کرد.
ورود‌ی هتل عباسی، آن‌طرف که نزدیک سرازیر‌ی است، تا قسمتی که به سمت گاراژ می‌رود و رو‌ی ستون‌ها، همه‌اش کار او است. ما برای اینکه واقعا کاری کاملا اورجینال باشد، یک کوره شیشه در اصفهان برپا کردیم که از این کوپ‌ها‌ی شیشه‌ای درست می‌کرد.
بعد همان استاد آینه‌کار جیوه‌اندودش می‌کرد، سپس آن را می‌شکست و گچ‌برها آینه‌کاری را شروع می‌کردند. وارد هتل که می‌شوید، به طرف ناهارخور‌ی و سقف هتل را استادان آینه‌کاری محدب کار کردند.
همان آقاکمال روحانی و آقامحمد، برادر بزرگ‌ترش. یک مقرنس خیلی عظیمی رو‌ی سقف هتل درست کرده بودیم. دورتادور این مقرنس خیلی زیبا بود و بقیه سقف آینه‌کاری محدب.
زمانی که محمدرضا پهلوی به اصفهان آمد، یکی از آجودان‌هایش مرتب در گوش محمدرضا شاه خواند که «این مقرنس‌ها تمام دید قسمت سلطنتی را گرفته است. دستور بدهید آن را خراب بکنند.
آن زمان قبل از دکتر فرهنگ‌مهر، شرف‌الدین نفیسی مدیرعامل بیمه بود. این‌ها مرا در شرکت بیمه تهران در خیابان سعد‌ی خواستند. بعد از دکتر فرهنگ مهر هم یک آقایی به نام کاتوزیان مدیرعامل بیمه بود. خلاصه من را به شرکت بیمه خواستند. آقای مهندس فروغی و یک تیمسار هم به آنجا دعوت کرده بود. به من گفت اعلی‌حضرت از این مقرنس‌ها خوششان نیامده، باید آن‌ها را خراب بکنید.
گفتم من این کار را نمی‌کنم. این ایده خودم است. فکر می‌کنم خیلی هم زیباست و اصلا این مقرنس معرق است که کارشده. تابه‌حال در هیچ جایی کار نشده است. کاملا نوآور‌ی است. بعد آقای فریدون کسرایی که دوستش بود را خواستند و او خرابش کرد و فقط یک قسمت در وسط آن باقی‌مانده که الآن هست.»
استاد صنعتگر
استاد ابراهیمیان همچنین نقاش و صنعتگر ماهری است. او در زمانی که با همسر هنرمندش، ویولت دهقانی که ایشان نیز طراح داخلی است، در مرکز تازه‌تأسیس صنایع‌دستی وزارت اقتصاد مشغول کار بود آشنا شد، همراه با استاد محمد نراقی، تکنیک‌ها و طرح‌هایی را اقتباس کردند که هنر اصیل ایرانی را در اقلام خانگی و کاربردی در گالری صنایع‌دستی خود «زینت‌سرا» در تهران به نمایش گذاشته و هنر را در جریان استفاده روزمره برجسته کردند.
او همچنان به عمیق‌ترشدن تاریخ فرهنگی خود ادامه داد و از نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، مبلمان و قطعات تزیینی خود با استفاده از عناصر طراحی تخت‌جمشید و دیگر آثار باستانی ایرانی الهام گرفته و اجرا می‌کرد. به‌عنوان یکی از پیشگامان صنایع‌دستی ایرانی، هم به‌طور مکرر موردمشورت قرار گرفتند و هم آثارشان در نشریات متعددی منتشر شد.
میراث کاری مهدی ابراهیمیان جشنواره‌ای از هنرهای ایرانی است که گستره وسیعی از تاریخ چشمگیر آن را در برابر چشم مخاطبان و عاشقان هنر قرار می‌دهد. روحش شاد و یادش گرامی.
