به گزارش اصفهان زیبا؛ پشت لباسهایشان نوشته بودند: «تا کربلا نمانده یک یاحسین دیگر». همانهایی که در دهه 60 هجریشمسی، عاشورای دیگری را در جبهههای ایران رقم زدند و خطبهخط روضههای محرم را دوباره از نو نوشتند.
رزمندگان ما با توسل به نام حسین(ع) راهی میدان نبرد میشدند و اگر عشق حسین(ع) نبود، چه تنگناهایی که از پا و از نفس میانداختشان!
فرقی نداشت محرم باشد یا نه؛ برای آنها حسین(ع)، در همه ماههای سال زنده بود.
جبهههای ما همیشه «محرم» و همیشه «کربلا» بود.
آن روزها و در بحبوحه جنگ، محرم و امامحسین(ع) یک کلیدواژه بود برای بازکردن همه قفلهای محکم و تنگناهای سختی که دشمنان برای ما ایجاد کرده بودند.
عشق امامحسین(ع) بود که راهها را باز و روحیه رزمندگان را تقویت میکرد.
نام امامحسین(ع) در آن جنگ نابرابر چنان به رزمندگان ما شورونشاط میداد که انگار همه عالم دست آنهاست و دشمن ازلحاظ امکانات و تسهیلات هیچچیزی در اختیار ندارد.
عشق امامحسین(ع)با رزمندگان ما کاری کرد که خوب بفهمند کربلا یعنی چه! عاشورا یعنی چه! حسین یعنی چه!
بیهوده نیست اگر بگوییم «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» در جبهههای ما محقق شد.
