به گزارش اصفهان زیبا؛ جهانی‌شدن، اصطلاحی است که از اواسط دهه 1980 متداول شده و به معنی فروریختن مرزها و فراتر رفتن از آن در سطح جهانی در ابعاد اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و… بوده که فرایند آن دگرگون‌شدن ساختارهای محلی به جهانی است.
فرایند جهانی‌شدن، ابعاد و دامنه آن آن‌قدر وسیع و گسترده است که تمام شئون زندگی بشر را تحت تأثیر قرار داده است؛ تا جایی که برخی از صاحب‌نظران آن را به‌عنوان بزرگ‌ترین رخداد تاریخ بشری یاد کرده‌اند؛ به‌طوری‌که چند دهه گذشته در پرتو توسعه انقلاب ارتباطات الکترونیکی، مفهوم فاصله و فضا به شکل غیرقابل‌تصور درهم‌ریخته است.
جهانی‌شدن به شکل امروزی آن از زمان فروپاشی کمونیسم و نظام دوقطبی و پایان جنگ سرد عینیت یافته است؛ درواقع جهانی‌شدن به فرایندی اطلاق می‌شود که طی آن، جریان آزاد اندیشه، انسان، کالا، خدمات و سرمایه در دنیا میسر و محقق شود.
جهانی‌شدن با هدف قرار دادن نهاد شهروندی موجب شده است در قرن بیست و یکم زیست نوینی به نام زیست جهان‌شمول به وجود آید.
مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌های کشور می‌گوید: «زیست جهان‌شمول، زیستی است که در پرتو آن تنها تعهدات، مسئولیت‌ها، حقوق ملی و سرزمینی ارزش پیدا نمی‌کند؛ بلکه انسان به این درجه از آگاهی ارتقا می‌یابد که در برابر ارزش‌ها و آموزه‌های انسانی که فراملی بوده، مسئولیت جهانی نیز دارد.»
محمد آقاسی در گفت‌وگو با اصفهان‌زیبا با بیان اینکه در شهرهای امروز روح عینی بر روح ذهنی غلبه پیداکرده است، تصریح می‌کند: «در دنیای کنونی ساختمان‌سازی و برج‌سازی بر زیست بومی و سنتی غلبه کرده و روان شهرها را مشوش ساخته است.»
او با بیان اینکه بین زیستن و زندگی کردن تفاوت وجود دارد، خاطرنشان می‌کند: «زیستن یعنی تحرک نباتی، اما زندگی‌کردن یک عمل فرهنگی است؛ یعنی ما بتوانیم به‌گونه‌ای زندگی کنیم که متفاوت باشیم.»
مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌های کشور می‌گوید: «خلاقیت در زمانه‌ای اهمیت پیداکرده که شهرها ضد انسان شدند؛ درحالی‌که شهر خلاق می‌تواند سردمدار بازگشت انسان به شهر باشد. اگر حس می‌کنید فرهنگ‌ها تقویت نمی‌شوند، بدانید آنجا انسان در حال ذبح‌شدن است. بدانید خدا یک خلیفه روی کره زمین گذاشته و آن انسان است ولاغیر. رسانه‌های خارجی، بهترین و بدترین شهرها را احصا کرده‌اند و شهرهای سوریه را به‌عنوان بدترین شهرها قلمداد می‌کنند؛ درحالی‌که جنگ باعث شده است این کشور در نگاه برخی از رسانه‌های خارجی جزو بدترین کشورها باشد.»
به گفته آقاسی، در یک دقیقه چه اتفاقی در اطراف ما می‌افتد؟ 231 میلیون ایمیل در یک دقیقه ردوبدل می‌شود. این آمار مربوط به انتهای سال 2022 است. 90هزار و 200 متن در یک دقیقه جابه‌جا می‌شود. در یک دقیقه بیش از پنج‌میلیون و 900 هزار جست‌وجو در گوگل اتفاق می‌افتد. بیش از 237 هزار و 200 توییت در دنیا حک و نوشته می‌شود. اتفاقی که افتاده است 540 میلیارد تریلیون اطلاعات اندازه یک توت‌فرنگی کوچک است. همه این اطلاعات یعنی اینکه رسانه در اختیار ما نیست؛ ما در اختیار رسانه قرار گرفته‌ایم. به یک معنی و به معنای دیگر اینکه آدم‌ها کاربرمحور هستند، یوزر هستند و فقط مخاطب نیستند. شما با مخاطب روبه‌رو نیستید. با آمدن هوش مصنوعی تصویر شهردار را می‌فرستند و می‌گویند این سخن را بیان کرده است. فضا بسیار متفاوت شده است. شهرهای خلاق باید توجه کنند که روی این محور قرار بگیرند و تحولی در نگاهشان نسبت به رسانه شکل دهند. باید دقیقا بدانیم در چه فضایی حکمرانی می‌کنیم تا به آن اشراف داشته باشیم و زیرساخت‌های ترکیبی آن را احصا کنیم؛ مثل هتل، راه اما مهم‌ترین آن زیرساخت‌های نرم است؛ یعنی رسانه‌ها بتوانند فعالیت داشته باشند. حکمروایی شما باید حکمروایی خلاق باشد و در مقابل مشکلات باید ظرفیت‌ها دیده شود؛ چون هنرمندی ما در دیدن آسیب‌ها و مشکلات شده است؛ اما شهری می‌تواند خلاق باشد که دارای ظرفیت باشد.
مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌های کشور بابیان اینکه مردم، مهم‌ترین ظرفیت شهر خلاق هستند، اظهار می‌کند: «اگر مردم حذف شوند، خلاقیت مجموعه و همه مردم نادیده گرفته می‌شود. شهرها باید یک نظام‌نامه تشویق‌کننده داشته باشند که وقتی شهرهای خلاق بروز پیدا می‌کنند، تشویقشان کنند. شهر خلاق به نیروهای کار ماهر و انعطاف‌پذیر نیاز دارد. اگر در کار رسمی شهر شما این نیروهای ماهر وجود ندارند، بدانید که یا نمی‌رسید به آن مقصد یا خیلی سخت خواهید رسید. منبع خلاقیت باید از مجریان تا مردم در نظر گرفته شوند و دنبال ایده‌های صرف نباشند. باید ایده‌هایی روی میز با ظرفیت‌های عملیاتی داشته باشید. فرهنگ خلاقیت باید در شهر گسترش پیدا کند و درنهایت باید سیستمی را برای جذب و پرورش استعدادها و خلاقیت‌ها به وجود بیاورید.»
