به گزارش اصفهان زیبا؛ اختلال افسردگي، جزء يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي روان‌شناختي است كه روي كيفيت زندگي فرد مبتلا و اطرافيان اثر بسيار مخربي دارد. در این زمینه توضیحاتی لازم است که به آنها دکتر نسرین عطائی، روانپزشک و عضو انجمن علمی دوستان قلب می‌پردازد.
علائم افسردگي
اصولاً افسرده‌ها بيشتر ساعت‌هاي روز بي‌حال و كسل هستند و حال انجام كاري را ندارند. خلقشان پايين است و به سرعت مي‌توانند با هر چيز كوچيكي بهم بريزند و از خودشان واكنش شديد نشان دهند.
مدام دلشان مي‌گيرد و ميل به گريه كردن دارند. گاهي هم ممكن است خيلي بي‌تفاوت و بي‌احساس بشوند. دامنه توجه و تمركزشان به شدت كم مي‌شود. مثلاً ذهنشان موقع مطالعه خيلي ياري نمي‌دهد و یا ممكن است سوييچ يا موبايلشون را جا بگذارند.
ضمنا افسرده‌ها با خواب کلاً مشكل دارند و ممكن است خيلي خوابشان بياید و همه مدت دلشان مي‌خواهد بخوابند يا کلاً اصلاً خواب ندارند و خوابشان سبك است و بعد از خوابيدن هم بدنشان كوفته و خسته است و گاهي اوقات خيلي‌ها دردهای فيزيكي دارند.
خيلي حوصله هيچ كس حتي خودشان را هم ممكن است نداشته باشند. گاهی اوقات اصلاً غذا نمي‌خورند يا برعكس هر چه دم دستشان باشد را مي‌خورند.
گاهي اوقات بنظرشان آن قدر دنيا بي‌ارزش است و زندگي پوچ مي‌شود كه مدام فكرهايي در مورد مرگ در ذهنشان می‌چرخد. جالب است بدانيد ممكن است در هر فردي علائم متفاوت باشد و تشخيص آن نياز به ويزيت يه روانپزشك دارد.
عوارض
افسردگي بيماري موذيانه‌ای است و ذره ذره به سمت بدتر شدن مي‌رود. در ضمن افسردگي يك عامل خطر جدي براي ايجاد بیماری‌های قلبي‌عروقي است و در افراد افسرده به علت تغيير در عملكرد سیستم‌های طبيعي بدن زمينه براي ايجاد يا پيشرفت بيماري قلبي فراهم می‌شود.
افرادي كه دچار بيماري قلبي هستند، مرتب از نظر فشار‌خون، چربي خون و كلسترول بررسي كنترل می‌شوند و انجمن قلب امريكا دستور‌العمل جديد به اين دسته از بيماران پيشنهاد می‌دهد كه بيماران قلبي بايد به طور مرتب از نظر وجود علائم افسردگي مورد بررسي قرار گيرند.
احتمال ابتلا به افسردگي در بيماران قلبي سه برابر افراد عادي است و تشخيص اين بيماران و به دنبال آن درمان مناسب نه تنها از پيشرفت افسردگي و عواقب آن جلوگيري می‌کند بلكه از پيشرفت سریع‌تر بيماري قلبي نيز جلوگيري می‌کند.
حالا تصور كنيد آدمي كه حتي از خواب و غذا هيچ لذتي نمي‌برد و بعد از درمان قرار است چه چيزايي تغيير كند و توصيفي كه خود بيماران از فضاي افسردگي دارند، خاكستري رنگ است و بعد از درمان غبار نااميدي و اندوه از زندگي كنار مي‌رود و اين شروع يک زندگي متفاوت است.
راهکار
خيلي مهم است اين افراد توسط اطرافيانشان مورد حمايت و تشويق قرار گيرند و از اطرافيان مرتب اميد دريافت كنند تا بتوانند وارد در مسير درست قرار بگيرند و اين نكته بسيار مهم است كه در موارد شديد تنها اميد و حمايت كافي نيست بلكه نياز به دانش فرد متخصص و درمان دارويي بسيار واجب و غير‌قابل چشم‌پوشي است.
خانواده نبايد مرتب از فرد افسرده تقاضا داشته باشد كه خودت به خودت كمك كن يا اميد داشته باش. همچین درخواستی از مریض مثل این می‌ماند که از فردی که پایش شکسته بخواهیم خودش به خودش کمک کند و بدون گچ گرفتن و درمان فقط تصمیم بگیرد که مثل قبل راه رود!
فردي كه پاهایش شكسته به خاطر مشكل جسمي نمی‌تواند راه رود و فردي كه افسرده است، بخاطر مشكلات روحي شايد روح و روان را مثل دست پا يا عضوهای ديگه بدن نتوانيم ببينيم اما شكسته شدنش دردي چندين برابر شكسته شدن هريک از عضوهای ديگر دارد.
