به گزارش اصفهان زیبا؛ جنبش شهرهای ۱۵دقیقه‌ای طی چند سال اخیر نظر بسیاری از طراحان را به خود جلب کرده است؛ چرا که در آن مردم می‌توانند با طی‌کردن مسیری حداکثر ۱۵دقیقه‌ای به تمام امکانات موردنیاز خود از طریق دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی دست پیدا کنند.
در صورتی که در برنامه‌های توسعه شهری همانند برنامه اصفهان ۱۴۱۰ و طرح‌های توسعه‌ای و جامع، همچنین برنامه‌های راهبردی شهر اصفهان، ابعاد و زمینه‌های تحقق شهر ۱۵دقیقه‌ای برای این کلان‌شهر در نظر گرفته شود، اصفهان می‌تواند به شهر ۱۵دقیقه‌ای تبدیل شود.
در مدل شهر ۱۵دقیقه‌ای، محله‌هایی با کاربری مختلط، تراکم بهینه و نزدیکی به امکانات ضروری و درعین‌حال توسعه خیابان‌های قابل‌پیاده‌روی و مسیرهای دوچرخه فراهم می‌شود.
شهر ۱۵ دقیقه‌ای به حصول اطمینان از حفظ حرمت فضاهای عمومی موجود کمک می‌کند و تا حد امکان از فرصت‌ها برای ایجاد مناطق عمومی استفاده بیشتری می‌شود.
پذیرش این شکل از تنوع در یک محله، فرصت‌هایی را برای دولت‌های شهر فراهم می‌کند تا بر بهبود ارائه خدمات به شهروندان محلی تمرکز کنند و به نوبه خود، وضعیت زیست‌پذیری شهر را ارتقا دهند؛ بنابراین مشارکت، تعامل جامعه، ارتقای انسجام اجتماعی و سرمایه اجتماعی از دیگر دستاوردهای به‌کارگیری اصل آن است.
وجود یک جامعه چندفرهنگی تأثیرات مثبتی بر وضعیت اقتصادی محله خواهد داشت و این امر منظر شهری جذابی را برای بازدیدکنندگان به ارمغان خواهد آورد.
گردشگری و سایر مشاغل مرتبط که در ایجاد کسب‌وکار جدید و ارتقای نشاط اقتصادی ضروری هستند، به موجب تنوع فرهنگی ترویج می‌شوند و منجر به ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر خواهد شد.
بُعد دیجیتالی‌شدن با مفهوم شهر ۱۵دقیقه‌ای اصلاح‌شده، به‌ویژه در حصول اطمینان از تحقق سه بعد دیگر، بسیار مرتبط است. بعد دیجیتالی‌شدن با مفهوم شهر هوشمند مطابقت دارد که می‌توان ادعا کرد مفهوم شهر ۱۵دقیقه‌ای تا حدی از آن الهام گرفته است؛ به‌عنوان مثال در مفهوم شهر هوشمند، عواملی از جمله فراگیربودن، مشارکت ساکنان و ارائه بی‌درنگ خدمات از طریق پلتفرم‌های مختلف همچون دیجیتال تشویق می‌شوند.
دستیابی به این عوامل در مفهوم شهر هوشمند بر اساس استقرار مؤثر فناوری‌های مختلف است و تأثیرات گسترده مشابه، در شهر ۱۵دقیقه‌ای خواهد داشت؛ به‌عنوان مثال، از طریق ابزارها و راه‌حل‌های دیجیتالی می‌توان اطمینان حاصل کرد که تجربه دوچرخه‌سواری با تأکید بر راه‌حل‌هایی همچون اشتراک‌گذاری دوچرخه و استقرار سنسورها برای اطمینان از ایمنی و امنیت دوچرخه‌سواران تأثیرگذار خواهد بود؛ بنابراین دردسترس‌بودن زیرساخت‌های دیجیتالی در ارائه خدمات در شهرهای ۱۵دقیقه‌ای نیاز به رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد؛ زیرا بعضی از خدمات می‌تواند به راحتی در خانه‌ها یا دفاتر ارائه شود.
در مفهوم شهر ۱۵دقیقه‌ای بیش از هر مورد دیگری بر ایجاد مناطقی متراکم‌تر و چندمنظوره تمرکز می‌شود و در نتیجه، امکان پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در آن‌ها به مراتب بیشتر از قابلیت تردد سایر وسایل نقلیه است.
همان‌طور که در دوره همه‌گیری کووید ۱۹، دیجیتالی‌شدن، این امکان را برای مردم فراهم کرده است تا از خانه کار کنند و به‌صورت مجازی ارتباط برقرار کنند و این موضوع نیز در کاهش تماس‌های اجتماعی و نیاز به سفر از خانه به ادارات و سایر مکان‌های کاری مؤثر بوده است.
علاوه بر این، استقرار راه‌حل‌های دیجیتال حتی فراتر از انتظارات به شهر ۱۵دقیقه‌ای کمک می‌کند؛ به‌ویژه در حصول اطمینان از اینکه شهرها در مناطقی که تغییرات آب‌وهوایی از طریق کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با کاهش استفاده از خودرو، انعطاف‌پذیرتر هستند، دیجیتالی‌شدن به کاهش اتکای بیش از حد به منابع انرژی تجدیدناپذیر و مصرف بهینه منابع کمک می‌کند.
در مفهوم شهر ۱۵دقیقه‌ای بیش از هر مورد دیگری بر ایجاد مناطقی متراکم‌تر و چندمنظوره تمرکز می‌شود و در نتیجه، امکان پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در آن‌ها به مراتب بیشتر از قابلیت تردد سایر وسایل نقلیه است.
بدون شک، کاهش رفت‌وآمد از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی می‌تواند انتشار گازهای آلاینده را به حداقل برساند که این امر به سهم خود می‌تواند در بهبود وضعیت محیط‌زیست و پایداری مناطق نقش مهمی ایفا می‌کند.
مردم هنگام تردد از طریق وسایل نقلیه موتوری، کمترین فرصت تعامل با یکدیگر را دارند؛ این در حالی است که امکان برقراری ارتباط مردم با هم به هنگام پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری افزایش پیدا می‌کند که این امر به سهم خود می‌تواند مزایای بیشتری نظیر کاهش حس انزوای اجتماعی را در پی داشته باشد.
علاوه بر این، در مناطقی با بیشترین قابلیت پیاده‌روی، اغلب فضاهای سبز نیز به میزان بیشتری وجود دارد که این امر می‌تواند در ایجاد حس ارتباط میان شهروندان نقش مهمی ایفا کند.
کاهش ترافیک و افزایش زیست‌پذیری شهری از دیگر مزایای مناطق ۱۵دقیقه‌ای به‌شمار می‌رود که می‌تواند رضایتمندی شهری را در پی داشته باشد؛ ضمن اینکه دسترسی راحت به تمام امکانات، اضطراب ناشی از پیمودن مسافت‌های طولانی را در میان شهروندان به حداقل می‌رساند.
