این رقم با هجوم دلـتــا و رفـقـا به یقین بیشتر خواهد شد، اگر تاکنون نشده باشد! متأسفانه این خبرِ بیچاره، در هیاهوی اخبار بگیروببند مشاغل و مدارس و ادارات و… گم شد و مسئولان بهداشتی، از علوم‌پزشکی تا ستاد کرونا و از رؤسای بیمارستان‌ها تا دکترهای مطب‌دار، چشـمـشـان را بر نقض شدید پروتکل‌ها در بیمارستان‌ها، داروخانه‌ها، کلینیک‌ها و مطب‌های خصوصی بستند؛ با اینکه رئیس دانشگاه علـوم‌پـزشـکـی اصفهان در گفت‌وگو با شبکه خبر مشکل اصفهان را نه ماسک، بلکه عدم حفظ فاصله فیزیکی ابراز کرده بود. این در حالی است که ما مجبوریم برای واکسیناسیون یا یک شکستگی ساده به این مراکز رجوع کنیم. مراکزی که گویا برای بررسی نحوه رعایت پـروتکـل‌هـا بازرسی نمی‌شوند، صاحب مؤدی هستند و خوشبختانه نمی‌توان درشان را بست!
در دو سالی که از شیوع ویروس به راستی مرموز کرونا در کشور می‌گذرد، مردم علاوه بر بیماری‌های معمولی که به آن مبتلا می‌شدند، به کرونا نیز مبـتـلا می‌شـــونـــد و همه آن‌ها راهی جز مراجعه به پزشک، بـیـمـارســتــان و داروخانه ندارند.
مراکز درمانی و اثبات حضور کرونا!
ممکن اســت از خوش‌اقبالی بـــه بیماری‌ای جز کرونا مبتلا شده و مجبور شده باشید به پزشکـــی در خـیـابــان آمادگـاه، خـیـابـــان شمس‌آبادی، شهرک سلامت یا یکی از مراکز تجمعی تشخیصی‌درمانی در شهر اصفهان مراجعه کنید. اماکنی که به‌طـورمـعـمـول، برای سلامتی انسان سالم نیز مضر است و کمترین ضرر آن می‌تواند ابتلا به بیماری‌های واگیردار از طریق هوا باشد و چه چیزی سهل‌الوصول‌تر از کرونا؟! اما چه چاره جز رجوع به آن‌ها؟ ممکن است به یک چشم‌درد ساده، به یک عفونت گوش معمولی یا به یک کمردرد مزمن مبتلا شده و دیگر تحمل کشیدن بار درد را نداشته باشید. ممکن است خدای‌ناکرده در یکی از ده‌ها تصادف روزانه در شهر دچار آسیب جسمی شده و حضور شما در مراکز درمانی، خارج از تصمیم‌گیری شخص شما باشد. اگر بیماری‌تان یک بیماری جزئی باشد، پس از جست‌وجوهای بسیار، دل را به دریا می‌زنید و یک پزشک متخصص را از میان انبوه پزشکان متخصص که همه از آن‌ها تعریف و تمجید می‌کنند، انتخاب می‌کنید. نوبت می‌گیرید و با هزار ترس‌ولرز به اضافه سه ماسک سه لایه پزشکی و پارچه‌ای به مطب دکتر متخصص رجوع می‌کنید.
با دیدن جمعیت منتظر در اتاق انتظار برای لحظاتی در تصمیمی که گرفته‌اید شک می‌کنید؛ اما درد مزمن و حق ویزیت جان‌سوزی که پرداخت کرده‌اید، مانع از بازگشت شما می‌شود. اگر هم خدمات پیش‌بیمارستانی دریافت کرده و به وسیله اورژانس به یک بیمارستان منتقل شده باشید، دیگر تصمیم‌گیری با شما نیست. این هر دو اما در یک چیز مشترک هستند و آن اینکه بدون شک به محیطی پا می‌گذارید که وجود کرونا در آن به اثبات رسیده و ممکن است بنا به هر دلیلی ویروس کرونا به شما نیز سرایت کند یا اینکه ناقل این ویروس هوشمند باشید یا در نهایت، شانس بیاورید و مشمول هیچ‌یک از دو وجـه این مسئله نشوید.
هیچ‌کس راه‌حلی برای آن ندارد
ایـــن روزها برخی مـــراکـــز بـهـداشـتـی، بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مطب پزشکان به دلیل مراجعه بیمارانی از هر سنخ، به کارخانه‌های تولید و توزیع کرونا مبدل شده‌اند. فضاهای سربسته عموما با تهویه نامناسب، انبوه بیمارانی که از اقصانقاط استان و استان‌های هم‌جوار به این مراکز مراجعه می‌کنند، نبود مکان‌هایی جز مکانِ مطب یا راهروهای بیمارستان برای انتظار و در دسترس نبودن ماسک و مواد ضدعفونی در کنار رعایت نشدن پروتکل‌ها به دلیل ازدیاد جمعیت باعث شده است که این مکان‌ها به نقاطی با آلودگی شدید مبدل شوند. دوگانه‌ای که از سویی علوم‌پزشکی و ستاد مبارزه با کرونای استان بر آن چشم‌بسته و از سوی دیگر پزشکان دارای مطب و رؤسای بیمارستان‌ها و مراکز درمانی فکری به حال آن نمی‌کنند. این در حالی است که به علت حساسیت این مراکز و نیاز شبانه‌روزی به خدمات آن‌ها، نمی‌توان آن‌ها را تعطیل کرد و از سوی دیگر نیز به دلیل کمبود امکانات و پیش‌بینی نشدن مکان‌های روباز یا عدم امکان ویزیت بیماران در چنین جاهایی، امکان پراکندگی مراجعان وجود ندارد. این اتفاق‌ها به ظاهر دیده نشده اما در معرض دید عموم، از جمله اتفاق‌های خاموشی هستند که همواره دستی بر آتش افزایش آمار ابتلا و مرگ شهروندان به کرونا دارند؛ اما به دلیل بغرنجی وضعیت آن، هیچ‌کس راه‌حلی برای آن ندارد. به‌واقع، مرکز درمان بودنِ این مراکز، توجیهی برای ادامه فعالیت آن‌هاست؛ توجیهی که بی‌شک درست می‌نماید اما خود محل مناقشه است. این در حالی است که رئیس اتاق اصناف استان در 31تیر و در گفت‌وگو با ایرنا درباره تعطیلی مداوم کسب‌وکارها گفته بود: «اصناف در زمینه نقل‌وانتقال کرونا تنها ۱۰درصد نقش دارند.» و همین رسانه از قول مدیر بازرسی و نظارت اصناف استان اصفهان در 6 شهریور جاری، پس از تعطیلات شش روزه، اعلام کرده بود: «بیشتر واحدهای صنفی، مشتری چندانی ندارند و کاسبی‌ها تعطیل است؛ پس اصناف، تأثیر زیادی بر شیوع کرونا ندارند.»
از سوی دیگر، وب‌سایت خبری فرارو از قول رئیس ستاد مقابله با کرونای استان تهران، در 8 شهریور نوشته بود: «بحث منع تردد شبانه تأثیری بر کاهش کرونا ندارد و نتیجه‌ای جز به‌کارگیری و خستگی نیروهای انسانی پلیس نداشته است.»
۴۵درصد ابتلا به کرونا در بیمارستان رخ می‌دهد!
مراکز تشخیصی‌درمانی و مراکز تلقیح واکسن در سطح شهر، بیشترین بیمار را در دل خود جای داده‌اند و به همین خاطر، امکان سرایت بیماری در آن‌ها نسبت به دیگر اماکن از درصد بسیار بالایی برخوردار است. علیرضا رئیسی، معاون وزیر بهداشت سابق در 12 اسفند 1398 اعلام کرده بود که: «۴۵درصد ابتلا به کرونا در بیمارستان رخ می‌دهد.»
شواهد میدانی خبرنگار اصفهان‌زیبا از ابتدای شیوع کرونا تاکنون در شهر اصفهان نشان می‌دهد که مراجعه ناگزیر افراد به مراکز درمانی، این اماکن را به محیط‌هایی بسیار شلوغی مبدل کرده، چنان‌که ابتلا به کرونا در چنین وضعیتی گریزناپذیر است. این در حالی است که با روند ابتلای خانوادگی افراد به کرونا و نبود هرگونه خدمات حمایتی در برآوردن نیاز افراد به دریافت دارو و مایحتاج، موجب شده تا فردی از اعضای خانواده که خود مبتلا به کروناست برای برآوری این احتیاجات، به داروخانه‌ها، بیمارستان‌ها، مطب‌های خصوصی و مراکز درمانی مراجعه کند و از آنجا که افراد تمایلی به بیان ابتلای خود به بیماری ندارند، مانند یک دستگاه تولید ویروس در این اماکن آمدوشد می‌کنند و ویروس می‌پراکنند.
مشاهده‌های خبرنگار مراجعه‌های چشمگیر!
روایت مراجعه خبرنگار اصفهان‌زیبا به مطب چند پزشک در خیابان آمادگاه و حضور در چند مرکز «ام آر آی» نشان می‌دهد که وضعیت رعایت پروتکل‌ها در این مراکز چگونه است: «وارد اتاق انتظار که شدم، روی میز منشی اثری از دستگاه کارت‌خوان نبود و او با عجله، پول‌ها را دسته می‌کرد و به اتاق دکتر می‌برد و برمی‌گشت، درحالی‌که استفاده از هرگونه وجه نقد به دلیل انتشار ویروس، ممنوع اعلام شده است. بر برگه‌ای تایپی که به دیوار چسبانده بودند، نوشته شده بود: “لطفا پول نقد به همراه داشته باشید!” بر برگه دیگری هم نوشته شده بود: «دستگاه سی‌دی‌‌خور نداریم، لطفا لپ‌تاپ به همراه داشته باشید یا بروید سر چهارراه پرینت بگیرید!» مراجعه‌کننده‌های دورِ میز منشی را به زحمت کنار زدم و دیدم بر برگه دیگری نوشته: “لطفا در اطراف میز منشی تجمع نکنید!” پرسیدم مگر ویزیت مشمول بیمه نمی‌شود؟ گفت: “خیر، جدیدا قبول نمی‌کند، همان موقع هم 10درصدش را قبول می‌کرد!” پرسیدم چرا کامپیوتر ندارید تا فردی که کمردرد دارد مجبور نباشد لپ‌تاپ به همراه بیاورد یا پول پرینت بدهد؟ اصلا شاید لپ‌تاپ نداشته باشد! منشی گفت: “ربطی به ما ندارد! بنشین تا نوبتت برسد!” جایی برای نشستن نبود و مردم در هم چلیده بودند، حالا مثلا ماسک هم زده و هر چند دقیقه یک‌بار به دلیل گرما آن را برمی‌داشتند، هوا می‌گرفتند و دوباره آن را به طرز ناشیانه‌ای بر چهره می‌گذاشتند. به منشی گفتم بیرون منتظر می‌مانم! گفت: “نمی‌شود، باید بمانی تا نوبتت برسد!” گفتم لااقل کولر یا تهویه را روشن کنید! گفت: “چقدر سؤال می‌پرسی آقا، اگر قرار بود کسی کرونا بگیرد من تا حالا مرده بودم، برو پای پنجره بایست!” به زحمت پنجره را باز کردم. از زیر سه ماسک نمی‌شد نفس کشید. صورتم غرق عرق بود. می‌دانستم که ماسک خیس به درد نمی‌خورد! هر لحظه به تعداد مراجعه‌کننده‌ها افزوده می‌شد. مراجعانی که اغلب از شهرستان‌های اطراف آمده، جایی را برای انتظار کشیدن نداشتند و اغلب یکی دو نوزاد هم همراهشان بود. ناگفته پیداست که نوزاد نمی‌تواند ماسک بزند و البته نباید اینجا باشد. مدتی که گذشت، برخی خسته شدند و ماسکشان را برداشتند. دعوای خفیفی درگرفت که با جیغ‌وداد منشی خاتمه یافت. با اینکه فاصله ویزیت هر بیمار بسیار کوتاه بود، افرادی پیدا می‌شدند که با چاق‌سلامتی پا به اتاق آقای دکتر می‌گذاشتند و معاینه یا چاق‌سلامتی‌شان طول می‌کشید. هوا گرم بود و تنها راه تنفس، پنجره‌ای که بادی از آن تو نمی‌آمد. دیگر برای ایستادن هم جای کمی وجود داشت. با اعتراض مردم منشی رفت و دستگاه تهویه را روشن کرد. چندان تغییری در هوا به وجود نیامد. ساعت شش و چهل‌وپنج دقیقه عصر بود. من ساعت سه و سی دقیقه آمده و نوبتم تک‌رقمی بود. بالاخره وارد اتاق دکتر شدم. دکتر ماسک و شیلد پوشیده و بی اینکه به حرف‌های من توجهی بکند، گفت: “برو روی تخت بخواب”. خوابیدم. چند پرسش معمولی هم پرسید، پرسش‌هایی که متخصصانی مثل او بارها پرسیده‌اند. از مراجعه‌های قبلی می‌دانستم که دیسکم پاره شده و مهره بالایی درگیر است. بلافاصله در دفترچه بیمه‌ام نوشت که به یک مرکز ام‌آرآی مراجعه کنم و پاسخ را بیاورم تا با نتیجه قبلی مقایسه کند و تشخیص بدهد. سه روز در هفته هم بیشتر به مطب نمی‌آمد. علت شلوغی به گفته خودش همین بود. او نهایتا در هفت دقیقه مرا ویزیت کرد، درحالی‌که سه ساعت و پانزده دقیقه در نوبت بودم. در مرکز ام آر آی هم اوضاع بهتر نبود. پس از تماس با شش مرکز در نقاط مختلف شهر و فهمیدن اینکه حتی مراکز آزاد و خصوصی نیز زودتر از ده روز نوبت آزاد ندارند، ضمن اینکه فقط حضوری نوبت می‌دهند، به چندین مرکز در خیابان شمس‌آبادی مراجعه کردم؛ اما حجم مراجعه‌ها به حدی بود که منصرف شدم. به ناچار به مرکزی در حوالی خیابان حکیم نظامی رفتم. آنجا نیز حجم مراجعه‌ها بسیار چشمگیر بود، به‌طوری‌که نزدیک به دو ساعت و سی دقیقه منتظر ماندم تا نـوبـتـم را ثـبــت کنند.»
کسی فاصله‌گذاری را رعایت نمی‌کند!
رئیس دانشگاه علوم‌پزشکی اصفهان در گفت‌وگویی تلویزیونی که چندی پیش با شبکه خبر داشت، در برابر پرسش‌های مجری درباره نحوه رعایت پروتکل‌ها در اصفهان گفت: «مشکل ما در اصفهان زدن ماسک نیست، بلکه بیش از همه رعایت‌نکردن فاصله‌گذاری‌هاست!» این در حالی است که خبرآنلاین، از قول معاون فنی مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت در 14 شهریور جاری اعلام کرده بود: «میانگین رعایت تهویه در کشور ۴۶درصد و میانگین زدن ماسک ۴۴درصد است» .
و ناگـفـتـــه پـیـداســـت کــه ایـــن آمـار در بازه‌های مختلف در اصفهان متغیر و گاهی اسفناک بوده است. یک گردش ساده در خیابان‌ها، مکان‌های عمومی، اداره‌هــا و وسایل نقلیه شهری،میزان درســتـی قـسـمـــت نـخـســـت ادعـــای ریاست دانشگاه علوم‌پزشکی استان را نشان می دهد؛ اما نکته قابل‌توجه قسمت دوم قول ایشان است؛ زیرا تقریبا کسی فاصله‌گذاری اجتماعی را در هیچ‌یک از اماکن اصفهان رعایت نمی‌کند!
